Temat: Do mieszkających razem - związki

My "kłócimy się" wyłącznie o obowiązki. 

Przegięciem dla mnie jest wyzywanie się, rzucanie przedmiotami, bicie drugiej osoby itp. i na to nie ma u nas miejsca

Kłócimy się często, ale chyba po to, żeby się intensywnie godzić :)

Po 7 wspólnych latach dotarliśmy się i czasami samo spojrzenie zastępuje rozmowę.

Kłótnia u nas w domu to raczej zbyt dużo powiedziane. Te z prawdziwego zdarzenia są raczej rzadkością i z reguły dotyczą pieniędzy. 

Częściej pojawia się po prostu podnoszenie głosu albo krótki foch, bo ktoś coś zrobił/powiedział albo nie zrobił tego co trzeba. W tym wypadku to raczej same głupoty: bo w kuchni coś poprzestawiane, bo bałagan w magazynku (a niedawno sprzątałam), bo zbyt szybko jedzie, bo nie powiedziałam gdzie ide, albo 3 razy nie odebrałam telefonu, itd. 

W sumie to się nie kłócimy. Zdarzają się nieporozumienia ale rozwiązujemy je szybko i raczej bezbolesnie ;) niby oboje jesteśmy cholerykami ale nasz temperament okazujemy w inny sposób niż się kłócąc ;)

Przegięciem jest krzyczenie, wyzywanie, rzucanie rzeczami, trzaskanie szafkami, o rekoczynach nie wspominając. I jeszcze wykorzystywanie wiedzy o drugiej osobie po to żeby zranić ;) każdy z nas ma drażliwsze kwestie i nie zniosłabym gdyby ktoś tak nadwyrężył moje poczucie bezpieczeństwa, ze się tym podzieliłam a zostało wykorzystane przeciwko mnie.

Roznie, ale im dluzej ze soba jestemy tym mniej - teraz ponad 12lat

Przewaznie klocimy sie jak jestemy przemeczeni, niewyspani, albo glodni Wtedy zapalnikiem moze byc kazda pierdola. Z wiekiem te klotnie sa krotsze i mniej intensywne. O powazne sprawy sie nie klocimy.

Edit. Kiedys i talerze lataly i darlismy sie na siebie jak opetani i w ogole jak wloska rodzina, ale my za to nie mamy zadnych cichych dni, ani nie sypiamy oddzielnie. Po prostu od zawsze od razu rozwiazujemy co trzeba. Przez tyle lat 2 razy sie zdarzylo, ze nie pogodzilismy sie i poszlismy spac oddzielnie.

Teraz, by mi sie tak juz japy nie chcialo drzec, mysle, ze jemu tez, dotarlismy sie juz niezle i czasami jedno z nas odpuszcza.

Bywają momenty napięcia, ale nie są to kłótnie w potocznym tego słowa znaczeniu. Może rozwinę myśl - dla mnie "kłótnia" to ostra wymiana zdań, podniesione tony, wzburzenie, silne emocje. Tego unikam, nie lubię gdy emocje kontrolują mnie, a nie na odwrót. Tak jak sobie teraz analizuję nasze pożycie, to najczęściej te momenty napięcia wynikały z nieporozumienia/niezrozumienia. A w takim przypadku nerwy tym bardziej napędzają błędne koło i doprowadzą do większego komunikacyjnego mętliku. A od tego prosta droga do frustracji i prawdziwej kłótni.

Za "przegięcie" uważam krzyk, przekleństwa, szantaż emocjonalny, wszelkiego rodzaju manipulacje. Rzucanie przedmiotami to już hardcore (kojarzy mi się z kłótnią stereotypowych południowych kochanków). Przemoc to patologia.

Och często, pewnie z raz w tygodniu(choć widze, że z wiekiem coraz rzadziej) :) o pierdoły  ... mąż sobie lubi w ten sposób spuścić ciśnienie, a ja sobie nie dam wejść na łeb więc o tarcie nie trudno,poza tym jak nie zwracam na niego uwagi to mu się tylko kumuluje i dop...la się o wszystko aż mnie sprowokuje ;) i jest zaraz luzik. Ale sa to kłótnie nawet jeśli intensywne to bardzo krótkie i z reguły mnie już nawet nie emocjonują za bardzo-ot irytacja na kłótliwy charakterek ślubnego. Tylko że jak mówię- jest to krótkie spięcie,kilka minut i wyłazi słońce, wszystko jakby nigdy nic wraca do normy. Myslę że to dość "zdrowy" sposób rozwiązywania konfliktów. Oboje uważamy że nie przetrwali byśmy nawet jednego roku z osobą która jest taaaaka mega kulturalna że się nie kłóci...ale za to będzie się do ciebie tygodniami nie odzywać za karę, albo w jakiś inny sposób mścić i szpile podkładać-taka mściwość i złośliwość chyba może szybciej rozwalić każdy związek niż krótka burza. Czego bym nie zniosła jeszcze absolutnie ?Jakiejkolwiek próby rękoczynu-byłaby to ostatnia kłótnia z taką osobą.

Takie grubsze kłótnie/kryzysy to ok. raz na 3 lata - tak mi się wydaje. 

Drobne kłótnie zdarzają się moze raz na tydzień lub 2. Najczęściej przez jakies niedopowiedzenia. Czegos nie dogadamy i wychodzi jakiś kwas. 

Zawsze zamykamy temat w ciągu 24h. Kryzysy trwają dłużej ale to już inny temat :D

Na początku jak zamieszkaliśmy pewnie częściej sie kłócilismy o bzdury typu skarpetki na podłodze czy bałagan. Częstym powodem był też poziom zaufania. Teraz chyba tylko "o dzieci" ale to normalne. Nie zawsze zdążymy ustalić wspólną linię.

O nie, jakby ktoś miał mieć ciche dni i jakies takie pierdy to tez bym nie wytrzymała. Ja lubie szybko załatwic sprawę, przeanalizować żeby nie klocic się w kółko o to samo i zapomnieć. W ciągu 15 min już nie ma tematu. Ale darcia się tez nie lubie. Ja to jednak wymagająca jestem, może dlatego, ze już starość mnie dopadła i szkoda mi życia na nerwy :D

Ciche dni, fochy, "Domyśl się"/"Trzeba było się domyśleć".

Kiedyś wmawiano mi, że to takie typowo kobiece zachowanie :)