Temat: Czy wyznać skrywane uczucie po latach?

Ty bardzo chcesz, ale dlaczego ? Skoro wiesz ze jest w związku małżeńskim itd. Chcesz grać za przyzwoitkę ? Gdyby chodź trochę mu za Tobie zależało nie musiałabyś się dowiadywać z innych źródeł ze się wyprowadził po prostu by się z Tobą skontaktował, a on nie zrobił tego nawet dla Ciebie po prostu może im nie wyszło co nie oznacza ze jeszcze się nie zejdą. Bardzo się nastawilas i moim zdaniem dalej masz niska samoocenę skoro chcesz grac ta druga. Postaw się na miejscu tej dziewczyny. Uwierz mi ze faceci tak już maja zreszta kobiety tez ze sobą narzekają na swoje połówki bo nigdzie nie jest idealnie ale ślubu z przymusu raczej nie wziął dorosły facet, jednak coś w tym widział i ma nadzieje. Ewidentnie jesteś piątym kołem u wozu. Skoro schudłaś nabralas pewności siebie może czas odpuścić temat i po prostu otworzyć się ba nowe znajomosci ? 

Nie wiem po co cokolwiek wyznawać jak facet nigdy nie traktował cię jako kogoś więcej niż koleżankę. Jeszcze tylko będzie miał z nudów pretekst do zabawy twoimi uczuciami. Dla mnie poza tym facet jest średnio atrakcyjny. Wydaje się taką niezdecydowaną marudą, a ty go idealizujesz nie wiadomo po co. Naprawdę są fajniejsi faceci na świecie. Lepiej ten czas poświęcić na szukanie niż spędzać czas z jęczycielem po przejściach, który sam nie wie co chce. Jak teraz nie wie to i za 50 lat wiedział nie będzie.

No to też prawda. Ja bym nie chciała takiej ciapy co to się wiąże z kimś z braku laku (o ile tak jest u nich w co szczerze wątpię no ale może..) 

Potwierdzę to on jest taki właśnie cipowaty i sama nie wiem dlaczego on mnie pociąga. To nie jest tylko moje zdanie ale również jego znajomych i ludzi z dawnej pracy. On uważał, że jak weźmie ślub to jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wszystko zniknie. Ona przestanie go ograniczać kontrolować mu telefon, a tymczasem nawet w dzień ślubu kontrolowała jego fb  I pod wpisem gdzie znajomi się śmiali, że "wolność się skończyła treserka założy gpsa na łapę" odpisała, że nie życzy sobie taich komentarzy pod adresem jej narzeczonego. Ile było imprez jak nie byli jeszcze małżeństwem gdzie wychodzili wcześniej bo ona siedziała znudzona, ja rzuciłam hasło idziemy na pizze on mówi idziemy na pizzę, a ona idziemy do domu.

Jeśli miałabym możliwość spróbowania bycia z nim (pod warunkiem, że będzie wolny i bez zobowiązań) to chciałabym się przekonać na własnej skórze. Może wtedy dotarłoby do mnie, że to tylko mit którym żyję i jego obraz a nie on sam. 

Też tak uważam, że jeśli ma się rozpaść to bez mojego udziału.

Zawsze myślałam, że to przez otyłość, moja koleżąnka nadal mnie utrzymuje w przekonaniu, że gdybym cofnęła czas i wyglądała tak jak teraz to nie oderwałby wzroku bo mam warunki, a wtedy byłam smutna otyła i nosiła workowate ciuchy.

Tu sprawa też nie wygląda tak prosto ona była cały czas otyła (całe swoje życie bazując na zdjęciach na fb) jednak jej to w żaden sposób nie przeszkadzało. Mimo okazałej tuszy ubierała się w krótkie spódniczki/sukienki odsłaniając to co ja u siebie uważałam za mankamenty. Z kolei ja byłam większość życia szczupła poza tym tj pisałam wyżej oprócz innych problemów które miałam otyłość doprowadziła do tego że moja samoocena spadła do 0. Ubierałam "worek" i szłam do pracy. 

Też tak samo uważam, bo nawet jeśli byłaby to jego decyzja ludzie i tak dodaliby do tego ideologię, że to ja przyłożyłam do tego rękę. 

Właśnie o to chodzi, że zastanawiam się czy w ogóle jest sens tam iść. Tj pisałam wcześniej wypłakałam się po jego ślubie on płakał podczas przysięgi ślubnej a ja płakałam razem z nim. Mieszkamy niedaleko jednak ja starałam się unikać miejsc i czasu w którym mogłabym go spotkać, bo jak to mówią czego oczy nie widzą tego sercu nie zal. Uczucie cały czas było we mnie, ale stłumione. No i teraz jak się dowiedziałąm, że oni nie mieszkają razem to znów coś odzyło. 

Tj pisałam wcześniej wtedy miałam bardzo niską samoocenę zbiegły się jeszcze inne problemy do kupy dzięki czemu czułam się jakbym przegrała życie i myśl o tym żeby mnie otwarcie odrzucił poprostu mnie dobiła. Do tego moja dawna koleżanka która wtedy ze mną pracowała (nie utrzymujemy już kontaktów) starała się mnie zmotywować, że przecież byłam piękną kobietą a teraz jestem zaniedbana i się zapuściłam i wcale nie dziwne, że nie chciał ode mnie czegoś więcej. Później po czasie jak już bardzo schudłam to usłyszałam że osiągnęłam sukces bo w dzisiejszych czasach wygląd jest bardzo ważny i teraz mam szansę na jego miłość, bo kobieta jest ozdobą mężczyzny (jej mąż powiedział jej że jak przytyje to ją zostawi więc też zostawiam to bez komentarza) ... Czyli co jak przytyję z jakichś powodów znów to będzie porażka? Odcięłam się od tego ale te słowa mnie bolą.

To też nie jest do końca tak, nie chce go bronić i wiem, że to jest moja subiektywna ocena, ale zaręczyny były bardzo szybko po 2 tygodniach jak przyjechała przyszła teściowa do mista Znajomi i ludzie z pracy mu tłumaczyli, że to za szybka deklaracja, że nie był wcześniej w stałym związku, że nie mieszkał z kobietą tylko jedyną kobietą, która o niego dbała do tej pory była jego matka, która 30 letniemu facetowi robiła kanapki do pracy. Jednak później się wprowadził na krótko przed ślubem do mieszkania, które rodzice kupili jej jak przyjechała na studia. Ślub też był za rok od zaręczyn chociaż narzeczona chciała wcześniej, ale na wsi nie było już terminów. Dziwne jest tylko to, że jak na początku rpzeszkadzała jej róznica wieku tak po przyjeździe jej matki różnica przestała przeszkadzać. Poza tym są różne inne problemy w takim związku, ona wciąż studiuje dziennie tam gdzie pracuje tylko sobie dorabia to nie są pieniądze żeby mieć na utrzymanie. On do 30 r życia mieszkał w rodzinnym, domu, gdzie miał wikt i opierunek nie dokładał się do opłat, pieniądze wydawał tak naprawdę na siebie i samochód. A tutaj zamieszkali razem jej rodzice płacili i moim zdaniem skromnym powinni nie brać tego ślubu póki oboje nie będą w pełni samodzielni, bo przecież rodzice wiecznie nie będą na nich łożyć. Poza tym on jest bardziej typem domatora wychowanym w mieście ona ze wsi. Żalił się (nie tylko mnie żeby nie było, że jestem/byłam jego powiernicą), że co 2 tydzień jeździli na wieś i zaganiali go do roboty w polu, a on chciał odpocząć po pracy. Co 2 tydzień teściowie z o 20 lat młodszym od niego jej bratem przyjeżdżali do nich na weekend znów nie mógł odpocząć. W zasadzie w pracy mu tłumaczyli wszyscy żeby się wstrzymał on jednak twierdził, że przecież już wszystko zamówione nie może odwołać wesela bo co ludzie na wsi u niej powiedzą, poza tym nie chce być starym kawalerem z jego strony miało być mało gości z jej więcej wesele na prawie 300 osób. Na 10 par z jego znajomych na wesele przyjechala tylko jedna para - świadek z narzeczoną. Znów z drugiej strony to jego świadoma decyzja nie był zamroczony, nikt go nie rpzymusił siłą, teściowa nie stała z siekierą i nie kazała mu się z nią ożenić. Jego wybór jest dorosły podjął to z całą świadomością i konsekwencjami. 

Właśnie to mnie zastanawia tj słowa tej mojej byłej juz koleżanki, czy jak opakowanie się zmienia czy ogólnie coś by się zmieniło. Nadmienię, że spotkanie nie będzie w 4 oczy będą tam też inni znajomi. On mnie nie widział od kwietnia chyba ( no chyba że gdzieś  z daleka i sie nie przyznał), więc nie wiem czy mnie nawet pozna od razu. Moja koleżanka co rok mnie nie widziała i umówiłyśmy się na przystanku mnie nie poznała stałam na przeciwko niej a ona wyjęła telefon i zaczęła do mnie dzwonić gdzie jestem, więc różnica jest szokująca na pewno. 

Co prawda to prawda. Co do mojej samooceny to masz rację to tkwi cały czas we mnie. 

OMG, ale trolll, toz to stek bzdur. Albo jednak powiedzonko "glupota nie zna granic" ma cos w sobie.

Nie mogę się zgodzić z dziewczynami,że facet nigdy nie traktował Cię jak kogoś więcej niż tylko koleżankę. Tego nie wiesz. Ja latami miałam przyjaciela, który na tamte czasy był mi bliższy niż brat. Spotykaliśmy się, spedzalismy razem dnie, noce. Potrafiliśmy spać w jednym lozku (nigdy nawet się nie pocalowalismy). On miewał dziewczyny, ja chłopaków. Nic nie wskazywało na to, że był we mnie zakochany. NIC. A jednak był. Powiedział to mojej przyjaciółce. Ona powiedziała mi. Ja udawałam, że nie wiem tego. Zresztą w to nie wierzyłam. Dopiero po latach, kiedy już nic nas nie łączy przyznał się, ze przez te kilka lat był we mnie szalenie zakochany. Tak więc, być może ten facet też był, ale nie widział zainteresowania z Twojej strony. Albo miał jakieś inne obawy. Ja bym na Twoim miejscu pewnie poszła na to spotkanie i powiedziała mu, ze KIEDYŚ się w nim kochałaś. I zobaczyła jak on na to zareaguje. Natomiast zgadzam się, ze dopóki nie ogarnie swojego zycia w żaden układ bym się z nim nie pchala, bo sobie tylko zycie skomplikujesz. 

Troll rzuca temat jak złapać męża kiedy jest skłócony z zoną i  mężatki jej doradzają co ma zrobić. Bardzo ciekawie sie to czyta. Moralność Pani Dulskiej jak żywa.

Dziewczyny dobrze radzą. 
ALe zrób tak ,jak ci rozum podpowiada.

Można wiedzieć ile macie lat?

Ty i ten koleś?
Facet i 30 lat i stary kawaler?? EEEee

Wiem że dobrze radzą myślę że jak emocje opadną to skończy się to tak że nawet nie pójdę na to spotkanie. Ja mam 29 lat on obecnie 34 i też uważam ze w dzisiejszych czasach po 30 tym bardziej facet to nie żaden stary kawaler.