Temat: Historia jak inne...

Prawie dwa lata temu poznałam go. Wydawało się, że to facet marzeń. Zakochałam się. Był moim pierwszym.  Zaszłam w ciąże. Zasugerował aborcję. Nie zgodziłam sie. Dla pewności zapytał raz jeszcze. Powtórzyłam, że nie chcę. Oświadczył się. I na tym się szczęśliwy związek skończył. Przez całą ciążę był zbyt zabiegany żeby złożyć dokumenty w USC. Ja, pomimo zagrożonej ciąży, stresu ze strony rodziny (nie możesz być panną z dzieckiem), przepłakanych dni i nocy, napisałam pracę magisterską, zdałam egzaminy, obroniłam pracę. 

Nie było go przy narodzinach. Jak Córeczka miała 10 dni przyjechał na 2 dni. Wtedy widziałam go po raz ostatni. Mała ma prawie 5mcy. On kontaktuje się ze mną, pyta co u Córeczki. Ale mnie traktuje oschle. 

Często myślę, że przez własną głupotę zniszczyłam sobie życie. Uprzedzając niektóre komentarze, kocham Córeczkę najbardziej na świecie. Oddałabym za nią życie. Zawsze chciałam mieć dziecko, ale w innej kolejności. 

Dlaczego tu piszę? Bo czasem już nie mogę. Nie wiem, czy jeszcze komuś zaufam. Z jednej strony chciałabym. A z drugiej wydaje mi się, że już swoją szansę zmarnowałam. Teraz jestem mamą. I nic mnie nie powstrzyma by być jak najlepszą mamą dla mojej Córeczki.