Temat: czy kiedyś ktoś mnie pokocha?

Alice_Sz napisał(a):

Ha! Jestem w podobnej sytuacji z tą różnicą, że mam 22 lata. Jeszcze nie spotkałam swojego księcia, który byłby mnie godzien xD Wiem wiem, słaba wymówka, bo tak se mogę mówić całe życie... Wszystko przez moją nieśmiałość. Jeśli jest facet, który mi się podoba to bardzo ciężko jest mi się do niego odezwać. Boję się ośmieszenia, mam niską samoocenę i czasami mam wrażenie, że nie jestem go godna... Wiem, głupie, ale tak to już jest... Poza tym już się przyzwyczaiłam do bycia w pojedynkę i szczerze boję się związku. Zmiana priorytetów w życiu codziennym itd. Więc ogólnie mam ze sobą problem... 

kpc12 napisał(a):

Hej, widziałam, że ostatnio był podobny wpis co mnie trochę ośmieliło, żeby napisać coś o sobie...mam już prawie 26 lat, mieszkam sama, mam pracę, którą lubię i z zewnatrz mogłoby się wydawać, ze wszystko jesy w jak najlepszym porządku. no ale niestety tak nie jest...nigdy nie byłam w związku, nawet się nie całowałam, więc chyba nie muszę pisać, że jestem dziewicą...wiem, że w dzisijeszych czasach jest to śmieszne pewnie, że w tym wieku i ciągle sama.... no ale jakoś nigdy się nie złożyło... nie mam powodzenia wśród facetów....kiedyś mi to tak nie przeszkadzało, chociaż zawsze zzdrosciłam koleżankom, które z kimś były, miały tego swojego faceta...ostatnio to się zmieniło i samotność strasznie mi doskwiera...tzn brak tej drugiej osoby, na której by mi zależało i co ważniejsze dla której ja bym była ważna...zawsze wszyscy powtarzali, że na każdego przychodzi czas..ale teraz w to wątpie... może mi to nie jest pisane...bardzo mi brakuje kogoś z kim mogłabym się spotkać tak po prostu, przejść na spacer, pójść do kina itd. żeby mieć o kim myśleć i do kogo się przytulić... większość znajomych z kimś jest, zaręczają się, mają już dzieci...cieszy mnie ich szczęście ,ale jednocześnie im zazdroszczę...wszyscy piszą, że trzeba wychodzić z domu, zadbać o siebie, uśmiechać się itd, nawet założyłam konto na portalu internetowym, no ale też nic z tego.... może się za bardzo napinam na to, nie wiem, moze rzeczywiscie to nie jest dla każdego, tzn miłość....a może coś ze mną jest nie tak? zdaje sobie sprawę z tego, ze nie jestem chodzącą pięknością, ideałem itd..nie wiem co o tym myśleć... ale jest mi przykro bardzo