Temat: nie radzę sobie w życiu. problemy z matką....

Prawie codziennie przez nia placze. Staram sie tym nie przejmowac co mowi na temat mojego wygladu ale to boli. Ma mnie za nic, nie wiem jak sobie poradze w zyciu. Wysmiewa sie ze mnie ze nie potrafie gotowac , ale mnie nie doposci do kuchni zebym jej cos pomogla, bo tylko to co ' ona robi jest dobrze a co ja to zle ' , szklanki mi nie da umyc , stoi nade mna i wygania mnie, a pozniej krzyczy ze zostawiam brudne naczynia. Zostawiam bo jak ona jest w kuchni to boje sie cos zrobic bo zaraz wszystko jest zle. Nie raz mnie uderzyla. Wyzwiska to codziennie do mnie leca. Patrzy na mnie z taka nienawiscia i obrzydzeniem. Ja siebie nie cierpie. Teraz mam problemy ze schudnieciem a kiedy Bylam chuda to ona wtedy mi przynosila jedzenie do pokoju i ciagle dawala mi pieniadze zebym poszla do sklepu cos sobie kupic, a teraz kiedy chce cos slodkiego to na mnie krzyczy ze nic nie robie calymi dniami i zebym sobie cos upiekla ale mi pieniedzy nie da na skladniki ani nie pozwoli w kuchni nic zrobic. Chociaz jestem po szkole gastronomicznej nie potrafie gotowac przez nia. W szkole mi kazali myc tylko podlogi i gary. Mieli mnie za nic. Moja matka sie z tego wysmiewa ze mnie tak traktowali, powiedziala ze nauczycielka 'wykapowala jaka jestem'. Czyli jaka? Gorsza bo spokojna i cicha. Tata razem z matka sie z tego smieja, a ja przez to placze. Nie wiem czym chce sie zajmowac w zyciu i jak sobie poradze. Teraz odrabiam staz i tez sie tam nie naucze gotowac bo jestem jako pomoc do mycia baniakow. Ale moge to robic , zadna praca nie hańbi. Tylko nie chce tego cale zycie, nie wiem co chce robic, jak odnalezc swoj cel. Wiem ze jedynym moim wyjsciem jest wyprowadzka z domu, zeby uratowac sie od matki, tylko musze znalezc stala prace. Boje się tego co będzie, nie chce mieszkać sama , nie chcę sie wyprowadzac z domu, nie mam zadnych przyjaciol, ani znajomych , od dziecka jestem wysmiewana, zawsze tak było, w matce wsparcia zadnego nie mam. Przeraz mnie to kiedy mysle co bvedzie dalej, jak np wracam do pustego mieszkania, nikt na mnie nie czeka, to ze nie mam nikogo. Brzydze sie soba, czasami zachowuje sie podle wobec bliskich, krzycze i pyskuje a wcale taka nie jestem, pozniej zaluje tego jak sie zachowalam. Wiem ze moja matka jest chora na nerwice ale nie bierze zadnych lekow. Poniewiera mną, najwięcej kłótni jest w kuchni, kiedy przychodze po cos do jedzenia, to chore..... Tak mnie to zabolało jak powiedziała dzisiaj "masz d*** jak szafa" ze naprawde przestane jesc i bedzie spokoj.