Temat: Matka Polka leniwa?

.

:)

Ja wróciłam po 1 ciąży do pracy po 7msc macierzyńskiego. Odetchnęłam od "dnia świstaka" tzw. Teraz będę siedzieć minimum rok na macierzyńskim, coś się mi przestawiło bo myślę "nawet" o wychowawczym... Córka jest teraz akurat w fajnym wg mnie wieku 2 lat, uwielbiam patrzeć jak się uczy nowych rzeczy, 2 raz to się już nie powtórzy. Poszłam na 8,5 msc na l4 i dodatkowo przez ciążę z niczym się ostatnio nie wyrabiałam. Nie miałam siły gotować, iść z córką na spacer. Nie chorowała bo siedziała z nianią, więc nie musiałam przechodzić chorób. Weekendy traciliśmy na zaległości z całego tygodnia. Teraz pomału sobie wszystko poogarniam w tygodniu i weekendy wolne. Rzeczywiście sprzątanie jak ma się tylko to zajęcie do zrobienia nijak ma się do sprzątania z dzieckiem na głowie. Moja mała i tak umie się sobą sama zająć, ale wolałabym w tym czasie jej coś fajnego zorganizować...  Chcę macierzyński wykorzystać również na podniesienie poziomu języka, nie umiem nic nie robić wyłącznie dla siebie. Ale nie czuję ciśnienia komukolwiek się tłumaczyć z tego jak organizuje sobie życie.

No równie debilnego tekstu to dawno nie widziałam.... po to urodziła dzieci żeby się obce baby nimi zajmowały i je wychowywały? Ktoś tu upadł na głowę.

Jeśli nie masz przymusu finansowego- nie idż do pracy- zajmuj się dziećmi i ciesz się byciem z nimi i obserwowaniem ich rozwoju-to i tak zbyt szybko przeminie, to co teraz im dasz w sensie wychowania i swojej obecności jest moim zdaniem więcej warte niż dowartościowywanie innych tym że pracujesz poza domem a dzieci upychasz po placówkach wychowawczych i obcych ludziach. Głupi pseudofeministyczny wszechobecny teraz trend, że kobieta która wychowuje dzieci to nierób bo powinna  najlepiej od miesiąca po porodzie zapitalać na 2 etatach a potomstwo niech wychowuje podwórko, internet i niańki z wątpliwym przygotowaniem pedagogicznym. A mamusia zobaczy je przelotem wieczorem dając im całusa na dobranoc.. paranoja. To po co się mnożyć jak się nie ma czasu na dzieci?

Powiedz jej że pracujesz w domu, przez internet. Jak coś powie znów to że przecież zarabiasz więcej od męża :)

Cos wymyślisz na poczekaniu, np. że dostajesz krocie za moderację trolli na serwisach albo piszesz Wikipedię, uzupełniasz znaczniki na mapach, sprzedajesz przepisy. Coś tam jej wciśnij. 

Przy okazji sama zacznij szukać pracy dla niej :D. Każdej, choćby układanie w nocy towarów.

No tak, ale wtedy nie miałaś dziecka, więc to inna sytuacja.

Powtórzę się, ale najważniejsze, że Ty i Twoja rodzina jesteście szczęśliwi. To super, że możesz sobie pozwolić na odpuszczenie pracy zawodowej na ten czas i zadbanie o siebie i dziecko. Nikt nie musi się umartwiać.

Nie czuję klimatu robienia z siebie cierpiętnicy. To taka ogólna myśl, nie do Magiczna_Niewiasta.

Moja znajoma wróciła na jakiś czas do pracy zawodowej i zrezygnowała po bodajże 5 miesiącach, bo po prostu jest jej za ciężko. Także nic tylko się cieszyć, że wraz z mężem mogą sobie pozwolić na komfort utrzymania się z jednej pensji i takiej organizacji, żeby się dobrze czuli. 

Wilena, ty zakładasz, że opiekowanie się dzieckiem jest lżejsze, niż praca na etat. Sorry - nie jest, jeśli się chce to robić porządnie. Dla mnie i pewnie dla wielu innych kobiet też. 8 godzin pracy, to 8 godzin odpoczynku - przynajmniej dla mnie. byłabym bardziej zmęczona i zestresowana opiekując się dzieckiem 24/7, bez możliwości wyłączenia mózgu raz na jakiś czas. Łączenie pracy z opieką nad dzieckiem to nie jest więcej obowiązków, to tak na prawdę inne obowiązki, inny rodzaj wysiłku, inne zmęczenie. Masz pracę, nie wiem - prawnika i mamy, a kobieta siedząca w domu ma pracę niani i mamy. Owszem, pewnie nie jest tak w każdej sytuacji, ale ja mam wrażenie, że kobiety  bez dzieci nie mają świadomości ile uwagi wymaga opieka np. nad roczniakiem, który dopiero zaczyna chodzić i przy którym, jeśli ma męczący charakter, nie można zrobić prawie nic, bo wymaga uywagi non stop. Ba - czasem się tę opiekę ocenia na podstawie wizyt u znajomych, ale dziecko w grupie ludzi, którzy robią coś ciekawego też zachowuje się inaczej, niż sam na sam, tylko z mamą, na której skupia całą swoją uwagę.

Kontynuując -każdy wybór, w każdej rodzinie należałoby oceniać indywidualnie. Jedna kobieta leni się domu, inna w pracy, jedną zjada stres w korpo, inna na etacie się relaksuje, ktoś ma powołanie do opieki nad dziećmi i spełnia się na macierzyńskim, a ktoś inny potrzebuje odpoczynku od dziecka - jak tu oceniać, kto jest bardziej zmęczony, kto ma ciężej? No i nawet jeśli ktoś ma lżej, to co, ma się czuć winny z tego powodu? A jak się ma małe dziecko, to też decyzja o zostawieniu go pod opieką obcych na pełen etat plus dojazdy jest bardzo ciężka i chyba każda kobieta podejmując ją ma poczucie winy.

Po co się przyjmujesz? Niech mówi, co chce, a Ty rób swoje.

Well said. Tak samo pomoc domowa i sprzątanie - sprzątaczka to zawód, ale jak kobieta zostaje w domu i robi to sama to już siedzący na dupie leń bez ambicji :) Parzenie kawy szefowi - obcemu facetowi w pracy - ok, ale parzenie kawy mężowi w domu - darmozjad. Jednak są cenniki takich usług i nie da się zaprzeczyć, że niania i sprzątaczka to też praca. Ja tam bym wolała iść do pracy niż siedzieć z dzieckiem, wydaje mi się to o wiele bardziej męczące i odpowiedzialne, dlatego nie rozumiem tego przedstawiania kury domowej jako nic nie robiącej baby, która sobie tylko siedzi przed tv całe dnie. Wydaje mi się, że będąc non stop w domu jest więcej sprzątania i prania niż jak się wychodzi na całe dnie do biura i wraca wieczorem... wtedy nie ma kto brudzić.