Temat: Dlaczego zawsze zostaję tylko koleżanką?

Cześć,

założyłam konto pierwszy raz na Vitalii. Mam 26 lat. Pochodzę z dość dużego miasta w Polsce. Nie układa mi się totalnie w związkach. Zawsze jestem tylko koleżanką, znajomą. Zawsze kiedy wejdę w nowe towarzystwo coś się musi popsuć. Mam koleżanki, które wchodzą w różne towarzystwa, nowe znajomości, kółka zainteresowań, poszerzają swoje horyzonty i jakimś cudem w większości ( ok 80%) z takich grup wychodzą z nowym chłopakiem.

Ja nie. Nigdy. Nigdy nie miałam nikogo z klasy, nawet z liceum. Dopiero z dodatkowych kursów licealnych z informatyki. Na studiach chłopaki traktowali mnie i koleżanki dość chamsko - jak mężczyzn. Nie chodzi o to, że uważałyśmy się za gracje i księżniczki. Oni uważąli, że przepuszczać w drzwiach, nie kląć mogą tylko przy 'swoich' dziewczynach.

Na dodatkowych zajęciach, kółkach dla studentów albo każdy już kogoś miał, albo mnie się nie podobał ( nie jestem wybredna,naprawde, ale czasem higiena osobista czy zgolenie dziewiczego wąsa na 3-4 roku dodałoby plusów mężczyźnie...) albo znowu tylko taki typowy 'friendzone'- kumple.

Pogodziłam się z tym i w pewnym czasie byłam wdzięczna że po prostu mam kolegów. Okazywało się później, że mam więcej kolegów niż koleżanek. Nie jestem osobą, która pije czy imprezuje jak taki facet- nawyków więc nie miałam męskich.

Nie wiem do tej pory czy po prostu mam straszne nieszczęście w doborze jakiś kolegów, grup znajomych, czy po prostu nie trafiłam jeszcze na 'tego jedynego' ( nawet na takie spotykanie się chwilowe). Obniżyłam swoje standardy kiilka lat temu ale to był jednak błąd.

Później znowu się zamknęłam, podwyższyłam 'standardy', widziałam coraz więcej samców ale miałam wrażenie, ze za krótymś tam razem odchodzą ode mnie, olewają. KAŻDY. Możliwe, że mam w sobie coś takiego co albo odstrasza, albo jest dziwne. Dbam o siebie, mam rozmiar 36, ubieram się różnie- bardziej kobieco, na sportowo, elegancko- ale zwykle jest to styl klasyczny, skromny. Nie zakładam szpilek na uczelnię, nie zakładam obcisłych bluzek czy bandażowych sukienek. Jestem brunetką o niebieskich wielkich oczach. Każdy mówi, że piękne. 

Słyszałam w życiu wiele komplementów, wiem, że mogę się podobać, ale zawsze ZAWSZE zostaję 'tylko' koleżanką. Nie wiem czy to wina charakteru, może powinnam bardziej popracować nad pewnością siebie? Asertywnością? Może powinnam się z nią obnosić? Zawsze byłam w miarę skromna, robiłam co chciałam, na siłę nic nie robiłam. Moje znajome jakby 'wpychają' się facetom pod nos, zawsze jakby zaznaczają swoją obecność są głośne, krzykliwe. Ja tego nie robię.

Może to ten bląd? Co o tym myslice? Może powinnam w swoim charakterze, sposobie bycia zmienić coś aby jednak zdobyć w końcu kogos? Może mężczyzna jednak lubi głośną ale fajną laskę, która jest pewna siebie i wie czego chce ( nawet jeśli jest to typ męski zpapierosem).

Proszę o komentarze. Mam wrażenie, że jestem nadal zbyt grzeczna, taka ułożona. Żadnego skoku w bok , żaadnego dramatu w towarzystwie, o którym by wszyscy mówili. Jestem jakby nijaka. 

Dziękuję i proszę o wypowiedzenie się

Nat.