Temat: naprawdę tego chcecie?

Rodzice od dziecka uczyli mnie jak ważne jest realizowanie marzeń, czerpanie z życia co najlepsze, bycie poprostu szczęśliwą. Dla mnie w tym momencie oznaczało to by zakończyć związek czyli i odrzucić wizję ślubu i dzieci i cieszyć się z bycia szczęśliwą singielką. Nie jestem osobą, która potrafiła by być szczęśliwa posiadając męża/dzieci ale nie realizując się w innych dziedzinach.

Może, niektóre mają szczęście i poznają swoją miłość w młodym wieku, a może część sama nie widzi że warto poczekać z decyzją o zamążpójsciu i wiążą się z nieodpowiednimi facetami lub nie znając w pełni samych siebie.

Zwiedzać świat można z mężem, tak samo jak chodzić na imprezy, spotykać się ze znajomymi, nauka języków obcych why not ?:P Karierę też można robić będąc mężatką, dziewczyny to na prawdę nie wygląda tak, że wyjście za mąż to koniec życia, siedzenie w domu, gotowanie obiadków i prasowanie koszul, no chyba, że wybrałyście na męża złego faceta i same ustawiacie się w jednym rzędzie ze sprzątaczką i usługiwaczką... 

To my sami sobie stawiamy ograniczenia. Miałam 23 kiedy wyszłam za mąż, po ślubie jestem 2 lata, nie żałuję, ale ja zawsze byłam bardzo spokojną dziewczyną, w każdym razie ja dopiero po ślubie czuje, że żyję :) Na wycieczki jeździmy we dwoje, mąż nie zabrania mi się rozwijać, tak samo jak ja jemu, jak chce iść na kurs językowy to to robię, skończyłam studia będąc już po ślubie, znalazłam prace która mnie satysfakcjonuje, niedawno dorobiliśmy się własnego mieszkania, mamy auto i nie pisze tego, żeby kogoś przekonać, że małżeństwo w młodym wieku jest super, bo tak jak wspomniałam wyżej każdy żyje według swojego planu i to się chwali ;) tylko po to, że małżeństwo nie oznacza końca życia i macierzyństwo też nie musi, ale to już jest całkiem inna historia.