Temat: Jak mieszkać z teściami i nie zwariować???

satoko, chyba nie doczytałaś skoro twierdzisz, że teściowa właściwie nic nie robi. Już pomijam sprawdzanie porządków czy wypytywanie, jak autorka karmi jej syna. Oni kompletnie nie liczą się z jej zdaniem. Chciała porozmawiać, pójść na kompromis, przedstawić swoje racje-oni pokiwali głową a i tak zrobili swoje. Każdy ma jakiegoś psychicznego świra, nie każdy jest po prostu zdiagnozowany, ale pomysł sąsiednich sypialni to jest jawne pogrywanie sobie i uprzykrzanie życia. 

Moja rada jest jedna- wynająć sobie mieszkanie i tam zamieszkać
 (ja bym wynajęła w innej, przeciwległej dzielnicy lub innym mieście )

Odpowiedź na pytanie jak mieszkać z teściami? nasuwa mi się tylko 1... jak najdalej ;)

Ja na początku też będe mieszkać z teściami (mam duży dom, ale moja mama to bałaganiara i często płacze jak przyjeżdzam na weekend do domu, że się tyle umęczyłam a tu znowu syf). Mój M chciał wynająć ze mną mieszkanie, ale jego rodzice chcą nam wyremontować poddasze zebyśmy nie musieli marnować kasy na wynajmowanie tylko zbierali na swój domek. Jednak myśle, że pojedziemy na jakieś 2-4 lata za granice, bo w PL zanim się dobrobimy to minie 20 lat.Tylko że ja mam taką sytuacje, że moja teściowa też lubi pożądek i ma świetny dust co do dekoracji mieszkania. Ale na dłuższą mete nie chciałam by mieszkać z teściami, jednak swoje to swoje. Też mam sąsiadke która mieszka z  teściami ale one świetnie się dogadują.

i dlatego ty czcigodny cierpiętnik się poświęcisz i będziesz znosić wszystkie krzywdy żeby tylko nie urazić biednej teściowej.
mimo wszystko proponuję się wyprowadzić.. nawet jeśli rodzice mieliby się do was nie odzywać do końca życia.

> chciałabym znaleźć kompromis w
> tej sytuacji-nie chcę kogoś krzywdzić ...

Mieszkałam z teściami ponad pół roku, od ślubu. Gdybyśmy się nie wyprowadzili- na 100% byśmy się już rozwodzili. Ponieważ nie dawali nam spokoju wyjechaliśmy 1200km dalej i żyje nam się jak w niebie. Zniknęły codzienne kłótnie, nerwy, problemy, a mój mąż okazał się bardzo zaradnym, zorganizowanym, sprzątającym po sobie i wiecznie uśmiechniętym człowiekiem :) Ja tez teraz mam luz- gotuję co chce, sprzątam jak chcę, przyjmuję gości kiedy i jakich chcę- zupełnie inaczej niż było u teściów. Wolę płacić za kawalerkę i odkładać mniej na kupno mieszkania, niż mieszkać z teściową i wylądować w psychiatryku.

Moim zdaniem powinniście zrobić wszystko, żeby nie mieszkać z teściami. Młodzi ludzie układający sobie życie nie powinni mieszkać ani z rodzicami ani z teściami, po prostu powinni mieć swoje własne otoczenie pozbawione dodatkowych wpływów (rodziców jednej i drugiej strony), żeby się dotrzeć i żeby ich związek rozwijał się bez zewnętrznych ingerencji, i żeby żadna ze stron nie była przez to między młotem a kowadłem. Twoja teściowa ma tendencje do wtrącania się, kontrolowania, poprawiania po Tobie - lepiej raczej nie będzie bez jakiejś większej walki, a ona zawsze będzie czuła się mocniejsza, ponieważ jest na swoim i zawsze wchodzą w grę rozmaite ciosy poniżej pasa - czyli może Ci powiedzieć, że powinnaś się dostosować, bo oni Ciebie łaskawie przyjęli do swojego domu.
Rozwiązania są dwa - albo wywalczycie sobie prywatność i jedną część domu oddzielną tylko dla siebie, skoro dom jest duży i jest to technicznie możliwe, albo wyprowadzicie się gdzie indziej. Dobrze, że narzeczony jest po Twojej stronie, ale jak widać rodzice nie traktują go poważnie - i niestety, ale to tylko on może sobie wywalczyć zmianę ich zachowania, "wychować" ich - bo rodzicom też trzeba czasem uświadomić, że ich dziecko jest dorosłe, zakłada własną rodzinę i że należy mu się poważne traktowanie jak każdemu innemu dorosłemu człowiekowi. I że ma prawo do prywatności i autonomii. A Ty według mnie wcale nie przesadzasz. Jeżeli teściowa obraża się na wszelkie przejawy Waszej niezależności, to trudno, musicie być wytrwali w swoich decyzjach i nie zmieniać ich tylko po to, żeby broń boże teściowa nie strzelała fochów, powinniście ją przetrzymać - obrażanie się to jest tylko i wyłącznie jej wybór, skoro chce, niech się obraża i do końca życia. Jeżeli będziecie się pod takim szantażem emocjonalnym uginać, to ona nigdy nie zmieni swojego postępowania.

Niestety już tak jest, że wiele dorosłych osób, rodziców, teściów - nie radzi sobie z zaakceptowaniem faktu, że ich dziecko chce mieć własny dom, partnera, samodzielne życie po swojemu bez ich stałego nadzoru. Dlatego nie traktują dorosłych dzieci poważnie, nie poważają ich zdania, w każdym przypadku uważają, że wiedzą lepiej. Trzeba walczyć o swoją niezależność, taka jest naturalna kolej rzeczy i wszyscy rodzice muszą to zaakceptować. Niestety jednym przychodzi to łatwiej, innym trudniej. Życzę Ci, żeby ta sytuacja rozwiązała się na Waszą korzyść, niestety przez takie ingerencje rodziców/teściów dochodzi czasami do rozpadu małżeństw i rozwodów, i lepiej działać już teraz, żeby i Was to nie spotkało, bo życie w takiej atmosferze prędzej czy poźniej doprowadzi również do problemów między Wami.

o kurde... nie zazdroszczę Ci:( bo sama to przeszłam ... mam dzięki temu nerwicę chwilami nie do opanowania:( teraz mieszkamy sami, kupiliśmy mieszkanie, nie wyobrażam sobie teraz tego co wtedy przechodziłam...porozmawiaj z przyszłym mężem, on powinien porozmawiać z rodzicami, sypialnia teściów obok młodych?absurd!wstydziłaby się w ogóle o tym pomyśleć!
P.S. Ja mam takie postanowienie życiowe: będę dobrą teściową:)

Nie chciałabym mieszkać z teściami, jednak na razie posiadanie teściów mi nie grozi. 

Mieszkać z teściami i nie zwariować? Nie da się chyba :-D Czyli najlepiej z nimi nie mieszkać, ale wiem że czasami nie ma innego wyjścia. Zostaje więc wzajemnie się akceptować i nauczyć respektować czyjeś zdanie ;-)