Temat: jadłospis w anoreksjii

kurcze z tym okresem to jest najwiekszy problem. Ja nie mam anoreksji i nigdy w sumie nie miałam, chociaz 2 lata temu wazyłam 34 kg/154, ale nigdy nie zeszłam poniżej 1000 kalorii, zawsze jadłam i słodycze w fast-foody min. raz na tydzień. Przytyłam do 38 a okresu jak nie było tak nie ma. Dostałam plastry, ale po nich tylko przytyłam nst kilogram i nic. Jest tu ktoś kto stracił okres, ale go ODZYSKAŁ? bo do tej pory same takie tematy o braku....

No ja przed chorobą ważyłam 45/160.

To normalne, że waga stoi. Ja zaczęłam walczyć z chorobą na początku grudnia ważąc właśnie 38 kg/160 i chcieli mnie najpierw hospitalizować, ale że wyniki miałam dobre, to jednak mogłam leczyć się we własnym zakresie(leżenie w szpitalu i kropłówki mnie przerażają). Miałam tak właśnie gdzieś do 44 kg przytyć i psychiatra dała mi przykładowy jadłospis(można też w necie znaleźć). Było ważne by jeść duże śniadanie, obiad składający się z dwóch dań- zupa i drugie(najlepiej mięso, ziemniaki, surówka) i kolacja. I ogólnie nie ograniczać się, ale wiadomo, że trzeba też na żołądek uważać, bo jest on wrażliwy. Ja byłam niechętna do jedzenia mięsa, więc głównie jadłam ryby.

Przez kilka miesięcy cieżko było mi wybić się ponad 39-40 kg, ale potem jak w końcu przytyłam to już szybko. Ale mimo, że ważyłam już 44 kg to okres nie chciał wrócić i się znowu martwiłam i wkurzałam, że wszystko na marne. Na szczęście niedługo potem wrócił.

Nie pamiętam teraz dokładnie co jadałam, bo ciągle coś zmieniałam w diecie, wtedy jeszcze jadłam mięso i ryby, a teraz zrezygnowałam.

A macie jakiegoś psychologa? Bo warto. Ja przez jakiś czas chodziłam, ale uznałam, że już nie muszę i zrezygnowałam. Myślałam, że jestem już silna i w ogóle, ale mam chwile załamania, a szczególnie jak zjem za dużo. Na prawdę im szybciej się uporacie, tym lepiej, bo to chodzi też o rozwój! ale bez presji, bo to nic nie da. Jak uleczycie umysł i zaakceptujecie siebie, to dalej wszystko też wam się uda

Ja mam psychiatrę.

Ja też mam ten okres życia na szczęście za sobą. Najmniej ważyłam 36kg/162cm w wieku 13-14 lat. Przez rok nie miałam okresu. Wrócił sam jak przytyłam. Mi bardzo w powrocie do normalności pomogła zmiana środowiska - akurat zmieniałam szkołę. Sama się dziwię, że wyszłam z tego sama. Jadłam na co miałam ochotę i w okresie tycia często miałam poczucie przejedzenia, to normalne.
Dziś nie mam wielkich problemów z jedzeniem, uwielbiam gotować, próbować nowych rzeczy, etc. Ale swojego ciała już nigdy po nie postrzegałam jako atrakcyjne, akceptuję je, szanuję, ale zawsze mi się wydaje, że jestem za gruba (od 10 lat).
Moim zdaniem trzeba odnaleźć przyjemność w jedzeniu, nie traktować jak środek do nagradzania, czy karania. Podobnie ze sportem, zamiast katować się brzuchami na dywanie lepiej znaleźć coś, co się lubi (bieganie/pływanie/joga/pilates/taniec/konie...)

hmmm...

@BeeSweet2 wiem, że pewnie mi nie uwierzysz, ale Ty masz anoreksję. Ja jak ważyłam swoje 36/162 też nie w to nie wierzyłam, bo np zdarzało mi się jadać słodycze, a przecież anorektyczki nie jedzą słodyczy.
Waga poniżej 40kg przy Twoim wzroście jest patologiczna, tak samo jak brak okresu. Możesz chodzić do gina na wywołanie, ale to nic nie da, Twój organizm ma za mało tłuszczu. Nie powinnaś ważyć przy swoim wzroście mniej niż 45kg.

Ja tam ładuję we własnym zakresie

> Chciałabym wiedzieć na co choruję, na co
> chorowałam...Póki nie wybiorę się do lekarza,
> nigdy się nie dowiem.Zresztą... postanowiłam
> walczyć we własnym zakresie.

 

Warto, żebyś chociaż zrobiła sobie morfologię krwi, żebyś zobaczyła, czy bardzo Twój organizm ucierpiał. Walka samemu i owszem, ale radzę pod kontrolą lekarza, psychologa albo dietetyka.Jeśli można sobie pomóc, to czemu nie skorzystać? szczególnie, że sama będziesz dłużej się z tym męczyła. A są lekarze, którzy spotykają się z przypadkami anoreksji i wiedzą jak postępować.

Boję się ograniczeń, które nałożyły na mnie lekarz

kattrin,a twoim zdaniem ile powinnam ważyc ?