Temat: odejść od męża?

ja tez sie mocno zastanawiam co robic... niby nic jakiegos hmm patologicznego sie nie dzieje, ale czasem ciezko mi wytrzymac :( Jest dla mnie zlosliwy, ciagle mi dogaduje, zawsze ja robie wszystko zle, niedokladnie itd. Musze sie prosic, zeby pozmywal, bo przeciez to nie jego obowiazek... Oboje pracujemy, przychodzimy tak samo zmeczeni, gotuje obiad, bo przeciez głodny, a pozniej ma problem, zeby cokolwiek zmyc. Zalezy od dnia. Wezmie jakies naczynia - zje, wypije i odstawi do zlewu. A ja? A ja to przeciez zmywarka. Echh smutno mi czasem.

O co bym nie poprosila, najpierw sie nagada, nagada i zrobi z łaski na ucieche, a mi sie juz odechciewa... Jakby poprosila go obca osoba, leciałby, az by sie za nim kurzyło. Najlepiej jakbym ja robila sobie wszystko sama, sama na zakupy, sama sprzatac, sama zmywac, sama gotowac itd

Najgorsze jest to, ze przed slubem taki nie był, był naprawde czuły, pomocny, opiekunczy, a po slubie? Jakby go ktos podmienil pod oltarzem :(

Mowilam mu to kiedys, ze go nie poznaje, ze uslyszec mile slowo od niego to mniejsze prawdopodobienstwo niz wygrac 6 w totka... Ale do niego to nie dociera. Nie wiem, mysli sobie, ze sobie zartuje.

I fochy... To jest cos, czego nienawidze, nie uznaje jakiegos obrazania sie. Od tego sa rozmowy i do tego został stworzony jezyk :( Ale tego tez nie rozumie, niestety :(

Ja mam tego dosc. Nie chce tak na kazdym kroku uzerac sie do konca zycia. To bez sensu :(

Sa mile chwile, ale ostatnio ich coraz mniej. Zastanawiam sie co robic, dopoki nie ma dzieci. Nie chce, zeby patrzyly na te zachowania, sprzeczki

Jest mi smutno i czuje sie zawiedziona  Taka moja porazka zyciowa. Wlasnie wyszykowalismy sobie mieszkanie, mialo byc tak pieknie... :(