Temat: Doceniacie swoich partnerów?

Jak nie jak tak.

Facetom też się wydaje, że dziewczyny marzą o królewiczu na białym rumaku, a one marzą, żeby się najeść i nie przytyć

Bardzo, bardzo, bardzo. Mój mąż jest mega inteligentny i robi fajne rzeczy. Praktycznie codziennie wypala z czymś co mnie zaskakuje i mi imponuje. Nie muszę się jakoś wysilać ze swoją ekscytacją, samo wychodzi.

Pewnie że doceniam partnera, tym bardziej, że naprawdę jest za co. Od czasu do czasu nie zapominam go pochwalić, docenić, powiedzieć, że bez niego nie wyobrażam sobie życia. To niezbędna przeciwwaga dla normalnej krytyki, że czegoś nie zrobił albo zrobił źle. Z etapu rodziców już wyrośliśmy, ale był czas, gdy niemal cała  uwaga była poświęcana dziecku a rodzina postrzegana przez te role. Na szczęście od czasu do czasu, gdy syn już spał, robiliśmy sobie romantyczny wieczór. Ja mu wyznawałam jaki jest wspaniały a on mi mówił jaka jestem piękna 

staram sie wspierac meza. Wszystkie decyzje podejmujemy razem. Te dotyczace jego (jak i mojej) kariery zawodowej takze. W koncu razem tworzymy rodzine, mamy jeden budzet. Kiedy maz chcial wykupic season pass na mecze pilki noznej, chociaz sama nie przepadam i zwyczajnie sie tam nudzilam - kupilam mu na prezent na jakas tak okazji i raz chodzil z kolega, a raz ze mna. Podobnie bylo z siatkowka na lidze narodow - ja w kwestii sportow nie za bardzo, on ogladal wszystkie mecze pasjonujac sie tym. Tydzien przed wywolywanym porodem pojechalismy kolejka podmiejska na mecz, mimo ze byl to lipiec i upaly. Ale maz tez spelnia moje marzenia. Glownie podroze. Ale nie tylko. Jakos tak razek dajemy sobie rade, ale tez jak mnie wkurzyl balaganem w domu to w osmym miesiacu ciazy wyprowadzilam sie z domu na tydzien i gotowa bylam wypelniac dokumenty do separacji. Wiec raz na wozie, raz pod wozem. Ale juz sie tak bujamy razem 13 lat jako para i ponad 6 lat jako malzenstwo

Po porodzie wiekszosc kobiet nie ma czasu, za przeproszeniem sie wys... w spokoju, a co dopiero bawic w skupianie na mezu, jak Ci dziecko u cyca wisi kilkanascie godzin na dobe :P takze trzymam kciuki, ale wyobrazenia wyobrazeniami, a rzeczywistosc rzeczywistoscia. Chyba ze masz komu sprzedac dzieciora na sobotni wieczor (dzieki Bogu ze mam!) to mozecie cos tam sobie zaplanowac. Ale jak dziadki srednio zaangazowane to troche jestes w czarnej pupie.

sa jeszcze opiekunki- nie trzeba angazowac dziadkow. Nie mowie o zostawianiu miesiecznego noworodka, ale oczywiscie juz takiego troche wiekszego niemowlaka raz na jakis czas;) Nie mam jeszcze dziecka i sama liczę, że kiedyś zachowamy własnie jakąś równowagę:P

ja akurat od jakiegoś czasu jestem  wolna,  w dużej mierze przez to ze ja  czułam się nie doceniana  o on też.  Trudno.  Tak sie ułożyło.  

Powiem Wam za to, że  odwozilam znajomego po imprezie.  Byl wstawiony  i przez 40 min non stop nawijal jaką  ma wspaniałą  żonę.  Wychwalal jej cechy pod niebiosa. Nie mógł się przestać zachwycać  nią.  Milo bylo posłuchać.  Mam nadzieję,  że jej tez to mówi. Malzenstwo z 10 letnim stażem i 2 dzieci. 

Dokladnie. Rzeczywistość po porodzie wyglada inaczej niz wczesniejsze plany. Nie ma czasem czasu czy sil umyc zebow a co dopiero skakac by maz byl zadowolony. 

Szczerze to ostatnio bardzo zaniedbalam moje partnera. Mam trudny i nerwowy czas od kilku tygodni i jestem niesamowicie skupiona na problemach, z którymi zmagam się w życiu i w domu i zapominam o nim zupełnie. Teraz już się ogarnęłam i staram się nie wypełniać sobą całego spotkania, ale przez kilka tygodni całe nasze spotkania to było ja i moje problemy, moje problemy i ja, moje problemy, ja, moje problemy i tak w kółko. Stale wylewałam z siebie frustrację. Aż pewnego razu po spotkaniu zdałam sobie sprawę, że nie wiem co od wielu tygodni robi mój partner. Zmienił pracę, ale na jaką? Gdzie? Co zaczął trenować? Niezle dało mi to w twarz.