Temat: Jak zareagowały Wasze mamy ...

moja matka od razu po ślubie chciała mieć dziecko. mówiła, że starali się z ojcem ponad dwa lata, miała obsesję na punkcie dziecka, kupywała już ubranka, zabawki, wstawiła łóżeczko. no i w końcu urodziła mnie w wieku 21 lat. zabawne, niby byłam wyczekiwana, a po ich rozwodzie wypieli się na mnie dupą, taka jest właśnie miłość rodziców

byłam wpadką, ale już poślubną, więc ok. Większy zawód był, gdy okazało się, że jestem dziewczynką, a nie chłopcem. :)

Mnie bardziej chciał tato niż mama:) i w późniejszym życiu było to trochę widoczne:) ale nie mam do nikogo żalu... było jak było:) (przynajmniej byłam i jestem córeczką tatusia:P)

aż tak to przeżywasz? jejku, jaka wrażliwa

Ja jestem dzieckiem planowanym, mama miała już 24 lata brat w dniu mojego poczecia konczył lat 3, a w związku z tym mama przekonała tatę, że to odpowiedni czas już na drugie dziecko bo akurat 3-4lata różnicy między dziećmi to najlepszy czas a ja za 9 miesięcy przyszłam na świat :)

Ja byłam nie planowana, był to szok dla rodziców tym bardziej że moja siostra miała 10 lat, brat 8 a tu powrót do pieluch. Jednak ucieszyli się i nigdy nie usłyszałam słów nie chcieliśmy cię, a mogła by tak powiedzieć, że byłam przeszkodą, ponieważ z powodu mojej choroby zrezygnowała na kilka lat z pracy zawodowej.

Moja biedna Mama przy moim porodzie prawie przeszła na tamten świat z wykrwawienia. Do dziś wspomina że widziała tunel i światło i siebie z góry jak ją ratują, ale jak  każdy z nas jej dzieci jestem kochana a rodzice zawsze miło wspominają nasze narodziny i dzieciństwo .
Najśmieszniejsza była historia z moim najmłodszym bratem. Jak się Tata dowiedział że ma syna to w te pędy przyjechał i miał odebrać Mamę ze szpitala.  Z tej całej uciechy wziął brata popędził do auta i zostawił Mame przed szpitalem w kapciach w mrozie minus 20 stopni. Zoriętował się dopiero po jakimś czasie i musiał się po nią wracać hahahaha Mój Tata zawsze był the beściak

ja chyba nie chce tego wiedziec hehe i nigdy nie spytam mamy/babci/taty... bo jesli jestem ,,wpadka" to ja dziekuje heh

Ja rónież byłam planowana, u moich rodzicó była nawet rozpacz, jak pierwsze trzy miesiące po śłubie mama nie była jeszcze w ciąży, bo dla nich to było proste, jest ślub od razu ciąża... w końcu mama zaszła w ciąże, tata się tak przejął ciążą, że jak mam poczuła bóle w dniu ich rocznicy (na miesiąc przed terminem) uznał, że to czas zawiózł mamę do szpitala i zaraz w te pędy do najlepszego kumpla opić dziecko, jakie było jego zdziwienie, kiedy wrócił do domu, a mam siedziała tam z brzuchem bez dziecka !!! ostatecznie urodziłam się 5 dni później i już na zawsze pozostałam córeczką tatusia ;)

Ja mam jedno dziecko wpadnięte (w wieku 19 lat) i drugie planowane 10 lat później, kocham ich oboje ponad życie i nie ma to dla mnie różnicy, które jak przyszło na świat... nie wiem może to kwestia tego, że ja i mój mąż mamy super rodziców i przy pierwszym dziecku zrobili wszystko, żebym nie zasiedziała się w domu jak kura domowa, mogłam skończyć studia i nikt nam nie wytykał, że czasami chcemy iść na jakąś imprezę, dziadkowie to się nawet denerwowali, że za rzadko chodzimy się pobawić, bo oni chętnie pobawią maluszka...