Temat: Czy doświadczyliście platonicznej miłości?

pewnie :) najlepszy sposób? nowa osoba, wtedy to zazwyczaj automatycznie mija 

Niestety tak.

Platonicznie kocham swojego przyjaciela, chyba nawet z wzajemnością.

A nieodwzajemniona jest straszna, zawsze mam okropne poczucie winy gdy muszę powiedzieć "dzięki, ale ja Ciebie nie i nie widzę szansy na związek".

Chyba każdy tak miał :) W moim przypadku była to raczej taka fascynacja pewnym kolegą, który był powiedzmy... z innej bajki. Ale nie było w tym żadnej tęsknoty,braku snu ani cierpienia-takie bardzo niewinne czekanie na to, że a nuż coś zaiskrzy, mobilizujące do tego, by trzymać plecy prosto, ładnie się uśmiechać...Kilka lat się to ciągnęło. Aż w końcu nadarzyły się odpowiednie okoliczności ku temu, by się poznać bliżej, lepiej, czegoś spróbować-i gówno z tego wyszło, bo ta osoba okazała się, delikatnie mówiąc, niedoskonała. 

joo ; ///

Ja też. Nigdy natomiast nie ciągnęło mnie do zmiany charakteru relacji - z platonicznej na realną, [na]macalną ;P. Ani pociągu seksualnego w tym nie było, ani ochoty na bycie z tą osobą. Po prostu bliskie to było uczucie wpatrywaniu się w dzieło sztuki w muzeum.