Temat: Związek katoliczka-ateista. PROBLEM

Cóż... On nie robi problemu...

PRZECZYTAJ TO , Salij wie co mówi:)

Dopóki jedna osoba nie narzuca drugiej swojego punktu widzenia - nie widzę w tym problemu, by być w związku z osobą innej wiary niż moja. Obie strony muszą wyjść na przeciw i dojść do konsensusu, bo póki co on robi krok do przodu ku waszej wspólnej przyszłości - a Ty stoisz w miejscu. Jestem katoliczką, ale nie uważam, że wiara świadczy o człowieku. On jest ateistą, ale równie dobrze może być świetnym człowiekiem, świetnym mężem i ojcem dla Twoich dzieci. Sytuacja analogiczna - nie każdy katolik zachowuje się tak jak na katolika przystało.

Chyba ważniejsze jakim się jest człowiekiem , a nie w co się wierzy.  

Jesli cie kocha to napewno nie bedzie problemu z dziecmi porozmawiaj z nim o swoich rozterkach

Ja katoliczką nie jestem choć w Boga wierzę, chłopak jest bardziej tym tzw "wierzącym, niepraktykującym" Oboje potrafimy iść na kompromisy, więc problemu u nas nie ma.
Ja od samego początku mu mówiłam, że jakby miał być ślub to tylko cywilny chcę. Potrafił to zaakceptować, ale zdążył mnie przekonać do kościelnego. Teraz w sobotę byłam z nim w kościele poświęcić jedzenie. Nie było to dla mnie problemem. Podobnie jak zrobienie typowych katolickich świąt w domu (bo mieszkamy razem), zresztą dla mnie to bardziej tradycja rodzinna niż religijna
Jeżeli chodzi o dzieci to jeszcze nie wiemy do końca jak to będzie wyglądało ze względu na to, że w tej chwili nie wiemy czy będziemy brać jednak kościelny. Wszystko okaże się po zaręczynach jak zaczniemy oficjalnie załatwiać sprawy ze ślubem. Jeżeli usłyszymy, że kościół chce 800zł za ślub i nie spuści z ceny to rezygnujemy z tego wyłudzania. A jak będziemy bez kościelnego to nie wiem czy będę chciała dzieci pakować w taką instytucję. Jeszcze o tym nie rozmawialiśmy po tym jak dowiedzieliśmy się jakie ceny ślubów są mniej więcej w kościołach.
Czyli rozmowa, rozmowa, rozmowa i umiejętność kompromisów u obojga

Szkoda, że nie każdy tak podchodzi do tematu. Ja religię traktuję poważnie i jeżeli deklarowałabym się jako katoliczka to by to coś dla mnie znaczyło i miałabym względem tej wiary pewne obowiązki, a, że mi akurat katolicyzm nie podchodzi, ogólnie religie mi nie podchodzą żadne to nie przynależę nigdzie. Jedynie wierzę w Boga i dlatego też nie chcę dla samej szopki przed ołtarzem brać tam ślubu, jak to sporo osób bezmyślnie robi.
Jednak Twój chłopak z tego co wyczytałam też ma chyba konkretne powody ateizmu, więc jak pisałam wcześniej rozmowa jest najważniejsza i to z nim nie z nami

danielw-nie wtrącasz się, przeciwnie, bardzo pomagasz:) Właśnie chdzi o ten światopoglad, który jest zupełnie inny niż mój...Ja jestem rodzinna, towarzyska, przyjacielska-uwazam ze jeśli jakaś przyjaciołka ma problem to ja rówineż go mam. Natomiast on- powiedziałabym wyalienowany, nie ma przyjaciół, nie jest bardzo blisko ze swoją rodziną, "nie potrzebuje przyjaciół"itp itd.