Temat: Presja na założenie rodziny

mnie wkurza gadanie, że mam jeszcze czas, jestem dzieckiem, nie znam życia, trzeba być gotowym na zakładanie rodziny... Akurat mam prawie 19 lat i nie spieszy mi sie do zakładania rodziny, ale jak słyszę takie gadki, to specjalnie bym na złość wyszła za mąż :D Mnie by nie denerwowało ponaglanie do zakładania rodziny, to normalne, że się inny martwią. 

Ciotkom "dewotkom" i babciom proponuję odpowiedź: "Kiedy Bóg pozwoli" . W moim wypadku kończyła wszelkie rozmowy na te tematy, no bo racja, jak Bóg da to będzie . Reszcie odpowiadaliśmy , że "to nasza sprawa". Czasem było niezręcznie, ale rozmowy przechodziły na inne tematy.

Przed zaręczynami często pytano mnie też (oczywiście w obecności mojego jeszcze wtedy chłopaka) "kiedy będzie pierścionek???". Mówiłam wtedy "a to pytanie chyba nie do mnie" .

Teraz cały czas nas męczą o potomka i ani im do głowy nie przyjdzie, że ktoś np nie może mieć dzieci (bo pytają wszystkich nie tylko nas)... Wszyscy się męczą z tłumaczeniami, a ja mam jedną wersję: "nie lubię dzieci", a mąż: "nie planujemy" i czy to prawda czy nie temat jest zakończony.

Nie spotkałam się, aczkolwiek narzeczony po zaręczynach usłyszał jak się rodzice zamartwiali o te kwestie u Niego.

Mnie bawi, gdy pytają o ślub, dzieci itd, mam starsze rodzeństwo i na nich zganiam, że oni mają pierwszeństwo. ;) I wszyscy nagle doznają olśnienia, że mam rację. 

Mnie to jak narazie nie spotkało, ale moja mama ciągle mi mówi że mogłaby już zostać babcią... Ha, ja nawet chłopaka nie mam. Ale tu czasem też jest nacisk, mi jest dobrze jak jest, jestem zdania że sam się trafi prędzej czy później, nie spieszę się, nic na siłę. I wkurza mnie to, że niektórzy w mojej rodzinie na siłe szukają mi chłopaka, potem dostaję smsy od jakichś buców których nie znam. Nie lubię czegoś takiego. I w żaden sposób im nie przetłumaczysz...

nie spotkalam sie z niczym takim.

O ja.. To u Ciebie w domu rzeczywiście się za Ciebie " wzięli". Moja mama np paruje do mnie teksty w stylu : Mogłabym już zostać babcią. Za to mama chłopaka sądzi, że przyjęła subtelniejszą formę ataku i informuje mnie ile kosztuje ślub w ich parafii i czego nie bedę mogła,a co będe musiała robić w ich domu. ( Zupełnie jakbym zamierzała tam zamieszkać ). A także przytyk, że skoro siostra chłopaka ma już dziecko, więc pewnie u mnie się uaktywnił  z zazdrości instynkt macierzyński i powinnam zacząć coś działać, bo salę weselną trzeba zamawiać dużo wcześniej i niedobrze jak oboje dzieci będzie dzielić zbyt duża różnica wieku.

moja rodzina by padła chyba jakbym zaciążyła i raczej by się nikt nie cieszył, że to już - ja też :P (25 lat) 

ale na zaręczyny naciskają - mówię wtedy, żeby P naciskali a nie mnie  ;) a nam się nie spieszy i wszystko i tak po swojemu zrobimy

U nas gadali najpierw kiedy zaręczyny( po 4 latach chodzenia), potem kiedy ślub (po 3 latach od zaręczyn) a potem zaraz po slubie  gdzieś przez rok, czasem  słyszeliśmy kiedy dzieci i kiedy dzieci...teraz minęły prawie 3 lata od ślubu i ja w wieku 29 lat sama czuję presję , że już najwyższy czas na dzieci, bo potem za późno, będe starą matką itd itd. tylko że tak na prawdę na obecną chwilę dzieci nie chce.....ale boję się ,że sama obudzę się kiedyś z ręką w nocniku...

a Tobie radzę się nie przejmować tymi naciskami i robić tak żeby Tobie było dobrze.