Temat: koniec wszystkiego?

poznalismy sie szesc lat temu,po 9 miesiacach wyjechalismy do anglii.w trzecim roku naszej znajomosci grzegorz dostall lepsza prace,zaczal wyjezdzac na szkolenia.ktoregos dnia  wrocil do domu z grobowa mina i powiedzial ze musimy porozmawiac.uslyszalam ze jestem miloscia jego zycia,ze nikt nigdy nie zniszczy jego uczucia do mnie,ze ten czas razem spedzony jest dla niego bezcenny a ja wyjatkowa.naiwnie myslalam ze bedzie chcial sie oswiadczyc a on prosil mnie o wybaczenie bo kilka tygodni wczesniej na jednym z wyjazdow przespal sie z inna,nic nieznaczacy epizod i nic by mi nie powiedzial nawet bo niechcial nic miedzy nami psuc ale ona jest w ciazy.myslalam ze zwariuje ale po kilku dniach zadzwonilam do niego i powiedzialam ze mu wybaczam,ze sprobujemy jeszcze raz.zniw zamieszkalismy razem,staral sie az ktoregos dnia oznajmil ze on tak nie moze,ze czuje sie odpowiedzialny za to dziecko i mimo ze nic nie czuje do tej dziewczyny musi zajac sie nia i dzieckiem.czulam sie paskudnie,zalamalam sie.wrocilam do polski.czekam juz rok na to ze moze wroci,ze jednak naprawde nie moze beze mnie zyc,ze bedziemy razem a on bedzie tylko odwiedzal dziecko ale to juz chuba koniec,chyba podjal juz decyzje z ktora nie potrafie sie pogodzic,nie umiem juz zyc jak kiedys.w dniu matki gdy skladalammamie zyczenia uslyszalam ze najpiekniejszym prezentem bedzie kiedy znow zaczne sie usmiechac.ale jak to zrobic???