Temat: Zraniłam mojego męża.

Wczoraj zaszła pewna sytuacja, po której mam ogromne wyrzuty sumienia wobec męża. Poszliśmy razem na basen. Z resztą, chodzimy niemal codziennie. W mojej klasie gimnazjalnej byłam wyśmiewana z powodu swojej wagi (byłam dużo cięższa niż obecnie).Głównie przez 4 prowodyrki klasowe. Wciąż jestem grubsza. Ważę 79 kg przy 170. Mój mąż jest bardzo szczupły w dodatku dużo ćwiczy. Waży niecałe 50 kg i jest ode mnie trochę wyższy. Nie ma sposobu, by utył,ale kochamy się i akcptujemy. Jednak czuję się przy nim jak nieatrakcyjna, ogromna, grubaska. Wczoraj spotkałam na basenie 2 z 4 dziewczyn. Patrzyły na mnie i złośliwie się do siebie uśmiechały. Było mi szczerze bardzo przykro;-(. Poprosiłam go,by poszedł jeszcze na saunę, a ja wyjdę wcześniej.Nalegałam wręcz. Powiedziałam,że źle się czuję. Nie chciałam, by nas razem widziały. Obok męża jestem jeszcze duuuuzo grubsza. Zapytał czy się go wstydzę, zaprzeczyłam, jednak widziałam jak mu jest przykro. Mam wyrzuty sumienia;(.Nie chciałam go zranić. On nie wraca do tematu,jest wszystko ok,ale mimo wszystko jest mi źle. Przez te 2 idiotki. ..Ciekawe jakby śpiewała każda z nich z osobna, gdybym wraz ze swoją koleżanką ją tak potraktowała. Smutno mi, bo ta sytuacja nie zdarza się po raz pierwszy. Ludzi dziwnie się na nas często patrzą na ulicy. Wyglądamy groteskowo. Przestaje już w siebie wierzyć. Zdrowo się odżywiam, uprawiam sporty, schudłam już sporo.Mam problem z wagą od dziecka. W dodatku niedoczynność tarczycy,ale się nie poddaję. Mam cudownych przyjaciół i oni też we mnie wierzą. Ale czasem taka wisienka na torcie może zwalić z nóg;-(