Temat: Wybór między pożądaniem a stabilizacją

Witam, byłam w dosyć burzliwym związku przez około 2lat. Rostawaliśmy  się w gniewie i wracaliśmy do siebie nie mówiąc nic i wiedząc ze siebie potrzebujemy. Męczyły mnie te uczucia, powroty i rozstania, zmartwienia. Nie zabiegał o mnie tak jakbym chciała, czułam że to ja musiałam go gonić, tak więc dla swojego zdrowia psychicznego postanowiłam rozstać się chodź raz w kulturalny sposób. To dla niego chciałam drastycznie schudnąć.

Jako że miałam w sobie mnóstwo uczuć szybko znalazłam kogoś na kogo mogę je przelać. Na osobę zdecydowaną na bycie ze mną, kogoś przy kim czułam się bezpiecznie. Jednocześnie brak spontaniczności i takiego pieprzyku jest dla mnie nudny chociaż czuje się szczęśliwa.

Wszystko byłoby ok gdyby nie pojawił się znowu ten pierwszy, namieszał mi w życiu-pokazał że zrozumiał błędy i chciałby je naprawić. Uwierzyłam mu we wszystkie słowa. Spotykałam się z nim kilka razy, byłam zachwycona bo zaiskrzyło od razu. Aktualnie się do mnie nie odzywa bo wyrządziłam mu krzywdę dając i odbierając nadzieje na ułożenie sobie życia ze mną.
Ciągle wierząc że mnie prawdziwie kocha wybrałam jednak stabilność. Czuje się jak tchórz który nie podjął wyzwania zajmując ciepłą bezpieczną posadkę.

I teraz pytanie do Was: czy nie żałujecie swoich wyborów dotyczących facetów? Czy nie wracają do Was wspomnienia nie dające spać?