Temat: Ukrywanie jedzenia.

Witam, od dwóch lat mam problemy z nadmiernym objadaniem się. Kiedy byłam jeszcze w gimnazjum przeszłam na drastyczną dietę, bo wtedy wydawało mi się, że jestem gruba [ oczywiście miałam całkowicie normalną wagę jak na mój wzrost i byłam normalną, zgrabną nastolatką ]. Schudłam do 50 kg jedząc tylko kilka wafli ryżowych, jogurt naturalny dziennie i lekki obiad, który natychmiast spalałam jeżdżąc na rowerze, dochodziły do tego codzienne wymioty. Moi rodzice w końcu zrozumieli co się dzieje i wręcz zmusili mnie do jedzenia. Od tego momentu zaczęłam przesadzać w drugą stronę, już od małego miałam tendencję do chowania jedzenia i obżerania się gdy nikt nie widzi, o ile podczas odchudzania udało mi się nad tym panować, tak teraz sobie nie radzę. Tylko dziś zjadłam  400 g czekolady milki, 8 kawałków ciasta, kilkanaście cukierków + do tego normalne codzienne normalne posiłki. Oczywiście wszytko w ukryciu, a papierki powędrowały na dno szafy, by przy najbliższej okazji mogłabym się ich pozbyć. Ta sytuacja rujnuje nie tylko moje zdrowie fizyczne [ moja waga wskazuje ponad 80 kg, a zawsze byłam dość aktywną osobą i teraz choć się staram nadal taką osoba pozostać mam z tym problem] do tego dochodzą jeszcze problemy psychiczne. Wyrzuty sumienia po każdym pustym opakowaniu czekolady, po każdym papierku od batona sprawiają, że patrzę z lustro z coraz większym wstrętem. Nie umiem jeść normalnie, bo nigdy tak naprawdę tego nie robiłam. Wiem, że nie mogę zgłosić się z tym problemem do rodziców...

Czy ktoś z was może miał podobny problem ?  Mam już dość siedzenia w szkole i tworzenia list rzeczy, które zjem kiedy przyjdę do domu, kalkulowania ile pieniędzy mogę na to wydać, by rodzice nie zorientowali się, że ubywają mi z konta coraz wiesze sumy [ jestem niepełnoletnia, więc rodzice mają do niego dostęp]. Dodatkowo cała ta sytuacja sprawia, że zaczynam stronić od rówieśników,  w końcu kto miałby ochotę spędzać czas z osoba z nadwagą, która  a dodatek w obecności osób obcych nie tknie nawet kęsa jedzenia, a potem w domu objada się.

Dodam jeszcze, że moje napady są zazwyczaj wielodniowe, potrafię trzymać dietę przez kilka dni, jednak wystarczy landrynek czy owocowa guma do żucia  bym potem rzuciła się na jedzenie. 

Będę wdzięczna za wszystkie porady, które pozwolą mi jakoś zapanować nad tym problemem, choć wiem czy w dużej mierze tkwi on w mojej głowie.