Temat: kłopoty w raju- kryzys w związku, poradźcie...

milkcoffe napisał(a):

sen.nocy.letniej napisał(a):

milkcoffe napisał(a):

/quote]  nie jest to totalna biernosć, ale faktycznie to ja mam parcie na rozwój. Myslalam że da się jednak to jeszcze jakoś poskladać...

Może i da.  Ale po co?  Ach, jak my (kobiety) lubimy się poświęcać, tylko często nie wiadomo po co.

Po co? Nie wiem,żeby być szczęśliwą u jego boku, z szczęsliwym nim. Dlaczego,? Bo uwazam że jest wartościową osoba i byc może jest o co walczyć?

milkcoffe napisał(a):

ja też mam mnóstwo wad i on je wszystkie akceptuje, dlatego ja mam wyrzuty sumienia bo nie mogę sie pogodzić z jego wadami. Trudno mi na pewno będzie znaleźć osobę która będzie tak tolerancyjna jeśli chodzi o mój trudny, choleryczny i despotyczny charakter. Może źle do tego podchodzę, a może sobie nawkręcałam takich bredni i stad to wszystko, sama nie wiem, gdzie szukać przyczyny takiego stanu rzeczy...

Salezjaninka napisał(a):

Rozumiem Twoje obawy. Tylko mi nie chodziło o mówienie sobie "jakoś to będzie", bo moim zdaniem to oznacza, że się poddaliśmy bez walki. Mi chodziło bardziej o to, żeby walczyć, jeśli się kocha. Wiem, że się mówi, że nie powinno się nigdy zmieniać dla drugiej osoby, ale halo, nad swoimi wadami przecież można popracować? ;) moimi wadami są między innymi: marudzenie, wymyślanie problemów, duże wymagania odnośnie najbliższych mi osób (mój facet). Dlatego staram się nad moimi wadami pracować jednocześnie delikatnie (no czasami mniej delikatnie ;)) kierując moim. No i przede wszystkim uczę się z nim rozmawiać (oj tego cholernie nie umiem, kompletnie mnie rodzice nie nauczyli jak rozmawiać o problemach :/). 

RybkaArchitektka napisał(a):

Mi się wydaje, że nie powinnaś się radzić tutaj... Wiele rad jest naprawdę głupich od tych typu "rozstań się, bo...".Ty znasz swojego faceta najlepiej i Ty najbardziej znasz Jego stopień zaradności. Może ma taki okres, że nie udaje mu się kilka rzeczy skończyć (może nie wierzy w siebie, ale to nie znaczy, że zawsze tak będzie.Pamiętam jak kiedyś spotykałam się z super facetem. Ja byłam wtedy na studiach, chociaż normalnie powinnam była studia skończyć dawno temu, ale poszłam na drugi kierunek (i mocno absorbujący). Miałam pracę sprzątaczki (1-2 godzinny dziennie, na więcej nie mogłam sobie pozwolić + korki codziennie). Ale wiodło mi się kiepsko finansowo. Facet był w tym samym zawodzie co ja (architekt).. Spotykaliśmy się jakiś czas i powiedział mi, a właściwie przyznał się, że spotyka jednocześnie z kimś innym. Że mnie lubi (nie powiedział mi nigdy, że mnie kocha) i podobam mu się bardziej, ale ze mną-cóż by to była za przyszłość, skoro ja nie mam mieszkania i zanim w zawodzie rozwinę skrzydła, to minie parę lat (on pracował jako architekt od 5 lat i też wynajmował pokój :-)))))) I że z tamtą jest, bo ona ma więcej kasy i mogą sobie pozwolić na wycieczki zagraniczne i inne przyjemności, a ze mną nie ma przyszłości. Ja wtedy po roku studia skończyłam, ale się nie obroniłam. Z tym facetem już nie mam kontaktu, ale nie zapomnę tego co mi powiedział. Nie wart funta kłaków, sam był gołodupiec i z tego co wiem-z tamtą mu się nie ułożyło. Sam mi mówił, że jest z nią tylko dla pieniędzy...Teraz z perspektywy czasu i wielu porażek, a zarazem poznania charakterów różnych facetów, mogę powiedzieć jedno - że najważniejszy jest charakter. Jeśli Ci czyjś charakter odpowiada, sposób w jaki Cię traktuje i przy innych - to jest najważniejsze. Bo później jesteś z takim człowiekiem 24 godziny na dobę, musisz mieć z nim o czym rozmawiać (ale to nie znaczy, że musicie mieć takie same pasje czy zawody). Tylko, żeby Wasze życie się harmonijnie układało (nawet jeśli macie inne temperamenty, charaktery). Żebyście sami ze sobą byli szczęśliwi, potrafili obdarować się przyjaźnią, wsparciem, byli dla siebie dobrzy i życzliwi. Jesteście na tyle młodzi, że wszystko przed Wami - i jest jeszcze czas na skończenie studiów, na zrobienie multum kursów i na dorobienie się.. Mam obecnie kilka znajomych par - po 30 -tce, architekci i nie mają pracy, a wcześniej mieli. Akurat trafił ich kryzys w zawodzie i co mają powiedzieć? Że są nieudacznicy i że tak będzie przez najbliższe 30 lat? Tak nie będzie, po prostu mają taki okres i tyle.. W życiu, w związku nigdy nie będzie jak w filmie. Ale decyzja co dalej należy do Ciebie... Słuchaj siebie, swojego serca, rozumu, intuicji. Nikt Ci tu na forum nie da żadnej gwarancji co do Twojego związku - w którą stronę będzie się on rozwijał.