Temat: Kredyt na pół - kto ma rację?

Cześć dziewczyny, potrzebuję opinii i chłodnego spojrzenia z boku na moją sytuację. Może macie za sobą podobne doświadczenia i mi doradzicie.

Jesteśmy z chłopakiem razem od prawie 3 lat, zamieszkaliśmy ze sobą bardzo szybko i układało nam się bardzo dobrze. Jesienią zeszłego roku oboje zmieniliśmy pracę i zaczęliśmy pracować zdalnie w domu. Mieszkamy w malutkiej kawalerce z kotem, mieliśmy calle i spotkania praktycznie o tych samych godzinach. Praca i spędzanie ze sobą 24 h na niecałych 30 metrach zaczęło mocno wchodzić nam na głowę. 

Postanowiliśmy, że weźmiemy kredyt na mieszkanie, ale tutaj zaczęły się schody.

Nasza sytuacja jest dość specyficzna. Mój chłopak niestety został oszukany przez bliskie osoby ze swojego otoczenia i kilka lat temu wzięto na niego kredyt. Nie chcę wdawać się w szczegóły, było ciężko, ale odbił się finansowo, zostało kilka pomniejszych zobowiązań do spłacenia. Wpłynęło to jednak na jego zdolność kredytową i skutkuje brakiem oszczędności, które poszły na spłatę zobowiązań.

Ja mam trochę lepszą sytuację. Nie mam na sobie żadnych zobowiązań, zarabiam całkiem ok, mam oszczędności. 

W związku z tym moja propozycja była taka, że ja wezmę na siebie wklad własny oraz kredyt, natomiast nieoficjalnie będziemy płacić raty wspólnie na pół. 

Dla mojego chłopaka oznacza to, że odpowiedzialność rozkłada się dokładnie 50/50. Ja uważam jednak, że ponieważ biorę na siebie odpowiedzialność w dokumentach oraz płacę wkład własny i pozostałe koszty to jednak powinnam mieć ostatnie słowo w kwestii mieszkania. Mój chłopak upiera się na większe i droższe mieszkanie, natomiast ja wolę wziąć mniejsze mieszkanie, które wiąże się z tym, że szybciej je spłacimy (a koszty kredytów są teraz wysokie). Nie możemy się dogadać, bo jego argumentem jest, że ostatecznie mieszkanie ma być spłacone na pół i co z tego, że ja biorę kredyt na swoje nazwisko i wpłacam wkład własny. Według niego jest to całkowicie wspólna decyzja, a moje zobowiązanie nie ma tu nic do rzeczy.

Proszę powiedzcie kto ma tutaj rację? Mam ogromną czerwoną lampkę w głowie i nie rozumiem jego podejścia.

EDIT:

Kilka uściśleń dla lepszego zarysowania sytuacji:

1. Nie ma płacenia kredytu "na gębę". Szukaliśmy najlepszego rozwiązania dla zabezpieczenia interesów obu stron. Póki co najlepsze na co wpadliśmy to umowa notarialna z warunkami, które wspólnie ustalimy (warunki spłacania rat i zabezpieczenie w udziałach).

2. Możemy wynająć większe mieszkanie i to również jest opcja, którą mocno rozważamy, ale obecne ceny rzucają nas na kolana. Sprawdziliśmy to dokładnie i nawet najtańsze opcje są o 800-1000 zł droższe w skali miesiąca, niż wyniosłaby nas rata kredytu. Jesteśmy chwilę przed trzydziestką, oboje ostatnie 10 lat spędziliśmy w wynajmowanych mieszkaniach i mamy po prostu silną potrzebę posiadania swojego miejsca. Może to głupie, ale chcemy po raz pierwszy w życiu sami wybrać sobie jaką chcemy mieć pralkę i łóżko w sypialni, a nie przez kolejne lata godzić się na warunki wynajmu i widzimisię właściciela.

3. Nie biorę kredytu pod korek, ani tylko ze względu na partnera. Gdybym w tym momencie życia była sama podjęłabym identyczną decyzję, tylko sama wzięłabym na siebie odpowiedzialność i kupiła mieszanie. Ponad rok staraliśmy się o mieszkanie w TBS, na które też byliśmy zdecydowani w 100%, ale nasze wnioski były odrzucane za każdym razem, więc zaczęliśmy szukać innych opcji.