Temat: niechciana randka

hej, to znowu pechowa ja :p

Dziewczyny, dałam się zaprosić na randkę na którą kompletnie nie mam ochoty iść. KOMPLETNIE. Pewnie gdybym nie została wzięta z zaskoczenia rozwiązałabym to inaczej - ale stało się. Na dniach spotykam się z chłopakiem, z którym naprawdę nie chcę się spotykać. 

Nie byłoby to pewnie tak problematyczne gdyby nie fakt, że jestem wobec niego w pewien sposób zobowiązana (dzięki niemu dostałam fajną robotę). No i to kumpel mojego brata... Czuję zwyczajnie presję :/

Najgłupsze, najbardziej krępujące i cholernie dla mnie wnerwiające jest to, że ja chłopaka tak na prawdę nie znam, zamieniłam z nim może kilka słów. Ale wiem, że na chwilę obecną zupełnie odstrasza mnie jego charakter, zachowanie. Bo o ile wydaje mi się, że to taki zwyczajnie "porządny chłopak" o tyle wiem i widzę, że jego sposób bycia zupełnie mi nie pasuje :/ Małomówny, mało co go rusza, rzadko się śmieje, rzadko się złości. To odwrotność tego, co wprost kocham w ludziach :/

No i jeszcze wytłumaczcie mi - dlaczego chłopak, zamiast zrobić najpierw jakiś "wywiad środowiskowy", pójść na kilka imprez na których moglibyśmy poprzebywać w szerszym gronie (były okazje!) i  poznać się, w ogóle dać mi znać, że go w jakikolwiek sposób interesuję, on od razu wyciąga ciężki kaliber i serwuje mi spacer we dwójkę :/ To jest tak cholerne zobowiązujące i krępujące, nie cierpię czegoś takiego . Pewnie części z Was uzna, że przesadzam, ale ja naprawdę nie cierpię czegoś takiego. Takie spotkania we dwójkę to dla mnie traumatyczne przeżycia :/ Tym bardziej, że o czym ja mam rozmawiać z człowiekiem, którego nie znam? 

Jak z tego wybrnąć? Jak go przyhamować i dać do zrozumienia, żeby odpuścił? Co robić, żeby nie było żenująco i niezręcznie? Jestem przerażona tym tempem, tą sytuacją, co ja komu zrobiłam że muszę przez to przechodzić :/