Temat: Rozstanie po 2 latach

Meira91 napisał(a):

AgnieszkaHiacynta napisał(a):

Meira91 napisał(a):

konnaczynkaa napisał(a):

Meira91  ale ty bzdury piszesz. chyba masz 10 lat...

Jakbym nie wiedziała, że bzdury piszę, to bym nawet się nie odzywała.

Nie piszesz bzdur. Piszesz myśli na dzisiejsze czasy niepopularne. Ale fakt, że są młodzi ludzie, którzy mają tego typu podejście do życia, buduje i przywraca wiarę w to, że nawet w najbardziej materialistycznych i egoistycznych czasach, znajdą się ludzie, którzy myślą sercem. U mnie masz wielki plus za formę wypowiedzi.

Dziękuję za uznanie! Zdaję sobie sprawę, że moje myślenie jest niepopularne, ponieważ, nie chcąc być całkowitą ofiarą współczesności, ona mi nie pasuje - ani moda, ani jej ideologie. Według mnie jest zatruta, zakłamana, niepewna i godzi w człowieka w jako istotę wolną i rozumną (choć zdaję sobie sprawę, że i poprzednie czasy nie były lepsze). Jestem tradycjonalistką i skłaniam się w stronę życia zgodnego z naturą. Co poradzę, że muszę studiować, kończyć szkoły, szukać pracy w mieście, choć tak naprawdę, z głębi serca, chciałabym mieć kawałek ziemi, małą chatkę i żyć z tego. Przynajmniej mnie, taka sielskość, uczyniłaby najszczęśliwszą, ale nie ma tak łatwo w życiu. Dominują miasta, wielkie centra i tam życie tętni, ale sztuczne to, choć takie realne, miejsca. I my to kupujemy - nawet ja. Nie mam nic do postępu i zdobywania wiedzy - to jest nawet konieczne, by szukać i uczyć się, a postęp myśli ludzkiej trwa bez ustanku. Kwestia taka, aby się w tym chaosie zdobyczy naukowych, światopoglądowych, duchowych itp, nie zagubić, nie zatracić w pieniądzu, nie zaprzedać temu duszy, bo można siebie unieszczęśliwić. I mimo tego, że pokończę świetne szkoły i w mieście mam szansę samorozwoju, to wiem, że moje życie jest na wsi i tam na pewno będę mieszkała, choć nie wykluczam, że nie będę pracować w centrum, wykorzystując wczesniejsze doświadczenie. :) A może całkiem mi się odmieni - któż to wie, co czas pokaże?

AgnieszkaHiacynta napisał(a):

Meira91 napisał(a):

AgnieszkaHiacynta napisał(a):

Meira91 napisał(a):

konnaczynkaa napisał(a):

Meira91  ale ty bzdury piszesz. chyba masz 10 lat...

Jakbym nie wiedziała, że bzdury piszę, to bym nawet się nie odzywała.

Nie piszesz bzdur. Piszesz myśli na dzisiejsze czasy niepopularne. Ale fakt, że są młodzi ludzie, którzy mają tego typu podejście do życia, buduje i przywraca wiarę w to, że nawet w najbardziej materialistycznych i egoistycznych czasach, znajdą się ludzie, którzy myślą sercem. U mnie masz wielki plus za formę wypowiedzi.

Dziękuję za uznanie! Zdaję sobie sprawę, że moje myślenie jest niepopularne, ponieważ, nie chcąc być całkowitą ofiarą współczesności, ona mi nie pasuje - ani moda, ani jej ideologie. Według mnie jest zatruta, zakłamana, niepewna i godzi w człowieka w jako istotę wolną i rozumną (choć zdaję sobie sprawę, że i poprzednie czasy nie były lepsze). Jestem tradycjonalistką i skłaniam się w stronę życia zgodnego z naturą. Co poradzę, że muszę studiować, kończyć szkoły, szukać pracy w mieście, choć tak naprawdę, z głębi serca, chciałabym mieć kawałek ziemi, małą chatkę i żyć z tego. Przynajmniej mnie, taka sielskość, uczyniłaby najszczęśliwszą, ale nie ma tak łatwo w życiu. Dominują miasta, wielkie centra i tam życie tętni, ale sztuczne to, choć takie realne, miejsca. I my to kupujemy - nawet ja. Nie mam nic do postępu i zdobywania wiedzy - to jest nawet konieczne, by szukać i uczyć się, a postęp myśli ludzkiej trwa bez ustanku. Kwestia taka, aby się w tym chaosie zdobyczy naukowych, światopoglądowych, duchowych itp, nie zagubić, nie zatracić w pieniądzu, nie zaprzedać temu duszy, bo można siebie unieszczęśliwić. I mimo tego, że pokończę świetne szkoły i w mieście mam szansę samorozwoju, to wiem, że moje życie jest na wsi i tam na pewno będę mieszkała, choć nie wykluczam, że nie będę pracować w centrum, wykorzystując wczesniejsze doświadczenie. :) A może całkiem mi się odmieni - któż to wie, co czas pokaże?

Dąż do spełniania swoich marzeń. W centrum można popracować 5-10 lat i potem wyprowadzić się na wieś, jeśli tego naprawdę chcemy. Ja jestem w innym punkcie życia, a myślę podobnie do Ciebie, że lepiej byłoby zaszyć się gdzieś na wsi i żyć spokojnie. I wiem, że da się, tylko trzeba to dobrze przemyśleć  Powodzenia!

Meira91 napisał(a):

Tak, wiem. Też tak myślę, że co najwyżej kilka lat w mieście lub za granicą, by zarobić na ten kawałek ziemi na wsi i tam zapuścić korzenie. :) Ważne jeszcze, by mieć obok osobę, która też popiera Twoje wartości i chce tego samego - wtedy żyć, nie umierać. :) Będę dążyć do swoich marzeń! :)

No.Va napisał(a):

kobitka71 napisał(a):

nie wydaje mi sie zeby az tak w zyciu nic nie osiagnał skoro pisze prace dyplomowa.... to jest chyba już dużo....z własnego doświadczenia wiem ze jesli Twoja rodzina nie akceptuje go w 100% to caly czas bedziesz nieszczesliwa, bo ja tak mialam. ale moze jeszcze nie wszystko stracone porozmawiaj z nim o swojej rodzinie powiedz co czujesz a pozniej z rodzina, jesli nadal cos bedzie nie tak to jeszcze tego kwiatu jest pol światu! :)

W tym problem jest też że rodzice twierdzą że mu wszystko przekazuję i nie chcą tego. Mówią , że to on powinien wiedzić jak się zachowywać , żebym go nie pouczała

AgnieszkaHiacynta napisał(a):

Meira91 napisał(a):

Tak, wiem. Też tak myślę, że co najwyżej kilka lat w mieście lub za granicą, by zarobić na ten kawałek ziemi na wsi i tam zapuścić korzenie. :) Ważne jeszcze, by mieć obok osobę, która też popiera Twoje wartości i chce tego samego - wtedy żyć, nie umierać. :) Będę dążyć do swoich marzeń! :)

Najważniejsze! Ja mam to szczęście, że mój mąż również marzy o życiu na z dala od huku, spalin i innych zdobyczy cywilizacji.

Meira91 napisał(a):

konnaczynkaa napisał(a):

Meira91  ale ty bzdury piszesz. chyba masz 10 lat...

Przepraszam, a Ty? No, dobra masz te 28 lat, ale czy tak naprawdę, to wiesz wszystko o świecie, relacjach międzyludzkich? Może nawet nie masz tych samych/podobnych doświadczeń co autorka postu, a może masz jeszcze gorsze, smutniejsze albo wcale swojego życia nie przeżywasz, choć masz zdanie na jakiś temat...? Tego nie wiem. Ale czy mając te 28 lat, masz prawo obrażać kogoś za jego punkt widzenia? To już nie można mieć własnego zdania, tym bardziej anonimowo? Przecież nikogo nie wyzywam ani nie narzucam komuś tego, co ma wybrać. Jeśli masz ochotę, to pokaż mi dowody na bzdurowatość w postaci moich odpowiedzi, bo może rzeczywiście gdzieś napisałam bezmyślne rzeczy, jak jakaś dziesięciolatka, które są takimi tylko i wyłącznie w Twoim odczuciu, bo jakoś nikt inny nie zwrócił na to uwagi, bo nawet jeśli komuś innemu nie przypadły do gustu, to ma na tyle kultury, aby nie brać tego DO BANI (wybacz za "dziecinne" wyrażenie). Możliwe, że Tobie się nudziło i gdy zaczęłaś czytać moje wypociny, które nie trafiają w Twoje myślenie, na śmiech Ci się zebrało lub na ustach pojawił się niesmak - trudno - nie pisałam do Ciebie.

konnaczynkaa napisał(a):

Meira91  przeczytałam wszystkie twoje wpsiy i wiem jedno : jesteś naiwna.

konnaczynkaa napisał(a):

Meira91 napisał(a):

konnaczynkaa napisał(a):

Meira91  ale ty bzdury piszesz. chyba masz 10 lat...

Przepraszam, a Ty? No, dobra masz te 28 lat, ale czy tak naprawdę, to wiesz wszystko o świecie, relacjach międzyludzkich? Może nawet nie masz tych samych/podobnych doświadczeń co autorka postu, a może masz jeszcze gorsze, smutniejsze albo wcale swojego życia nie przeżywasz, choć masz zdanie na jakiś temat...? Tego nie wiem. Ale czy mając te 28 lat, masz prawo obrażać kogoś za jego punkt widzenia? To już nie można mieć własnego zdania, tym bardziej anonimowo? Przecież nikogo nie wyzywam ani nie narzucam komuś tego, co ma wybrać. Jeśli masz ochotę, to pokaż mi dowody na bzdurowatość w postaci moich odpowiedzi, bo może rzeczywiście gdzieś napisałam bezmyślne rzeczy, jak jakaś dziesięciolatka, które są takimi tylko i wyłącznie w Twoim odczuciu, bo jakoś nikt inny nie zwrócił na to uwagi, bo nawet jeśli komuś innemu nie przypadły do gustu, to ma na tyle kultury, aby nie brać tego DO BANI (wybacz za "dziecinne" wyrażenie). Możliwe, że Tobie się nudziło i gdy zaczęłaś czytać moje wypociny, które nie trafiają w Twoje myślenie, na śmiech Ci się zebrało lub na ustach pojawił się niesmak - trudno - nie pisałam do Ciebie.

to, że napisałam, że Ty piszesz bzudry, nie było obrażliwe - co innego gdybym napisała, że jesteś glupia, a tego nie napisałam. Piszesz jak ktoś, kto się naczytał romansideł, a nie zna życia. Takie górnolotne sformułowania to mogą nastolatki pisać.