Temat: Jak się przełamać?

Biegaj tak jak biegasz, nie ukrywaj się, dumnie wyprostowana i patrz im wyzywająco w oczy aż spuszczą wzrok. Niech się naucza plebsy gdzie ich miejsce i zaczną patrzeć z szacunkiem (bo sami to mogą od kanapy do lodówki podbiec i się zdyszeć), a nie ze zdziwieniem bądź szyderczym uśmieszkiem. A, że spuszczą wzrok to pewne, bo zazwyczaj to słabe, żałosne jednostki.

Mam ten samo problem co założycielka tematu....chęć biegania cięgnie się juz za mną od około dwóch lat ale pierwsze plany przerwała ciąża, a teraz kiedy to już mam trochę odchowaną dzidzię, buty do biegania kupione dopadła mnie jakaś blokada....ciężkie jest wyjście na pierwszy bieg ale domyślam się, że gdy sie mjuż przełamnę to później może być tylko lepiej

 

 

ja się wcale nie dziwie że założycielka tematu ma taki problem, w małych miejscowościach presja czasem jest tak silna że ciężko się przemóci i nie przejmować opiniami innych. Ale czasem takie słabości trzeba łamać.

Dziekuje za porady :) Pogoda mnie troche zatrzymala przez kilka dni w domu, ale jak troche sciezki podeschna ruszam w trase :) Juz raz bylam i bylo fajnie :)

Presja?? Jaka presja?
Jak by w nią kamieniami rzucali, albo szczuli psami, to wtedy jest presja.
Natomiast to, ze się ktoś patrzy, albo poplotkuje to żadna presja i wtedy dokładnie tak trzeba zrobić jak piszesz - przełamać się (bo to głównie w głowie siedzi) i nie przejmować się opiniami innych (zwłaszcza, kiedy się jest pewnym, że ma sie rację).
Wg mnie te wszystkie opory bo "co ludziska powiedzą", to tylko szukanie wygodnej wymówki, żeby się z domu nie ruszyć. Lenistwo i tyle.
(Co też jak widać autorka czyni.)

Ha, dzis tez biegalam , zeby sie pochwalic ^^ :)

Ja również sie przełamałam i wczoraj wieczorem wyszłam na pierwszy bieg :)

I tak trzymać :)

mp3 na uszy i głowa do góry :)