Temat: Kotkujecie sobie?

CzarnaCzekoladka napisał(a):

Ja się zwracam (wszędzie; czyt. w domu, na ulicy, w sklepie, przez tel. ;)) do mojego: mężu, kotku lub po prostu po imieniu. On do mnie (również wszędzie; j/w.) mycha lub po imieniu. Ogólnie nie mamy pretensji o zwroty do siebie.- Raczej to nie jest słodzenie, więc nie widzimy w tym nic złego .  Moi rodzice zawsze mówili i do tej pory mówią do siebie "kotku" (oboje ;)), od strony męża tylko po imieniu.

_morena napisał(a):

CzarnaCzekoladka napisał(a):

Ja się zwracam (wszędzie; czyt. w domu, na ulicy, w sklepie, przez tel. ;)) do mojego: mężu, kotku lub po prostu po imieniu. On do mnie (również wszędzie; j/w.) mycha lub po imieniu. Ogólnie nie mamy pretensji o zwroty do siebie.- Raczej to nie jest słodzenie, więc nie widzimy w tym nic złego .  Moi rodzice zawsze mówili i do tej pory mówią do siebie "kotku" (oboje ;)), od strony męża tylko po imieniu.

Szczerze mówiąc, to chciałabym by przechodziło mi to przez gardlo tak naturalnie ale nawet jeśli tak powiem, to mam wrażenie, że brzmi to "fałszywie" a już zwłaszcza, jeśli słyszy mnie ktoś kto mnie zna to wie, że to n ie ja :P Nie razi mnie to, jeśli, tak jak Wy, pary tak do siebie mówią - raczej miło słyszeć takie słowa (pod warunkiem, że nie jest to przesłodzone w stylu oj mój misiu pysiu loffciam cię bardzo;)) ) i paradoksalnie też lubię, gdy do mnie się tak zwraca...