Temat: Problem z narzeczonym

tienna napisał(a):

A co teraz, skoro on chce sie starać i zmienić, jak zadeklarował, a ty nie chcesz mu mówić, że dasz mu jeszcze szansę? Co planujesz zrobić?

MusicDiii napisał(a):

Zrobił się chyba trochę za pewny siebie...

stawi napisał(a):

wermik napisał(a):

no faktycznie, zostaw chłopaka za to że się uczy i chce do czegoś dojść w życiu 

Nie zostawiam go przez to że się uczy i że chce do czegoś dojść w zyciu. Wiele razy go wspierałam pomagałam kibicowałam mu cieszyłam się jego sukcesami byłam z niego dumna. Ale gdy idziesz do pokoju i ktoś Cię zwodzi, jak idziesz w nocy do kogoś (do innego mieszkania) i ktoś Ci mówi że ma w planach naukę i nie ma czasu.  I tak za każdym razem. To nie mów mi że chce go zostawić bo on chce do czegoś dojść.

tienna napisał(a):

Szczęśliwa to ty powinnaś być sama z siebie i sama ze sobą, niezależnie od tego, co on zrobi, czy czego nie zrobi. Inny człowiek nie jest w stanie dać ci szczęścia. Owszem, może dać dużo innych rzeczy - radość, bliskość, zaufanie, bezpieczeństwo. Ale szczęścia nie da ci nikt. Szczęście to stan i decyzja, a nie chwilowe uczucie. Niektórzy ludzie tak mają, ze nie okazują uczuć. Ale to nie znaczy, ze nie kochają. Mój maż tak właśnie ma. Ale to, ze mi prawie nigdy nie mówi, że mnie kocha, że jak chcę sie przytulić, to częściej go to denerwuje, niż mi w ogóle na to pozwala i z enie potrafi pochwalić na głos moich wysiłków, to nie znaczy przecież, ze mnei nie kocha. Bo to, pokazue mi na wiele innych sposobów, których kiedyś nie potrafiłam docenić. Owszem, rozmowy i kłótnie dały tyle, że czasami mnie naprawdę zakakuje tym, co zrobi, ale to nie jest codziennie, raz na kilka miesięcy. Ja już nie oczekuję, że on mnie będzie całował, przylulał, mówił komplementy czy chwalił, jak pozmywam naczynia (chociaż to ostatnie to by dobrze nam zrobiło). Bo po prostu już teraz wiem, że mnie kocha nawet, jak tego nie robi. A jak potrzebuję się przytulić, to ja do niego idę (ale tak, żeby mu nie przeszkadzać, bo po co się ma, biedny, stresować). Ale to ja się musiałam zmienic, zeby to zaakceptowac i zacząć doceniać to, w jaki sposób on okazuje swoją miłosc i zaangażowanie.No i powiem ci, ze jesteśmy ze soba od ponad sześciu lat. Jakbym trzy lata temu z nim zerwała, to ominęłoby mnie bardzo dużo dobrego. Wtedy nie byłam chyba jeszcze w połowie drogi do tego, zeby się nauczyć tego, co wiem teraz. A z każdym robkiem jest coraz lepiej i kochamy się coraz bardziej, chociaż dużo jeszcze się msuze nauczyć na temat związku. No i on też, ale to zupełnie oddzielna sprawa. Naprawdę uważasz, że nie powinnaś więcej dawac mu szansy? Co zamierzasz teraz zrobić?Mieszkacie razem, tak? To w takim razie gdzie będziecie teraz mieszkać, po rozstaniu?