Temat: mama i jej wpływ na moje decyzje.

sziszazi napisał(a):

Wiesz co Kochana, szczerze Cię rozumiem ale przygotuj się na to, że niestety nie będzie w Twoim życiu takich osób zbyt wiele, bo i niewiele jest takich mam.. Kocham moją Mamę ale będąc w pełni szczerą muszę powiedzieć, że jest kompletnie toksyczną kobietą - bluszczem i psychopatyczną manipulantką o rozdartej gębie i emocjach siły rażenia bomby atomowej... więc Cię znakomicie rozumiem;) Od zawsze byłam krytykowana przez nią za mój gust , decyzje, wybory, a nawet wagę. Kiedy uczesałam sie nie tak jak ona tego chciała to mi mówiła, że jej robię to na złość i że tak paskudnie wyglądać to bym się wstydziła...

opis idealnie pasuje i do mojej mamy, moja waga to u niej temat tabu i nawet wstyd jej przed rodzina za to jak wygladam (sic!) a o guscie to juz nawet nie wspominam...bo uwaza ze go nie mam i gdyby nie ona to bym zginela jak ciotka w czechach. Takze podpisuje sie pod wszystkim co napisalas wyzej....

gabriela90 napisał(a):

opis idealnie pasuje i do mojej mamy, moja waga to u niej temat tabu i nawet wstyd jej przed rodzina za to jak wygladam (sic!) a o guscie to juz nawet nie wspominam...bo uwaza ze go nie mam i gdyby nie ona to bym zginela jak ciotka w czechach. Takze podpisuje sie pod wszystkim co napisalas wyzej....

gabriela90 napisał(a):

Z mama zawsze mialam pewnego rodzaju konflikty, mniejsze-wieksze ale zawsze sie pojawialy. Ale ostatnio przegiela i to zdrowo...w sobote mialam mala impreze, mozna powiedziec zabawe na sali wiec co za tym idzie trzeba bylo sie w miare elegancko ubrac. Bylam kupic sukienke, do tego kupilam kurtke, bluzke, legginsy i takie tam pierdoly. Mama byla na zakupach ze mna. Sama doradzala mi sukienke ktora kupilam, mowila ze ladna i ze dobrze wygladam. Wrocilam do domu i zaczelam sie w sumie powoli zbierac wiec ubralam kiecke, rajstopy wystroilam sie ubralam kurtke i wychodze a ona do mnie zebym ubrala ta bluzke co kupilam taka dluzsza i legginsy bo chce zobaczyc jak w tym wygladam, no wiec przebralam sie i pokazalam a ona: to idz w tym, w tym lepiej wygladasz. Ja powiedzialam, ze skoro kupilam sukienke to po co mam isc w bluzce? A ona ze w tym mi lepiej a w sukience pojde jeszcze nie raz, beda inne okazja :| no myslalam ze mnie rozniesie, nie chcialam klotni wiec spakowalam sukienke do reklamowki z mysla ze przebiore sie u chlopaka szybko zeby uniknac kolejnej awantury a ona wiecie co zrobila? Doslownie wydarla mi ta reklamowke (mialam tam tez buty) i wyciagla ta kiecke i powiedziala ze wiedziala ze bede chciala ja przebrac i schowala do siebie do pokoju. Oczywiscie klotnia i stanelo na jej, spieszylam sie wiec nie chcialam juz jej tego wydzierac z tej szafy. Powiedzialam o tym chlopakowi i powiedzial, ze mam prawo ubierac sie jak chce i w co chce i nie moze mi ciagle rozkazywac i mnie kontrolowac a caly czas to robi, ze nie pozwala mi byc samodzielna i musze sie postawic bo tak dalej byc nie moze. A ja nie mam najmniejszej ochoty prowadzic z nia ciagle klotnie na temat tego i owego...chodze nawet do psychologa bo czasem juz nie moge wytrzymac, ciagle pretensje, wyrzuty, ciagle chodze zwieszona przez nia i przez inne powody ( dluzsza historia) a ona nie widzi w tym nic zlego, wrecz przeciwnie, odwraca kota ogonem i twierdzi ze jej nie slucham i nie licze sie z jej zdaniem co jest bardzo denerwujace? Pogadac z spokojnie sie z nia nie da bo jest osoba bardzo nerwowa, wszystko zalatwia krzykiem a ja tez juz nie raz niewytrzymuje i wybucham, a potem placze bo tez mam zszargane nerwy przez inne sprawy...mam 23 lata a nie mam praktycznie nic do powiedzenia.