Temat: Zakończenie związku - powody

Zawsze wiedziałam, ze to już koniec bo czułam coś do kogos innego :) Nie rozpamiętywałam, bo do przeszłości sie nie wraca. Bralam zycie takim jakie jest i szłam naprzód, nie oglądałam sie w tył.

Czasami chwila rozstania przeciągała się, bo nie wiedziałam jak to powiedzieć ale wcześniej czy później znalazł sie odpowiedni moment.

Czy w momencie zerwania byłyście pewne, że tego chcecie, a potem żałowałyście? Czy nie?

Czy następił taki moment, że naprawdę byłyście pewne, że to jedyne rozwiązanie?

1. Tak, byłam pewna swojej decyzji, nie żałowałam.
2. Tak, uświadomiłam sobie, że więcej mnie z tym człowiekiem dzieli niż łączy.
3. Tak, w moim przypadku rozpamiętywałam dobre chwile, ale w końcu sobie uświadomiłam, że to co nas łączy to wspomnienia, a nie miłość.
4. Nie.
Powód? Od dawna myślałam o rozstaniu, nie kochałam go więc nie chciałam go krzywdzić.

rozstałam się po 6 latach związku. Myślę że to była bardzo dobra decyzja. Nasze rozstanie przeciągaliśmy w czasie, bo mieliśmy nadzieję na poprawę. Przykro wiadomo zawsze jest , bo u nas jednak więcej było szczęśliwych, miłych chwil niż tych niedobrych. Była to nasza wspólna decyzja.
Powód rozstanie, po wspólnym zamieszkaniu stwierdziliśmy że mamy zupełnie inne oczekiwania , inne wizję przyszłości i taki tam :)

Na wszystkie Twoje pytania moja odpowiedź to - TAK. Z chłopakiem jestem 2,5 roku, a psuło się już od pół roku, wydrapywaliśmy sobie nawzajem oczy, kłóciliśmy się o byle co... Ale kiedy się godziliśmy, zawsze następowała idealna sielanka i obietnice poprawy z obydwóch stron. Słowa gówno warte, bo po kilku dniach dalej się kłóciliśmy ;) Po tysiącu godzin przemyśleń i kolejnej skrajnie dziecinnej i głupiej kłótni, stwierdziłam, że to właśnie jedyne dobre rozwiązanie. Rozstaliśmy się. I wtedy nagle przypomniałam sobie wszystkie te wspaniałe chwile, całe szczęście którego dał mi więcej niż ktokolwiek w życiu, i nagle nie potrafiłam sobie znowu wyobrazić siebie samej bez niego... Wróciliśmy do siebie, przeprosiliśmy po raz tysięczny, obgadaliśmy wszystko, co było złe w naszym związku i ustaliliśmy pewne zasady. I co? Znowu jest źle. Znowu się kłócimy, znowu jesteśmy sobie obojętni, znowu obydwoje płaczemy w samotności.

Morał? Jeśli tylko pojawią się wątpliwości, jeśli już jest nie tak, jak powinien wyglądać związek - rzucaj faceta w cholerę. One nie znikną, sytuacja się nie poprawi, nikt się nagle nie zmieni. Nie warto marnować czasu, trzeba szukać szczęścia gdzie indziej.

Za pierwszym razem to była wspólna decyzja, chociaz pewnie nie do końca wtedy się z tym godziłam. Było to jedyne rozwiązanie. Mimo że trwało to 5 lat  mieliśmy chyba inne oczekiwania co do przyszłości, powodem rozstania bezpośrednim było chyba to, że bazowaliśmy na zauroczeniu (gdyby to była miłość to bym nie zapomniala), przestało nam zależeć na spotkaniach itp. Pośrednim powodem było na pewno to, że on był osobą towarzyską rozrywkową (dla mnie zbyt rozrywkową;)) i jednak więcej czasu poświęcał własnym rozrywkom.

Czy w momencie zerwania byłyście pewne, że tego chcecie, a potem żałowałyście? Czy nie?
nie byłam pewna ,zżyłam sie z tym człowiekiem,chociaz mialam 20 lat on już o ślubie mówił ,nie żałowałam,ale teskniłam za nim

Czy następił taki moment, że naprawdę byłyście pewne, że to jedyne rozwiązanie?
tak,gdy zaczęłam być  z innym który nie był chorobliwie zazdrosny jak mój poprzedni facet

Czy zawsze w takim momencie pojawia się wahanie i rozpamiętuje się dobre chwile, mimo, że tych złych było więcej?
nie zawsze,ale pomimo tego że byłam juz znowu szcześliwa przypominałam sobie piękne chwile z ex i płakałam ;)

Czy któraś z was wiedziała, że nie chce być dłużej ze swoim partnerem, ale moment rozstania rozciągał się w nieskończoność, bo cały czas pojawiała się nadzieja na zmianę?
teraz jestem na takim etapie ze swoim :(

Jak to u Was było?

Jaki był powód rozstania?-chorobliwa zazdrość, trzymanie w klatce,robienie afery bez powodu

powód rozstania - toksyczny związek.

Kiedy jesteś w związku i kochasz a widzisz ,że nie ma sensu dalej tego ciągnąć, zawsze jest milion wątpliwości.... Nawet jeśli ta miłość już się wypaliła to ciągle masz nadzieję że coś się zmieni.... Ja ,przynajmiej tak miałam. W końcu kiedy dotarło do mnie ,że to już nie miłość a przyzwyczajenie zakończyłam związek i oczywiście okazało się to jedną z najlepszych decyzji w moim życiu. Oczywiście kiedy się coś kończy to jest i żal i łzy ,ale i ulga i z czasem ,zwłaszcza kiedy znów się zakochasz , będziesz mieć pewność że nie mogłaś zrobić nic lepszego.