Temat: czy jestem skazana na samotność?

To ja się spytam czy w ogóle robisz coś w kierunku, żeby kogoś poznać? Czy siedzisz tylko w domu i płaczesz w poduszkę? Czasem warto gdzieś wyjść, do ludzi, jest tyle miejsc, gdzie można kogoś poznać, jakieś kursy itp. W internecie też często można poznać kogoś wartościowego. Głowa do góry!

cześć, moja sytuacja jest troszkę inna, ale czuję dokładnie to samo co ty. 

Nikt na zewnątrz nie powiedziałby, że czuję się samotna. Jestem samotną matka już 8 lat, od rozstania nie byłam w żadnym związku i nie dlatego że nie chce, ale dlatego że nikt po drodze się nie pojawił brakuje mi bliskości, przytulania, całowania. 

Nie należę do matek które potrafią cała miłość przelać na dziecko, to mi po prostu nie wystarcza,  potrzebuje tez innej miłości, jest we mnie mega tęsknota :( 

Mam sporo znajomych, chodzę na imprezy, raczej dbam o siebie, ale ciągle się zastawiam, co jest ze mną kurcze nie tak, że nikt w moim życiu sie nie pojawia, ze ciągle jestem sama, na imprezach sama, na spotkaniach rodzinnych sama ehhh u mnie w rodzicie jestem jedyna samotna, rodzeństwo,  kuzynki, kuzyni maja partnerów,  tylko ja sama z dzieckiem. Prawda jest taka,  że udaje przed wszystkimi że jest ok, że jest mi dobrze mam dziecko i to wystarczy. DUPA - nie jest mi ok.

To wcale nie jest, aż takie proste jak piszesz.

przede wszystkim zmień myślenie :) wyluzuj, wychodź, uśmiechaj się (uwierz - to przyciąga). zmień też podejście, nie że musisz już, teraz, natychmiast! Miłość ma to do siebie, że najczęściej przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie :)

a i jeszcze jedno - pamiętaj, że studiujesz dla siebie, nie dla rodziców.

Myśle że 27lat to jeszcze nie koniec swiata, nie ma sensu szukac kogos na siłe tylko po to zeby ludzie nie gadali.Moja kolezanka ma 38 lat jest singielka, moja przyszła szwagierka tez ma 38 lat,obie uwazaja że jeszcze wszystko przed nimi.Wiadomo że jak wracasz do pustego domu, nie masz z kim pogadac, do kogo sie przytulic jest Ci smutno i masz doła, ale uwierz mi że to NAPEWNO to nie bedzie trwało wiecznie.Trzymam mocno kciuki żebys znazala faceta porzadnego i była szczesliwa 

Wcale nie powiedziałam, że to jest łatwe.Sama kilka lat byłam w podobnej sytuacji. Też miałam przez to doła, czułam się samotna i nieszczęśliwa. Zaczęłam chyba już popadać w jakąś paranoję i koniecznie chciałam mieć kogoś teraz zaraz już. W końcu odpuściłam. Wzięłam się za siebie, zaczęłam chodzić na siłownie, na angielski, wychodzić gdzieś na miasto. I jak już straciłam nadzieję, że kogoś poznam, to poznałam mojego obecnego mężczyznę.

Trudno powiedzieć co robisz źle, bo Cię nie znam. Na Twoim miejscu poszukałabym sobie jakiś zainteresowań, zaczęła wychodzić do ludzi i bez spiny. W końcu ktoś się znajdzie, znam kobiety, które dopiero po 30stce znalazły szczęście. Masz jeszcze dużo czasu, żeby kogoś poznać. Nie lubisz imprez to znajdź sobie inny powód do wyjścia z domu. 

Nie szukaj nikogo na siłę, to na pewno. U Ciebie istnieje obawa, że tak zrobisz, gdyż z Twojego wpisu "uderza",że chcesz dziecka/dzieci.  Kobiety wtedy stają się zdesperowane;).  Przestań skupiać się na tym, że jesteś sama, nie szukaj na siłę faceta, ale fajnych ludzi, Nie ma innej opcji jak tylko 'wyjść" z domu" Studiujesz, to daje duże pole do popisu , do poznawania nowych ludzi...Mam wrażenie,że masz złe podejście...I faktycznie trudno nie odnieść wrażenia  że tylko "płaczesz w poduszkę" i cała jesteś jednym 'niespełnieniem".

Napisałaś " inwestować w siebie, chodzić na siłownię, na język itd… ale jak nie ma dla kogo, to nie mam motywacji." to wiele mówi o Twojej osobowości. Takie osoby nie przyciągają do siebie fajnych ludzi/ mężczyzn...Nie mając żadnych zainteresowań 'sama z siebie i dla siebie" z takim podejsciem jesli już w  ogóle uda się, że kogoś spotkasz, ktoś się Tobą zainteresuje to duże szanse, że będzie to jakiś nudziarz czy nieudacznik. Fajny facet nie zainteresuje się dziewczyną, której jednym celem jest 'przytulanie się" i "prokreacja" (to da sie wyczuć), Nie ma innej opcji, zacznij  rozwijać się, inwestować w siebie, stworzysz tym nowe okazje do poznania nowych ludzi.

Mam podobną sytuację, chociaż jestem trochę młodsza od Ciebie. Brat ma żonę i 2 synów, siostra z kimś się spotyka, a ja - sama od zawsze. Mam wielu kolegów, ale żaden nie nadaje się na partnera, a może to ja się nie nadaję? Sama nie wiem. W każdym razie, nie wszyscy muszą dobierać się w pary i na pewno to Ty musisz tego chcieć, a rodzina niech sobie mówi co chce. 
Jeśli chodzi o inwestowanie w siebie, to nie możesz mówić, że nie masz dla kogo, bo to właśnie dla SIEBIE musi Ci się chcieć. A nuż, kogoś nowego spotkasz na takich zajęciach - nigdy nic nie wiadomo. Moja babcia mówi, że "miłość jak sraczka, przychodzi znienacka". Podsumowując: najlepsze rzeczy czekają Cię wtedy, kiedy ich nie oczekujesz ;)