Temat: Mieszkacie wspólnie? Jak radzicie sobie z obowiązkami?

U mnie podzial sam sie wyksztalcil. Moj narzeczony  zawsze wstawia i rozwiesza pranie, oporzadza nasze zwierzatko, robi prace domowe typowo meskie a ja prawie zawsze zmywam i robie zakupy ale jak poprosic to wszystko zrobi a gotowac lubi i czesto sam gotuje. To jest kwestia charakteru mysle, choc mozna walkowac komus i ustalac jakies grafiki, z tym, ze niektorzy faceci to jak grochem o sciane,.

mój jest grochem o ścianę. robi jak mu się powie 92387 razy, a czasem robi niedokładnie, ale u niego cała rodzina ma dosć wyluzowane podejście do porządku i myślę, ż e za parę lat może uda mi się ro w nim zmienić. Mieszkamy razem 2 lata, jesteśmy 3,5

Ja niestety siedze w domku z dzieckiem i wszystkie obowiązki spadaja na mnie:/ czasami mam naprawde dosyc ze musze wszystko robic i mysle sobie ze samej byloby lepiej , smieje sie ze mam w domu dwoje dzieci a nie jedno gdzie niestety ten "wiekszy" czyli tatus przysparza wiecej problemów. Ale cóz takie zycie

wszystko to co wymienilas robi moj facet jak i ja...sam sie bierze do tego bo jest typem samosi :) woli sam zrobic...nic nie trzeba mu mowic, wie ze ma sprzatnac,poprac,gotowac...raz robi to on raz ja...zalezy

Mój mąż robi sam zakupy, odkurza, sprząta łazienkę, myje okna, zmywa. Ja piorę, prasuję i gotuję.

U mnie na szczęście nie było z tym problemów bo teściowa nauczyła mojego męża sprzątać i to raczej on musiał potem bardziej nauczyć mnie:)) My jesteśmy raczej dobraną parą i każdy robi wszystko bez podziału. Jak ja mam siły to ja odkurzę (odkurzamy codziennie ze względu na dziecko) jak nie to o nic mnie W nie pyta tylko sam odkurza. Tak samo zmywanie, i pozostałe obowiązki domowe. Nawet pranie potrafi robić i robimy na zmianę. Po prostu każdy stara się w domu coś zrobić a na co już na prawdę nie ma ochoty to wie, że może liczyć na drugą połowę. I czasem zmuszam się do czegoś czego nie mam ochoty robić bez proszenia bo wiem, że zostanie to docenione i w najbliższym czasie odwzajemnione. Teraz tylko mąż więcej pracuje to ja więcej w domu robię, ale też nie pracuję na razie więc i mam na to czas. U nas problemów jeśli o to chodzi raczej nie ma na szczęście. Jednak obie osoby muszą docenić to co robi druga, i każdy musi dać coś od siebie.

U nas nie ma najmniejszego problemu. Zamieszkaliśmy razem po 3 miesiącach znajomości i od razu było wiadomo, że nikt nie jest służbą. Mieliśmy swoje zajęcia (uczelnia) i nie mogło być tak, że jedna osoba wraca wykończona i wszystko ma sama robić. 

A u mnie na początku był bunt oczywiście z mojej strony mój narzeczony nie rozumiał slowa ,,podział obowiązków,, na początku nic a nic nie robił lecz czas robi  swoje i teraz nie powiem ze nie ale sprząta (czasem) ale wybaczam mu to bo długo pracuje i czasem wraca dość późno. Ale stara mi się pomagać . Robi zakupy, zmywa naczynia itp. Jest dobrze    

pranie to nie jest sztuka, wystarczy wlozyc pranie i nastawic program. to potrafimy oboje, tyle ze jest dyskusja, kiedy? partner ustalil - no to sobota, zeby pradu nie zuzywac na bezsensowne pranie to raz w tygodniu, to akurat sie zbierze

ja wiecej przebywam w domu wiec sprzatam i zmywam wiekszosc i gotuje, robie zakupy (sprawia mi to przyjemnosc)
w weekendi w dni wolne wspolnie pochodzimy do sprzatania

najbardziej mnie irytuje kiedy partner slowem sie nie odezwie pol dnia, a wieczorem jakis wredny diabel w niego wpada i marudzi czemu jest balagan, czemu to czemu tamto. na moje pytanie czemu wczesniej nic nie mowi - odpowiada ze czeka na moja reakcje. a ja mu odpowiadam - a ja czekam na twoja reakcje, nie przeszkadza ci, nic nie marudziles, wiec sobie chce chwile usiasc przed kompem.
rano sie pytam czy posprza ta biurko (stwierdzil ze to jego rejon ze posprzata) on marudzi - dobra, biurko to zostaw w spokoju, wazniejsza jest kuchnia czy podloga a np wczoraj wieczorem zaczal palcem pokazywac, widzisz, widzisz jak ja potrafie sprzatnac, a ty... i zaczyna sie litania
 i taka dyskusja ze boki zrywac.