Temat: Mój apel

Sama nie wiem, czy uda mi się opisać to co myślę i czuję. Dzisiaj pochowalam brata. Jego śmierć spadła na moją rodzinę jak grom z nieba, a ja wciąż usiłuje zrozumieć co się stało. Zapalenie trzustki i płuc, było dla lekarzy do ogarnięcia, ale zatrzymanie akcji serca, które spowodowało niedotlenienie a w konsekwencji uszkodzenie mózgu już nie i mój kochany braciszek odszedł z tego świata. To był.. To wciąż jest potworny cios, ale to jeszcze nie wszystko. Przez cholernego koronawirusa (on sam nie miał robionego testu) i związane z nim zaostrzenia mój brat spędził ostatnie dni swego życia w samotności, bratowa raz dziennie telefonicznie mogła dopytać się lekarza o stan męża, a jego ostatnie pożegnanie odbyło się tylko w bardzo ścisłym gronie rodziny. Większość nie miała możliwości przyjechać, a przyjeciele i znajomi nawet nie byli informowani o terminie pogrzebu. Obecni członkowie rodziny, niektórzy w maseczkach witali się ze sobą z daleka nie było kondolencji, uścisków, stypy. To naprawdę bardzo ciężkie przeżycie i nikomu nie życzę, aby kiedykolwiek musiał zmierzyć się z taką sytuacją, dlatego chciałabym prosić Was wszystkich, abyście uważali na siebie i swoich bliskich. Nie narażacie się bez potrzeby, nawet jeżeli wydaje wam się że nie jesteście zagrożeni. Koronawirus nie odebrał mi brata, ale odebrał  mojej rodzinie i przyjaciołom możliwość pożegnania się z nim w jego ostatniej drodze. Wybaczcie mi mój chaotyczny i być może nie zrozumiały wpis, ale łzy i milion myśli nie pozwala mi racjonalnie myśleć.