Temat: introwertyk... jak go "podejść"

Dla mnie tez to jest dziwne, ze nie chce się z tobą spotkać, ale do pracy przyszedł i to bez zapowiedzi? Ja bym się go bała troche. Coś mi tu nie gra. 

Mi też nie gra. Ja jestem ektrawertykiem,  a mąż introwertykiem. I tutaj małe wyjaśnienie - często postrzega się to tylko tak, że ekstawertyk lubi ludzi, a introwertyk nie bardzo, a to chodzi o wiele więcej spraw, bo to kwestia temperamentu, a nie tylko kontaktów międzyludzkich. No i z takich różnic, które ja widzę, a które są z tym związane - ja mogę gadać na okrągło, a męża rozmowa, jak nie jest o czymś konkretnym, męczy. On ma silną motywację wewnętrzną, ja mam z tym problem, często muszę mieć bodziec z zewnątrz, żeby zadziałać... On może dwie noce nie spać i  funkcjonuje dobrze, a ja bez swojej dawki snu jestem jak zombie... 

Ale jak się poznaliśmy, to nam obojgu równo zależało na kontakcie i nie było z tym żadnego problemu. Także zgadzam się, że ten twój tutaj naprawdę dziwnie wypada. Pewnie oprócz różnic w temperamencie, ma jakieś inne problemy, które przed tobą ukrywa...

ja czekałam dwa lata 

Ktoś tu napisał, że introwertyk świetnie się uzupełni z ekstrawertykiem. Ekstrawertyk owszem będzie szczęśliwy, bo będzie mógł z siebie wyrzucić wszystko co mu siedzi w głowie i obarczyć drugiego człowieka i nikt mu nie będzie przerywał. Dla introwertyka ekstrawertycy są bardzo męczący. A już najgorzej jak się tacy pytają "czemu się nie odzywasz", "co ci się stało", "czemu nic nie mówisz"? W ogóle nie przyjmują do wiadomości, że ktoś może lubić posiedzieć w ciszy bez gadaniny o wszystkim dookoła po kolei.

Jako introwertyk też  potrzebuję kontaktu z ludźmi i głębokich relacji. Ale kiedy jestem zmęczona, albo mam problem, albo potrzebuję motywacji,  to szukam samotności i ciszy. Tak zbieram siły. Ekstrawertyk wybierze raczej imprezkę i piwko, dla rozluźnienia.

Ten facet ewidentnie cię tresuje. Nie bądź naiwna, proszę.

To Ty kiedys pisalas, ze pracujesz w monopolowym i jakis mlodszy chlopak przychodzi z kolegami i Cie podrywa ? Jak tak, to nie masz szczeacia cos do wielbicieli. Ten tez jakis dziwny i bym pohonila.

A potem co było?

Jestem w związku z introwertykiem. Mało mówi, jeśli już to o konkretach, potrzebuje czasu dla siebie i chwil samotności, nie opowiada o sobie, jeżeli coś chcę o nim wiedzieć to pozostaje mi zadawać pytania i obserwować. Czas wolny woli spędzać w domu. Przy nim nauczyłam się milczeć ;) Zaakceptowałam to jaki jest i nie staram się go nadmiernie rozkręcać, naciskać, nie jestem zwolennikiem zmieniania dorosłych ukształtowanych już osób. Też nie chciałabym aby on zmieniał mnie. Czasami wychodzimy gdzieś z mojej inicjatywy, spotykamy się z moimi znajomymi (max. dwa razy w miesiącu). Sam raczej wyjść nie zaproponuje, jedynie spacer. Ale nie ma problemu żeby inicjował spotkania w domu (oglądanie filmów, wspólne gotowanie i inne przyjemne sprawy) i nie wzbrania się przed wyjściami od czasu do czasu. 

Wydaje mi się, że to nie cierpliwość jest kluczowa ale to czy chcesz być z taką osobą i czy zaakceptujesz jego osobowość. Nie ma sensu kogoś urabiać pod siebie. Oboje będziecie się męczyć.

A kolejna kwestia to czy u Twojego adoratora to introwertyzm jest problemem? Raczej olewanie drugiej osoby i egoizm. Albo po prostu w ogóle mu nie zależy na Tobie i nie traktuje tej znajomości perspektywicznie.

Zaczne od tego, ze malo kto potrafi introwertyka zrozumiec w stopniu w jakim swiadomy introwertyk siebie sam rozumie. To sie tyczy tych glupich komentarzy powyzej. 

A tak poza tym: chlopak ma 29 lat, nie byl nigdy w zwiazku... powiem tak - introwertyzm nie uniemozliwia znalezienie drugiej polowki. Owszem, my introwertycy mamy mniej znajomosci, mniej bywamy w roznych miejscach, siec naszych kontaktow ogranicza sie do ludzi, ktorych znamy i lubimy. Jednak oprocz tego jestesmy zupelnie przecietnymi ludzmi, z zainteresowaniami, pasjami, wyksztalceniem srednim lub wyzszym, praca taka czy siaka. Dlatego wydaje mi sie, ze nieznalezienie partnerki do tego wieku wiaze sie moze z czyms innym. Moze jest chorobliwie niesmialy? Albo ma jakis inny problem. 

Jeszcze co do bycia introwertykiem. Krazy gdzies po necie rysunek introwertyka jako czlowieka zamknietego w bance mydlanej. Ta banka to taka prywatna przestrzen, do ktorej nikt nie ma wstepu. To jest cos czego introweryk potrzebuje i o co pielegnuje. I robi to wlasnie poprzez nienawiazywanie zbyt wielu kontaktow, a juz na pewno nie z mega ekstrowertykami! Niech nikt mi tu nie pisze, ze introwertyk z ekstrawertykiem swietnie sie dogadaja bo padne. Prawdziwy, a raczej skrajny introweryk nie lubi ekstrawertyka i unika go jak ognia. Skrajny ekstrawertyk nigdy za to  nie zrozumie introwertyka, bedzie sie przy nim nudzil, moze nawet bedzie go uwazal za zamknietego w sobie gbura. Prawda jest taka, ze bardzo niewielu ludzi jest w tych skrajnosciach, Wiekszosc z nas jest troszke bardziej po jednej lub po drugiej stronie. Dlatego uwazam, ze to nie ma az takiego decydujacego wplywu na zycie, ze nie da sie np. znalezc partnerki. Oczywiscie wykluczajac, ze Twoj kolega moglby byc tym skrajnym introwertykiem. Stad moje przeczucie, ze dreczy go cos innego. 

.