Temat: parcie na slub

Nie przedstawilam chłopakowi rodziców, bo nie ma się czym chwalić... Moim zdaniem dorośli ludzie nie powinni pozwalac rodzicom wchodzic sobie na głowę i plesc co ślina na język przyniesie. Zwróć uwagę albo odpowiedz tak debilnym żartem, że odechce im sie tego typu pytań? 

Mam syna który skończył 30lat (młodszy 27) nie rozumiem skąd w ludziach to parcie .Ja wcale nie oczekuję ślubów i wnuków,teraz ludzie żyją zupełnie inaczej.Co do długości znajomości to niema ona zasadniczo znaczenia.Charakter partnera najszybciej można poznać mieszkając z nim,wtedy dość szybko wychodzi prawda

Dla niektórych ludzi, niezależnie od własnej metryki, kobieta 30+ bez męża i dzieci to jakieś wynaturzenie. Dla nich więc normalne by było, gdybyś po dwóch miesiącach znajomości złapała go na dziecko i od razu ślub, bo to przecież ostatnia szansa dla Ciebie... 

O Boze, ja tez nie. Nie spieszy mi sie babcia zostac.

Ja bym powiedziała, że jeśli jeszcze raz zadadzą mi to głupie pytanie i nie przestaną się wtrącać i że być może nigdy, to przestanę ich odwiedzać. Co za problem?

Bo zakładam, że delikatne uwagi nie przyniosły rezultatu?

mow, ze sie trzeba przeciez poznac najpierw a nie ladowac sie w malzenstwo z nieznajomym i czy sa normalni pytajac o to. Albo odpowiadaj ze za 2-4 lata zgodnie z prawda.

Mnie rodzice ani reszta rodziny nie namawia na swoich dzieci, na slub tez nigdy nie namawiali. A jak ktos juz zapytal (nie widze w tym nic zlego, rozmawiamy na wszystkie tematy :)) to odpowiedzialam, ze jeszcze nie wiem, nie planujemy, zobaczy sie i na pewno poinformuje od razu :P Partnerow zawsze przedstawia sie u mnie w rodzinie bardzo szybko, ale takie tematy jak slub idzieci albo sie nie pojawiaja, albo ktos cos zapyta po kilku latach zwiazku.

Nikt mnie nie naciskał na ślub- na szczęście- bo pewnie znając siebie natychmiast by mnie od ślubu odrzuciło ;)

Poznałam męża w wieku 23 lat. Moi rodzice poznali go od razu, bo od 3 spotkania często spotykalismy się już u mnie w domu. Teściów poznałam po 3 tyg znajomości bylam już wtedy zaproszona na noc chociaż mieszkaliśmy w sąsiednich miastach. W sumie teściowie od początku mówili o mnie synowa. Nie pamiętam, czy pytali nas o ślub. Nie było chyba takiej potrzeby, bo po pół roku sugerowalismy rodzinie dość wyraźnie , że mamy ślubne plany. Przed pierwszą rocznicą poznania byliśmy już zareczeni. 

Pamiętam za to, że teściowie naciskali na dzieci. 

.