Temat: Mama nieakceptująca chłopaka...

Witam...

Zwracam się z problemem do tych starszy użytkowniczek Vitalii z tym problemem, bo zapewne doradzicie mi coś mądrego.

A więc przejdę do sedna sprawy: Od połowy maja spotykam się z chłopakiem, którego poznałam w kwietniu. Jest tak jakbyśmy byli parą aczkolwiek nią nie jesteśmy. Mamy za sobą poważną rozmowę i wskazuje na to, że się zwiążemy. Nasze pierwsze spotkania wyglądały tak, że spotykaliśmy się w parku na mieście. Oczwyiście mojej mamie to nieodpowiadało. No, ale po kilku rozmowach zaakceptowała to, bo w ciągu tygodnia nie widywaliśmy się zbyt często. Wiadomo: była szkoła ja kończyłam gimnazjum, a on 3 klase technikum. Na 18-stce naszej znajomej pierwszy raz mnie pocałował (był to także mój pierwszy pocałunek :)). Od tamtej pory zaczął reguralnie do mnie przyjeżdżać. Przynajmniej raz w tygodniu się widzieliśmy, a kiedy skończyła się szkoła zaczęliśmy spotykać się częściej. Tak minęły wakacje, które będę bardzo miło wspomiać :). Chłopak, z którym się spotykam (nazywijmy go X) niejednokrotnie pytał się mnie czy moja mama go lubi no, ale niestety wyniknęły takie sytuacje, po których ona raczej nie miała za co go polubić. Tzn. w niedziele rano wracaliśmy na pieszo 6 km z ogniska. On mieszka ode mnie spory kawałek, a pociągi w niedziele kursują trochę później więc zaproponowałam X i jego bratu, żeby przyszli do mnie, a potem pójdą na pociąg. A było przed 5 rano... Oczywiście moja mama była oburzona, że przyszli tak wcześnie. Ale to moja wina, bo chcieli iść od razu na stacje i nie denerwować mojej mamy tylko ja się uparłam. No, ale potem jej wytłumaczyłam jak było i chyba uwierzyła, bo wie jaki ze mnie uparciuch. No, a wracając do tematu to teraz chodzę do pierwszej klasy technikum. Nasze szkoły dzieli tylko park. Więc wczoraj się w nim spotkaliśmy, bo równo kończyliśmy lekcje. Lekcje kończyłam 15.05 więc napisałam mamie sms-a, żeby się nie denerowała, bo jestem zostaje jeszcze na mieście. Siedzieliśmy do 18.00, ale nie miałam autobusu powrotnego więc szłam na pieszo, a że kawałek musiałam dojść w domu byłam dopiero przed 19.00... Mama oczywiście nawet nie odpowiedziała mi na "cześć" siedziała naburmuszona i się do mnie nie odzywała. Przeprosiłam ją, że tak późno wróciłam do domu i, że raz w tygodniu będę wracała później, bo chcę korzystać z możliwości spotykania się z nim. Ale mama nazwała mnie "dziwą", bo szlajam się z chłopakiem po mieście. Bardzo mnie to zabolało, bo na prawde nie rozumiem co jest złego w spotykaniu się z chłopakiem na mieście w parku gdzie jest dużo ludzi, mnóstwo par trzymających się za rękę itd. Moja siostra też stwierdziła, że zachowuje się jak "dziwa", bo spotykam się z chłopakiem na mieście. Oczywiście mama ma jeszcze do mnie wielką pretensje, że się na nią obraziłam... I nie mam zamiaru się do niej odzywać dopóki mnie nie przeprosi. Może pomyślicie, że to głupie, ale pomyślcie też jak się poczułam. Dziś płakałam z tego powodu, bo wczoraj czułam jedynie złość. W niedziele mieliśmy jechać na Eko-piknik, ale mama powiedziała, że "Jak chcesz to sie gniewaj, ale jak będziesz coś ode mnie chciała to wiedz, że ci nie pozwole". Wiem, że miała na myśli ten piknik, bo już ją uprzedzałam. Poza tym powiedziała, że "nie podoba jej się ten chłopak, bo jak wchodzi to tylko dzień dobry do widzenia i nawet z nią nie porozmawia tylko idzie ze mną do pokoju". Doradźcie mi coś mądrego, bo sama sobie nie daje rady... To dla mnie nowa sytuacja i po prostu nie mogę sobie z nią poradzić. Z góry dziękuję za pomoc :)