Temat: Kłótnia w święta

U mnie tylko czasem brat z ojcem się czepiają który z nich ile zjadł-obydwaj są żarłokami.xd

A u mnie jest spina, pomimo tego, że jesteśmy tylko we 4 - rodzice, babcia i ja. Darcie od niedzielnego poranka, później wypominanie sobie na temat pieniędzy (ojciec-babcia, bo ona od kilku lat się w ogóle nie dokład na święta, chociaż mieszkamy w jednym domu, no ale ona oczywiście nie widzi problemu) i to czepianie się jej o wszystko. Im jestem starsza, tym się mniej przejmuje, ale ile można słuchać w kółko tego samego...

Raz z powodu siostry byla awantura i od tamtej pory  nie jezdze do Pl 

tata wraca do domu= kłótnie, więc tak. każde święta.

u mnie kłótnie z powodu kościoła... ponieważ uważam, że kościół (msza) jest mi zbędna... a mama nie potrafi tego zrozumieć i co roku kłótnia o to samo... a dzisiaj przy rodzinnym obiedzie potrafiła mi powiedzieć " po co w ogóle ja przyszłam na obiad, że mogłam sobie w domu sama zjeść "

Nie Ty jedna ja się przed świetami powadziłam z 90% rodziny:)

U mnie też zdarzają się awantury. Nie ważne, święta, pogrzeby, wesela. Ja mam bardzo liczną rodzinę i od strony taty rodzina jest bardzo kłótliwa. Potrafią się złapać o wszystko. Na te święta zostaliśmy w domu ale i tak atmosfera nie jest świąteczna, bo mamy zatargi z sąsiadami z góry, którzy  nie obchodzą świąt, a dzisiaj facet odkurzał, walił, stukał etc, więc zaraz było nieciekawie. Ale oczywiście nie zawsze tak jest. Ja już bym mogła iść do pracy jutro, albo posiedzieć sama w spokoju.

mam mamę despotkę chyba i niestety charakter po nij czyli ciężko ale nauczyłam się od jakiegoś czasu po prostu dyplomatyczniej milczeć... Jak coś nie pasuję to się nie odzywam tylko wychodzę i już...

U mnie dzisiaj była mała awanturka, ale skończyła się wybuchem śmiechu wszystkich, więc nie narzekamy :P

U mnie zawsze sa klotnie, nie tylko w swieta, Moj ojciec jest poprostu zlosliwym i zgredliwym prowokatorem. Ile by czlowiek nie zrobil, nie pomagal i nie podal pod nos zawsze jest zle i nie tylko ja to widze- poprostu sie raczej unikamy z cala rodzina i czesto jest bardzo kiepska atmosfera ale wiem, ze nic tu nie zmienie bo od dziecka sie staralam, to jest poprostu tak ze sie nie da takiej rodziny naprawic bo co z tego jesli jedna osoba bedzie wykazywac checi pogodzenia jakos sytuacji jak reszta ciagle bedzie truc. Jak kiedys dostalam w efekcie drewnianym ciezkim krzeslem w reke gdy chcialam rozdzielic 2 osoby zeby sie nic nie stalo bo byla taka awantura ze wszystko "latalo w powietrzu" dalam sobie spokoj ze staraniami. Zawsze jako mlodsza dziewczyna szykowalam jedzenie, pieklam ciasta i sie staralam tak z serca a pozniej musialam ogladac jakies chore sceny rodzinne, sluchac klotni i awantur i rozdzielac bijatyki, nawet dzwonic po policje i pogotowie jak mialam okolo 16lat wiec dalam sobie spokoj, nie staram sie juz o to, w tym roku upieklam sobie dietetyczny sernik i na tym sie skonczyly moje przygotowania, poprostu u kazdego cierpliwosc kiedys sie konczy. Szczerze nie jest mi juz smutno ze tak jest, kiedys plakalam, bylo mi zle ze tak jest w naszej rodzinie.. teraz w sumie jest mi juz to obojetne. Kazde swieta w sumie wspominam z jakas awantura lub bijatyką wiec dzis i tak bylo nawet spokojnie bo jako tako klocili sie jedynie o pierdoly a pozniej spedzilismy czas w milczeniu. Owszem jak mama chce zeby jej pomoc i cos przygotowac to cos robie ale raczej juz tak bez emocji, nie mam poczucia ze ktos to pochwali lub doceni, poprostu tak raczej zeby miec spokoj. Zrobie a pozniej zajmuje sie swoim zyciem i sprawami. Kwestia przyzwyczajenia i uodpornienia na stres i chamstwo.