Temat: Gdy chłopak ma przyjaciółkę.

faceci to świetni przyjaciele...

ale też nie wierzę w przyjaźń damsko-męską :p

Nie wierzę.

Ja wierzę w przyjaźń damsko-męską. Sama mam takiego przyjaciela. Znamy wiele lat, dogadujemy się rewelacyjnie, mówi mi o wszystkim... choć wielu rzeczy wolałabym nie wiedzieć ... próbowaliśmy być ze sobą kilka razy, nigdy   nie trwało to dłużej niż 2 tyg... oboje wiemy, że nic z tego nie wyjdzie. Zero chemii. Ale i tak jego dziewczyny zupełnie bez powodu są o mnie zazdrosne. 

Ja mam narzeczonego. Mam też kumpla(?) na roku, który jakieś 2 tygodnie temu przy rozmowie nazwał mnie swoją przyjaciółką. Owszem, fajnie nam się gada, mogę na niego liczyć, mówimy sobie o problemach. Nie myślałam o nim w ogóle w żadnej kategorii (kolega czy przyjaciel). Wiem, że on lubi blondynki a ja jestem blondynką. Zawsze mi ulega jak go o coś poproszę i czasami przyłapuję go na ukradkowych spojrzeniach w moim kierunku...Mój narzeczony jest o niego trochę zazdrosny. Dzisiaj powiedziałam mu o tych obawach mojego narzeczonego a on na to, że spoko spoko on taki nie jest, żeby odbijać więc narzeczony nie ma się czym martwić. Odkąd go znam to jeszcze nie miał dziewczyny a jak już mówi, że jakaś mu się nawet podoba to zawsze coś mu w niej jednak nie pasuje. To jest dla mnie takie podejrzane cały czas.W sumie dziwna relacja jest między nami. Przyjaźń damsko-męską (taką czystą) mogą stworzyć chyba tylko osoby, które nic się ku sobie nie mają więcej.

taka "przyjaźń" mojego faceta się rozwaliła jak ja sie pojawiłam i dowiedziałam o kilku rzeczach. cóż, to i tak niestety było mega fałszywe, z laski niezła kombinatorka i można powiedzieć, że zmanipulowała mojego całkowiecie:/ po tym mój całkowicie zerwał z nią kontakt, bo źle wpływał na nasz związek i ja tego żądałam :/

a ja mam pytanie nie związane z tematem - czy Twoje miejsce zamieszkania jakie masz wpisane w profilu jest prawdziwe?

mam jednego przyjaciela, na ktorego nie patrzę zupełnie jak na faceta. tylko jak na przyjaciela. mam tez drugiego. przyjaciela. bratnią dusze. przyjaźnilismy sie, potem bylismy razem. kocham go wciaz. (tylko przez dlugi okres nie zdawalam sobie z tego sprawy) ja zerwalam, bylismy na odleglosc. wiele razy go zranilam. byl we mnie zakochany. ale z każdym kolejnym razem gdy go raniłam nienawidził mnie coraz bardziej. jestem pewna że kochał mnie prawdziwie. teraz, nie jestem mu obojetna, moge na niego liczyć, jestem dla niego wazna, ale obiecal sobie ze juz nigdy ze mna nie bedzie.
Jakis czas temu poznal kogos, maja sie ku sobie. to pierwsza dziewczyna po mnie, mimo że minal ponad rok od rozstania. utrzymujemy kontakt. czuję że powinnam się usunąć w cień, i to robię, kocham go jak przyjaciela, jak faecta. i życzę mu jak najlepiej.

Więc, hm, przyjaźń damsko męska istnieje... ale nie zawsze jest to tylko przyjaźń ;)

Hmm z tego co czytam to wiele z Was piszę "mam przyjaciela, nic między nami nie ma, ale kiedyś próbowaliśmy być razem/ on coś do mnie czuje'. Uważam, że nie do końca można to nazwać przyjaźnia, tzn. samą przyjaźnią bez niczego więcej. Szczerze mówiąc samej ciężko mi się ustosunkować do tego tematu. Mam przyjaciela, kumpla z liceum, którego dosłownie uwielbiam i był jedynym facetem (zanim poznałam mojego chłopaka) o którym mogłam i nadal mogę porozmawiać o wszystkim. Czasem nawet lepiej się z nim dogadywałam niż z dziewczynami. A prawda jest taka, że zawsze byłam osobą, która z płcią przeciwną miała kontakt znikomy(do czasów liceum, potem miałam dużo znajomych chłopaków). Wracając do tego kumpla, widywaliśmy się codziennie(wiadomo, jedna klasa) i w końcu zaczęłam coś do niego czuć i wgl wydawał mi się idealny. On niestety był zakochany w naszej wspólnej przyjaciółce. Co najlepsze kiedyś po pijaku wyznałam mu , że mi się podoba i wgl. Potem niby gadaliśmy normalnie, udawaliśmy, że teog wl nie było, ale nagle strasznie zaczęło mnie drażnić to jak traktuję tamtą inna dziewcyznę. Byłam po prostu zazdrosna i cały czas o coś się go czepiałam (oczywiście nie nawiązując do tej naszej wspólnej przyjaciółki) i tak się w końcu pokłóciliśmy aż przestaliśmy gadać. Potem znowu zaczeliśmy razem gadac, wyjasnilismy sobie wszystko i od tamtego czasu nie ma między nami żadnych innych uczuć niż przyjaźń. Jego historia z naszą przyjaciółką skonczyla sie natomiast nienawiścia. W koncu biedaczek zdal sobie sprawe, ze nie ma u niej szans, mimo, ze ona nie dawala mu jasnego przekazu i wykorzystywala dlugi czas to, ze on jest w niej zakochany. Ich przyjazn przepadla, nasza przetrwala. Potem na imprezie, na ktora poszlismy razem poznalam mojego obecnego chlopaka :D Co nasmieszniejsze noc na tej imprezie spedzilam z nimi dwoma w lozku :D (haha wiem jak to brzmi, ale po prostu lezelismy we trojke obok siebie gadajac cala noc w pokoju z innymi paroma osobami :D) Moj kumpel swietnie sie dogaduje z moim chlopakiem. Niestety teraz kontakt jest mniejszy, bo mieszkamy w innych krajach i nie widzielismy sie pol roku, ale kontakt nadal jest. Tak wiec podsumowujac, z ta przyjaznia roznie bywa i w 90 % ktoras osoba cierpi. Moze sie skonczyc dobrze, a moze tragicznie.

Ja w taką przyjaźń nie wierzę.

Hmm Kobiety już chyba takie są że nawet w przyjaźni oczekują wierności :)) To takie nie chcę z Tobą być ... ALE jesteśmy przyjaciółmi . Mogę do Ciebie dzwonić mieć prośby bo w końcu jestem Twoją przyjaciółką co zawsze doprowadza do szewskie pasji obecną partnerkę . Przyjaźń faceta w związku z inną kobietą jest to trochę chory układ bo gejem nie jest (a tylko gej najlepszym przyjacielem kobiety) i jeśli nie zawsze to bardzo często kończy się w łóżku . Miałem kilka przyjaciółek przez które rozpadały się moje związki były to często koleżanki moich partnerek które bez mrugnięcia okiem i pod byle pretekstem chciały się ...Przytulić . To było takie .. nieszkodliwe . hahah :))