Temat: Ciąg dalszy...

Hej dziewczyny, pisałam już na ten temat kiedyś. ale początek historii jeszcze raz przytoczę. Znamy się z tym "przypadkiem" już od 3 lat. Jestem osobą raczej towarzyską i wszystkich kumpli traktuję na luzie, stąd oni też sobie na to pozwalają. Trudno więc czasami stwierdzić, czy to zwykły luz, czy już coś więcej. Z owym to przypadkiem spędzałam dużo czasu, tak jak z innymi znajomymi, ale od pewnego czasu to się zmieniło. Mogę teraz powiedzieć że może nie 24h na dobę ale nie dość że spędzam z nim czas codziennie w szkole to ów osobnik również po szkole wciąż pisze do mnie smsy, stąd jesteśmy w kontakcie praktycznie przez większą część dnia, martwi się, gdy coś jest nie tak i w ogóle. Gdy nie piszemy ze sobą wyraźnie ma zły humor - sam się nawet do tego przyznał. Często mówi do mnie, jak "pięknie dziś wyglądam" itp. Zawsze śmialiśmy się, gadaliśmy na luzie i w ogóle, więc to nie jest nic nowego. Zaprosił mnie na imprezę stwierdzając: "że jestem jedną z niewielu dziewczyn z którą da się pogadać".  Przetańczyliśmy całą imprezę, nie chciał tańczyć z innymi dziewczynami. W klasie już zaczęły się wielkie plotki - moja najlepsza koleżanka już nawet próbuje nas "zeswatać". Problem w tym, że jak dla mnie jest to pierwszy tak trudny przypadek. Dlaczego? No cóż, jest to jeden z tych wychowanych w surowej rodzinie, przypuszczam, że na pewno nie miał dziewczyny jak dotąd, bo dużo czasu spędza nad książkami. Właściwie nie ma życia towarzyskiego (1 impreza na "ruski rok"), chociaż jest towarzyski - ma wielu znajomych w klasie.  Dodam, że ja też czasami próbuję go "pobudzić" tzn. jakiś komplement, uśmiech itp. Czy mam dalej czekać, aż on zrobi pierwszy krok (bo ja jestem z tych, która nie lubi jak pierwsza dziewczyna zaczyna coś)?