Temat: Samotność jako świadomy wybór

Mój mężczyzna należał do tych samotnych z wyboru, i "za przystojnych dla zwykłych śmiertelniczek jak ja". Teraz kiedy powiem mu:

nie bardzo wiem, jak ustosunkować się do tego pytania:

- czy chciałybyście być samotne? (nie, jestem mężatką, ale nawet w związku wolę mieć dużo przestrzeni dla siebie),
- czy rozumiecie takie osoby? (tak, myślę, że rozumiem. każdy ma inny stosunek do relacji z ludźmi, każdy buduje je inaczej i jestem w stanie zrozumieć, że niektórzy nie chcą takich bliskich więzi)
- co sądzicie o takich osobach? (no ja powiem szczerze, że miałam do czynienia z jedną taką. przez jakiś czas się przyjaźniłyśmy, nawet mieszkałyśmy razem, co powodowało, że spędzałyśmy dużo czasu razem - chociaż ja dużo np. słuchałam muzyki przez słuchawki, rzadziej inicjowałam rozmowy itd. i wszystko było ok. dopóki byłam z moim eks, w związku na odległość. jednak kiedy zmieniłam chłopaka - ten drugi mieszkał w jednym mieście - i zaczęłam bardzo szybko z nim pomieszkiwać, a potem mieszkać, zrobiła się mega zazdrosna o niego. ciągle chciała ze mną spędzać czas, zrobiła się  totalnie rzepiasta, czego ja nie znoszę. dlatego teraz mam trochę dystans do takich osób - nie sądzę, żeby każda była namolna, ale trochę uważniej im się przyglądam... ogólnie ja nie nadaje się do relacji "najlepsze psiapsiółki" i boję się osaczania przez takie osoby.)

fajna sprawa, brzmi super ekstra, niestety coś takiego sprawia przyjemność przez ograniczony czas, prędzej czy później czegoś/kogoś brak - zazwyczaj, nie mówię o skrajnych przypadkach

może to źle zabrzmi, albo jak oklepane twierdzenie, niestety wg mnie prawdziwe - jak się jest młodym to można sobie mieć takie cele, ale 50 na karku, zaszaleć coraz ciężej, wszyscy znajomi żyją tym, że za chwilę zostaną dziadkami i człowiek powoli nie wie co ma z sobą zrobić (tak mi się to wyobraża)

tez wole samotnosc. jest latwiej, wiesz ze jestes zdana tylko na siebie, nikt nie moze cie zawiesc, nie czujesz tego bolu. nikt cie nie kontorluje, nie sprawdza, nie rani, nie krzyczy, nie staje sie upierdliwy, nie zamjuje ci czasu, nie robi wyrzutow, nie obwinia, i cie nie kocha w taki sposob, ze moglabys miec wyrzuty ze go zranilas. jest o wiele latwiejj i przyjemniej!;)

to smutne, ja sama nie jestem a nikt mnie nie zawodzi, nie czuję bólu, nie jestem kontrolowana, sprawdzana, raniona, nikt na mnie nie krzyczy, nie jest upierdliwy, nie zajmuje czasu, nie robi wyrzutów, nie obwinia, kocha bez względu na to co robię

swoją drogą samego siebie też można zawieść

no ale co kto lubi

Jak sie jest mlodym to moze sie i sprawdza taki plan... ale jak tylko wszyscy wokol Ciebie beda stabilizowac swoje zycie to dopiero zobaczysz to co znaczy. Nagle nie bedze chetnych na wypady na piwo, wspolne wakacje czy weekend... A zycia emocjolnalego nie da sie zastapic praca. Byc moze nie dojrzalas jeszcze do tego by z kims byc.

jeśli ktoś wie, że nie jest do tego stworzony to proszę bardzo, tylko nie wiem skąd to się wie, chyba trzeba spróbować
poza tym nie lubię takiego wymachiwania patologiami i nieszczęściami na popieranie tez że jak będziesz samotna to cię te straszne rzeczy ominą, może przyjść 50 innych strasznych rzeczy

a moze wlasnie przez doswiadczenia lepiej jest byc samym? przez systuacje w domu, bo rodzina kojarzy sie tylko ze zlem.. przez zwiazki-porazki? albo tak o, dla zabawy;)