Temat: Wierzycie w przeznaczenie?

to prawda...wiem na swoim przykładzie....:)

Może to głupie, ale wierzę jak najbardziej... :)

Tak. Tzn. mam tak, że po pewnym czasie zauważam, jak pewne zbiegi okoliczności się zapętlają - ciężko uwierzyć, że nie są zdeterminowane przez los.

Oj ja też wierzę:). Na swoim przykładzie:). Byłam z chłopakiem 2 lata a mój Ł. był z dziewczyną 3lata i się spotkaliśmy się przypadkiem znaliśmy się nie cały tydzień a ja i on zostawiliśmy swoich partnerów i jesteśmy razem od roku. Wiedzieliśmy,że to jest to!

Wierzę bardzo... spotkanie mojego męża, było jakby przeznaczenie, poszłam w miejsce na imprezę, do którego nigdy, ale to nigdy nie chodziłąm, a raz jedyny poszłam, sama, bo coś mnie tam pchało i tam poznałam mojego :))
A druga sprawa, imiona moich dzieci... pierwszy syn dostał na imię po swoim wujku, brat mojego męża zginął w wypadku, chcieliśmy aby nosił imię wujka, minęło 10 lat, urodził się nasz drugi syn, starszy uparł się, że brat ma mieć na imię Maciuś, mimo, że my mieliśmy inne wybrane imiona, ulegliśmy synowi, bo tak mu zależało, jak na niczym innym, no chcieliśmy, żeby czuł się też ważny, a nie na boku bo się dzidzia pojawiła... po jakimś czasie poszłam na cmentarz, do brata męża, a on zginął w wypadku z kolegą i są razem pochowani, jakie było moje zdumienie, jak przeczytałam na grobie tego kolegi imię swojego dziecka... nie jest to swoiste przeznaczenie...

coś w tym jest;) 

Ja tak samo uważam, że coś w tym jest. Kiedy szłam do szkoły średniej miałam już wybraną szkolę itd, ale na wszelki wypadek złożyłam do innej do innego miasta i nie wiem czemu ale wybrałam w końcu tą drugą i tam właśnie spotkałam mojego chłopaka i jesteśmy razem już prawie 3 lata. Gdybym poszła do tej co zaplanowałam w życiu pewnie nawet byśmy się nie zobaczyli.
 MagdalenaDz Twoja historia jest na prawdę super

Ja tez wierze...:)

Ja tylko wierze jak mi pasuje :P A generalnie to nie!