Temat: Nowe studia w wieku 22 lat

oczywiscie . To Twoje zycie , jesli masz Plan To go realizuj . Ja zawsze robilam co pragnelam , przestalam patrzec co mysli mama, babcia inni . Dobrze wyszlam . I po jakims czasie przestali komentowac . Troska wkoncu minela ;) 

Ja zmieniałam kierunek 2 razy. Studia skończę w wieku 27 lat. I jestem szczęśliwa, że robię to co zawsze robić chciałam. Warto spełniać marzenia. A ludzie... Zawsze będą gadali ;) 

W zeszłym roku zrobiłam właśnie to, nad czym się zastanawiasz. Nie wierzyłam do końca, że się uda, zatajałam wszystko przed znajomymi. Podeszłam do nowych studiów na luzie, bez stresu, ale z zawziętością i ambicją. I wiesz co? Jest to jedna z lepszych decyzji mojego życia. Teraz jestem na ostatnim roku pierwszego stopnia na pierwszych studiach i zaczęłam drugi semestr tego drugiego. I nie przeszkadza mi to, że studiuję z młodszymi, ani to, że skończę później od rówieśników. Przyznam, że wcześniej też się tym martwiłam, ale satysfakcja z właściwie podjętej decyzji wygrywa wszystko.

Poczujesz sama, kiedy podejmiesz odpowiednią decyzję, że jest to dobra droga. Mnie się zaczęło odtąd lepiej układać, bo na wcześniejszych wyborach budujesz kolejne cele, które Cię uszczęśliwiają. Trzymam kciuki za Ciebie, naprawdę warto się przełamać!

Faktycznie, konczyc studia w wieku 28 lat to wstyd na cale zycie ;-))) Szczerze? Nikogo to nie interesuje w jakim wieku konczysz studia. Lepiej zmienic, i robic cos, co nas interesuje i jest przyszlosciowe, niz miec takie zasciankowe myslenie, ze to wstyd, i tkwic cale zycie w robocie, ktorej sie nie lubi, albo nie daj Boze w ogole nie pracowac, a skonczyc studia dla samego skonczenia ich, bez wzgledu na to, ze sa nudne, beznadziejne, i wcale nas nie interesuja, no ale skonczy sie w je "regulaminowym" czasie.

Na calym swiecie ludzie najpierw podrozuja, zwiedzaja, odkrywaja czego chca i dopiero ida na studia, ktore koncza spelnieni. A nie jak w Polsce, jakis dziki ped, i to glownie pozniej po bezrobocie.

Sorry, ze tak ostro. Sama skoncze studia majac 27 lat, bo najpierw rok dluzej musialam robic liceum, bo robilam za granica, potem robilam sobie gap year, pozwiedzalam, zarobilam, i w efekcie poszlam na studia (za granica), ktorych nigdy nie bralam pod uwage- cale liceum mialam ustawione pod medycyne, i mature, a skonczylam na architekturze. Studia tez robie dluzej, bo glownie pracuje i mniej studiuje. Prace w zawodzie dostalam z pierwszym wyslanym CV, w mega dobrej i duzej firmie, pracuje tam trzy lata juz, doswiadczenie mam, gdzie wiekszosc moich znajomych na studiach skupia sie tylko na nich, a wcale ich szybciej nie skonczylo.

Moi znajomi z Polski juz dawno studia pokonczyli, i klepia sie w glowe, ALE wiekszosc z nich jest nieszczesliwa, a bo to jednak nie to chcieli robic, albo po co im te studia w ogole byly... Ale liczy sie dla nich w dalszym ciagu to, ze studia skonczyli majac nie wiem ile tam lat. Gdyby jeszcze prace w tym zawodzie mieli, to moze by to cos znaczylo...

To prawda, ze nikogo nie interesuje w jakim wieku konczysz studia. Oczywiscie o ile pracujesz, sama sie utrzymujesz i nie liczysz na rodzicow do prawie 30 roku zycia;) Uwazam, ze warto starac sie robic to co sie lubi i spelniac marzenia- w pracy spedzamy jednak olbrzymia czesc zycia.

Niestety z drugiej strony uwazam tez, ze psychologia jest slabym wyborem i mozesz po tych studiach bardzo mocno zderzyc sie z rzeczywistoscia- w kontekscie tego, ile osob konczy, ile osob naprawde chce byc psychologiem, a pracy jak na lekarstwo. Gdyby to bylo moje marzenie to poszlabym na lekarski i wybrala psychiatrie... tylko to 6 lat + specjalizacja. I pewnie jeszcze dodatkowy rok na poprawe matury.

 Ale jedne studia juz prawie masz, mozesz po nich pracowac, w miedzyczasie konczyc cos nowego i gdyby z praca bylo ciezko miec alternatywe?;)

Oczywiście, że warto! Sama jedne studia skończę w wieku 26 lat, a na drugie się dopiero wybieram od następnego roku akademickiego (świeżo po 24 urodzinach), bo odkryłam swoją pasję. Obecnie studiuję zarządzani (HR) zaocznie - kierunek który wybrałam z braku laku trzy lata po maturze, bo nie wiedziałam co ze swoim życiem zrobić. Dodam że od 18 roku życia cały czas pracowałam i nie jestem jakimś leniem. Zaczynałam od kelnerki, potem byłam młodszym managerem w restauracji, pracowałam też w biurze gdzie ogarniałam klientów zagranicznych firmy. Jednak to nie to. Chcę być dietetykiem, odważyłam się. Mam możliwości więc skorzystam. Tobie też radzę działać. Powodzenia. :)

jeśli studiujesz nauki o zdrowiu albo inne zdrowie publiczne to - zaufaj mi - nie jest przyszłościowy zawód, a jako rejestratorka możesz utknąć na wieki. 

studiuj co Ci serce każe i nie przejmuj się wiekiem. studia można robić zawsze i zawsze zaczynać od zera. ja jak odchowam dzieci zamierzam zostać terapeutą albo innym psychologiem, co mi się za dekadę wymyśli. 

Cancri a w jakiej firmie pracujesz ? Też jestem z branży arch i mnie to zwyczajnie interesuje ;))