Temat: Jak zapomnieć?

Wiesz byłam w bardzo podobnej sytuacji, miałam przyjaciela z którym łaczyła mnie wielka przyjaźń a później jeszcze seks, to nie była miłość,oboje godzilismy sie na ten układ, niestety teraz kiedy on zanlazl milość swojego życia ja cierpię i to mocno, czesto mnie razem odwiedzaja, polubilam jego dziewczyne i zawsze zyczylam mu duzo szczescia, udaje wesołą w ich towarzystwie a w glębi duszy umieram z rozpaczy...i wlasnie dlatego unikam z nimi kontaktow ale nie zawsze to sie udaje...

ja nie mam zdania , ale znam dwa fajne przyslowia;

' kazdy teskni kazdy rozpacza ale kazy wie ze zadna miłośc nie wraca '

' stara miłośc nie rdzewieje '

któremu wierzyć??

Ja po moim byłym zbieram się już 7 miesięcy, co prawda relacje między nami były jasno określone, nie tak jak w przypadku twojego "przyjaciela" ,niemniej żyję dalej ze złamanym sercem... eh... i wcale nie jest lepiej. Faceci wszytko traktują inaczej... niestety. Mój miał np. nadzieję, że szybko mi przejdzie i po wakacjach spotkamy się na piwie jakby nigdy nic, jak przyjaciele - przeliczył się :(, był zaskoczony moją reakcją, że po 6 miesiącach zwykła rozmowa zakończyła się łzami w moich oczach. Chyba dopiero teraz zdał sobie sprawę, jak wiele dla mnie znaczył i ma moralniaka. O ile facet potrafi coś takiego mieć. W dodatku on cały czas chce, abym była blisko...ja chcę  tylko zapomnieć, na razie mimo że rzuciłam się w wir pracy nie potrafię.

Czarno.biała doskonale rozumiem co czujesz...

Tak, tylko powiedzmy sobie szczerze zajęcie się sobą, zajęcie czymkolwiek krótkotrwale rozwiązuje problem. Ja prawie padam wieczorem... tyle zajęć "dowaliłam" sobie byleby nie myśleć, ale przychodzą wieczory i człowiek się sypie. W towarzystwie się uśmiecha, a wewnątrz stara się odbudować z gruzowiska. Spotkania też nie pomogą- klin -klinem, ale jeśli nadal nam na kimś zależy to w dodatku największą krzywdę robimy sobie. Czas leczy rany, ale to ch*jowe uczucie czkać , aż to minie. Wszyscy tak mówią, a ze mną jest coraz gorzej, chociaż z zewnątrz wszytko wygląda ok. I chociaż wiesz, że chłopak zachował się jak ostatni palant i podświadomie wiesz, że zasługujesz na coś lepszego, to coś wewnątrz się kłuje, bo przy nim czujesz się szczęśliwa.

W dodatku, jeżeli facet nie może lub nie chce zniknąć z naszego życia całe uczucie wciąż powraca. Mój były szczerze chce , aby relacje między nami były "przyjacielskie" i pewnie byłyby gdyby nie to jakim uczuciem nadal go darzę. Chcę , aby był obok, w tym , że nie zadowolę się takim półśrodkiem jak przyjaźń, bo chcę czegoś więcej. W dodatku wiem, że zawsze mogę liczyć na jego pomoc...ogólnie dno... To wszytko prowadzi do takiej wewnętrznej nienawiści, winisz sobie za uczucie jakim darzysz drugiego człowieka, bo wiesz że gdyby nie ono zyskałabyś świetnego kumpla, ale nawet tego nie potrafisz... Nie ma też co winić faceta, nie kochał - odszedł postąpił uczciwie, nie chciałabym aby wbrew sobie tkwił ze mną w zakłamanym związku. Co innego facet autorki- phi, wolny związek . Wtf??? A może z kolei wolał taki układ, bo coś czuł , ale sam nie wiedział co... Kto wie co siedzi w głowie człowieka. Chyba tylko on sam.

Ja zerwałam kontakt całkowicie, wyrzuciłam wszystkie rzeczy, które mi Go przypominały, Jego koszulkę, szczoteczkę do zębów, perfumy, kwiaty od Niego. A teraz jest w kinie z laską, która Mu się podoba i chce z Nią czegoś więcej. A ja co? A ja siedzę i płaczę...

Ja nie mogę zerwać kontaktu, mamy wspólnych znajomych, jesteśmy razem na roku , mamy wspólnego promotora... Unikam go jak mogę, ale nie zawsze to możliwe... parokrotnie też uratował mi zadek, w paru nieciekawych sytuacjach.

btw, debil z Twojego....wiesz ja myślę, że chce mieć koło ratunkowe, jakby mu z tamtą nie wyszło- ale z tego chyba sobie zdajesz sprawę. Dobrze, że urwałaś cały kontakt.

Naprawdę nie ma jakiegoś sposobu, aby zapomnieć...niestety. Ludzie mówią, że czas...ale on chyba tylko przyzwyczaja do bólu.Blizny zostają.Wiem jak spotkałam mojego "ulubionego byłego", po 4 latach cześć emocji wróciła. Jak ktoś jest ważny to się go nigdy nie zapomni do końca, nie ważne ile bólu nam przysporzył. Jeszcze będziemy szczęśliwe -życie nie jest całkiem do d*py :))) Może trzeba się zastanowić czemu trafia się na "takich" osobników i wyciągnąć wnioski, poszukać winy w sobie...

 O prawdziwą miłość walczyć nie trzeba. Ona sama zwycięży. A o "miłość" walczyć nie warto.

Nie warto zatrzymywac na sile, bo po pewnym czasie to i tak wyjdzie..

 Witaj,

zadziwiająco podobnie brzmi to co napisałas do mojego własnego zycia....

Związek 3 i pół roku , a tu nagle on się odkochał:(

Poznał inną na randkach internetowych i zerwał związek, tez mówił jak bardzo chciałby się ze mna dalej przyjaznić, czasem spotykać , ale dla mnie taka opcja jest nie do przejścia. Po miesiącach bólu i łez zdecydowałam definitywnie wykreslić go z zycia, skasowałam telefon , adres mailowy , wszystko co mi go przypominało usunęłam z zasięgu wzroku i postanowiłam zacząć żyć od nowa.

Jestem sama i jestem zadowolona z tego, choć nie szczęsliwa ale może kiedyś?????

http://www.twojeszczescie.pl/