15 lipca 2012, 00:01
Z P. od dwóch lat jesteśmy razem. Jest nam dobrze. Jesteśmy parą, która sprzecza się w sprawach drobnych, ale zawsze zgadza w tych ważnych. Problem polega na tym, że on jest maminsynkiem.
Na zakupy nie pojedzie ze mną rano, bo jedzie popołudniu z rodzicami, wakacje z rodzicami. Nie potrafi się im sprzeciwić, zawsze robi to czego oni oczekują. Na dodatek jest jedynakiem, wszystko ma podstawiane pod nos. Ja niestety pochodzę z rozbitej, trudnej rodziny. Na wiele rzeczy muszę sama sobie dorobić, raczej odpowiadam sama za siebie.
Niedługo czekają nas studia. Zawsze wyobrażałam sobie, że będziemy mieszkać razem. Tymczasem P. podchodzi do tego bardzo egoistycznie. Chce studiować tam gdzie mieszkają jego dziadkowie, bo będzie mógł codziennie zjeść u nich obiad, w razie potrzeby zawsze mu pomogą. Niestety nie pomyślał o mnie, że czułabym się skrępowana chodząc tam z nim. Obawiam się też tego, że rodzice nie pozwolą mu mieszkać samodzielnie, a będę kazali iść do dziadków.
Nie potrafi też zrozumieć tego, że na studiach będę musiała pracować, bo po prostu mojej rodziny nie stać na to aby utrzymywać mnie w pełnym wymiarze. Nie wiem co mam robić. Kocham go, ale obawiam się życia z rozpieszczonym egoistą. A jak zaczną się studia i mieszkanie razem to ciężej będzie odejść. Co o tym myślicie? Może to ja przesadzam?
- Dołączył: 2008-01-20
- Miasto: Warszawa
- Liczba postów: 1421
15 lipca 2012, 08:22
fatblackcat napisał(a):
KtoPytaNieBladzi napisał(a):
gdybyś miała takie możliwości jak on to sama byś z nich korzystała. chyba lepiej mieszkać u dziadków za darmo niż iść do pracy specjalnie po to,żeby płacić za wynajęcie pokoju, nie ?
nic dodać
![]()
, nic ująć
Edytowany przez ewelina8015 15 lipca 2012, 08:24
- Dołączył: 2012-01-30
- Miasto: Białystok
- Liczba postów: 8220
15 lipca 2012, 08:25
Po części racja , co piszecie , ale to też bardzo źle kiedy rodzice traktują dorosłego lub prawie dorosłego syna, tak jakby nie chcieli żeby kiedykolwiek zmężniał i się usamodzielnił . Znam takie przypadki, że moi rówieśnicy ( mężczyźni) potrafią zerwać z dziewczyną, bo mama kazała. Facet ma być facetem, a nie pisklakiem w gnieździe z wiecznie rozdziawioną japą do 30 roku życia, a nawet dalej.
Edytowany przez Kingyo 15 lipca 2012, 08:27
- Dołączył: 2010-04-25
- Miasto: Poznań
- Liczba postów: 18652
15 lipca 2012, 08:36
Nie mowiac o tym, ze jak jedzie z rodzicami bo oni placa...Moja mama mi w tym wieku pomagala finansowo, zebym ze znajomymi wyjechala. Nie wychodzila z zalozenia ze jak ona ma pieniadze, a ja nie to musze tylko z nia sie wszedzie bujac.
Tak jak pisal ktos wyzej, z maminsynkiem to tylko bedzie coraz gorzej a nie coraz lepiej. Zwlaszcza, ze widac, ze rodzicom to na reke ;).
15 lipca 2012, 08:48
trudno oczekiwac od chlopaka w tym wieku zeby sie deklarowal na cokolwiek. jest niedojrzaly poprostu
duzo rzeczy oczekujesz, ale zeby je spelnic trzeba miec na to warunki. ja nie moglam zamieszkac z nikim wczesniej bo nie bylo pieniedzy na tyle aby zaplacic za wynajem i sie bujalismy od mojego do jego domu, tu -bardziej jego. nie mowiac o wakacjach bo tez nie bylo na tyle srodkow
zapytaj sie go czy chcialby jechac z toba na wakacje i jak on to widzi
- Dołączył: 2011-07-08
- Miasto: Totutotam
- Liczba postów: 1999
15 lipca 2012, 09:07
Kochana! 17 -18 lat to dzieciak jeszcze. za kilka lat spojrzysz wstecz i chociaż teraz wydajecie się sobie bardzo dorośli to w wieku lat (np) 23 będziecie już zupełnie inni. Jesteście w momencie życia w którym człowiek się bardzo zmienia. Wydaje mi się, że orzekanie o tym czy jest maminsynkiem w jego wieku jest niemożliwe i bez sensu ;).
- Dołączył: 2010-11-17
- Miasto: Warszawa
- Liczba postów: 16221
15 lipca 2012, 09:15
jak dla mnie to nie jesteście parą, która dogaduje się w ważnych sprawach. sprawę zamieszkania razem, studiów, pracy, przyszłości powinniście mieć już dawno ugadaną.
ale jednego nie rozumiem: co przeszkadza pojechanie z Tobą rano na zakupy, skoro z rodzicami jechałby popołudniu?
15 lipca 2012, 09:23
po slubie bedziesz miala tesciowa w lozku;oo
a tak powaznie to moze próbuj z nim rozmawiac, moze zrozumie..
- Dołączył: 2006-06-09
- Miasto: Sosnowiec
- Liczba postów: 2796
15 lipca 2012, 09:32
Współczuje Ci....znam to z autopsji.....mój już obecnie były mąż też był/jest maminsynkiem, był nim mając 17 lat jest nim mając 37 lat, tacy ludzie się nie zmieniają, sama się dziwię, że z nim tyle wytrzymałam.....w kwestii zamieszkania po ślubie zamieszkaliśmy z jego rodzicami bo tak taniej, sami nie damy rady i co z tego, że mieliśmy gdzie bo miał mieszkanie po dziadku, ale sami nie damy rady finansowo, to nic, że oboje pracowaliśmy.... Drugi raz nie związałabym się z maminsynkiem, ale to Twoje życie, więc zrobisz jak będziesz uważać za stosowne.....
15 lipca 2012, 09:32
To według Was jak będzie wyglądało nasze życie na studiach, gdzie ja będę musiała mieszkać sama, a on z dziadkami? Nijak i taka jest prawda. Bo najbliższa wyższa uczelnia znajduje się prawie 100 km od mojego domu. Ja będę mieszkała sama, bądź ze znajomymi, usamodzielnię się. I nawet jakbyśmy przetrwali okres studiów i dopiero później zamieszkali razem (wiem daleko wysunięte plany). On będzie przyzwyczajony, że najpierw to mama, a później babcia gotowały, prały, sprzątały i wszystko miał na tip top.
Poza tym jego rodzice wychowują go w przekonaniu, że życiu jest piękne i cudowne. Nie angażują go w żadne problemy. Ma 18 lat, a nadal żyje jak beztroskie dziecko. Czasami wydaje mi się, że mają go za 'ciotę', uważają, że za co się nie weźmie to spapra albo zrobi sobie krzywdę i lepiej żeby oni to zrobili.
A co do tych zakupów. Nie powiedziałam dokładnie o co chodzi, a więc.. często jest tak, że umawiamy się, a on godzinę przed spotkaniem potrafi mi powiedzieć, że nie bo rodzice mają jakieś plany. I tak też było z wyjazdem na zakupy. Gdzie ja byłam przygotowana na wyjazd z nim, on mi napisał wieczorem dzień wcześniej, że jednak nie, bo jedzie z rodzicami.
, nic ująć
