Temat: chodzi o zdrade!!!

Uciekaj od niego i ułóż sobie życie na nowo! Nie zgadzam się z tym, co mówi wiercipieta. Masz dopiero 32 lata, całe życie przed Tobą!

32lata i pecha zyciowego jeju nic mi sie nieudaje

zabic go to zamalo a plakac za nim to zaduzo

nie niemam z nim slubu mial byc ale wszystko odwolalam jak sie dowiedzialam ze mnie zdradzil za pierwszym razem  mialam odejs ale mu przebaczylam i to byl moj blad

"Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci."

A co z jego dzieckiem z poprzedniego związku ? Tez sie nim opiekujesz czy jest ze swoja matką ?

tez tak mysle dbaj o siebie ale tylko dla siebie, poszukaj sobie pocieszyciela a może to bedzie cos trwalszego, ale narazie tak by mąż nie wiedział...wykorzystaj go poprostu...i tak z tego związku niewiele zostalo (nie mam namysli dzieci), nie żyj wspomnieniami - one dodają tylko lat.

teraz do wiercipięta: kobiety po 30 czy mają dzieci (a czasem w szczególności) maja branie i to hohoho...ale muszą byc pewne swej kobiecości ( i nie ważne ile kg mają w zapasie!!!) a jak młodzi lecą hehehe...ci w tzw. odpowiednim wieku też, znam babeczke ktora przy wadze 90 i wieku po 50 poznala Włocha- kasiastego i super czlowieka i strasznie sympatycznego a  drobniejszy od niej i są mega szczęśliwi...

więc nie ma co sie zalamywac i czasem obwiniać za zdrady małzonków, tu nie leży wina tylko po stronie zdradzonej...jedni po prostu tacy są...

 

jesteś jeszcze młoda i ładna (widziałam foto)- zgadzam się z Terezą1976
walcz o alimenty i jak najlepsze warunki dla siebie- im mocniej go trzepniesz po kieszeni tym on bardziej odczuje, że może zrobił coś nie tak (z takim typem facetów tak trzeba).
zadbaj o siebie i zacznij nowe życie- uwierz mi są jeszcze wartościowi faceci na tym świecie, musisz dać im szansę siebie znaleźć

aedega - używamy edycji postu - nie piszemy post pod postem.
temat jest ciężki, ale stosuj się proszę do regulaminu, ok?

Co do tematu - w jednym się z Tobą nie zgadzam.  Nie jesteś stara....Może to moja naiwność, ale mam lat 31 i nie uważam bym była na skraju życia z tego powodu.

Co do samej sytuacji - nie doradzę. Nie wiem, czym innym jest odejść od faceta będąc bez dzieci, czym innym jest pozbawić dzieci ojca. Tymbardziej skoro sam Ci mówi, że się nie będzie poczuwał...nawet do płacenia.
Czy ona ma Matkę? W sensie czy żyje... powiedz jej że wychowała szmaciarza i dziwkarza... może ona go do pionu ustawi, skoro Twój płacz nie daje skutku. Skłaniam się do opinii wiercipięty - ustawić się, sprawdzić jakie masz możliwości zabezpieczenia przyszłości dzieci i wtedy podejmować decyzję - na chłodno i z wyrachowaniem