Temat: Dieta na przytycie

> chyba każda z nas kiedyś jadła dużo słodyczy bo ja
> też;) nie było dnia żebym czegoś słodkiego nie
> przekąsiła hehe;)

I co z tego? Dlaczego teraz nie zjesz? Są dobre, smaczne, poprawiają humor.

kuzwa, waga mi skoczyła po swietach ;/ jakim cudem? o 1,5 kg! :( nie do wiary dzisiaj już nie zjem jabłka na kolację bo kurde co to ma być?

dzisiaj przegięłam ze śniadaniem: kielbaska biała z chrzanem, kajzerka : pół z pastą jajeczną wlasną i plastrem pomidora, pół z pastą z tuńczyka ;/, na obie połówki rzeżucha. kurde, jestem grubą świnią i tracę kontrolę nad sobą :| muszę chyba powywalać niektoe rzeczy, bo mnie tuczą ;(

Masz otyłość III stopnia to straszne.
Temat "dieta na przytycie" a nie "dieta na chudnięcie"

ja dziś mam impreze z okazji zakończenia roku ale nie pójde nie potrafie bo co ja tam bede robiła;( wszyscy bedą pić, jeść śmiać się a ja bede siedziałą jak odludek...dlaczego ja już nie potrafie rozmwiać z ludzmi? boze nie poznaje siebie;( gdzie jest prawdziwa ja???:(

A dlaczego nie możesz?
Jak tam szpital? Miałaś iść jak nie przytyjesz, błagałaś lekarzy. A co teraz?

> kuzwa, waga mi skoczyła po swietach ;/ jakim
> cudem? o 1,5 kg! :(

Merci przecież o to właśnie chodzi żeby przytyć!!!
Z Tobą jest jeszcze gorzej niż myślałam.
Sądziłam, że chcesz się wyleczyć, natomiast Ty zachowujesz się jak typowa anorektyczka...
,,Chora na anoreksję (...)
Rozwijająca się choroba utwierdza ją w przekonaniu że jest za gruba. Czuje wstręt do własnego ciała - spadek wagi wywołuje radość, dumę i przekonanie ze osiągnęła pełną kontrolę nad ciałem. Zaburzone poczucie wartości jest uzależnione od własnego wyglądu – niewielki przyrost wagi wywołuje rozpacz i pogorszenie samopoczucia. Rozpoczyna się walka o utrzymanie  lub obniżenie wagi, pojawia się obsesyjne myślenie o jedzeniu, które pochłania stopniowo całą uwagę i inne rodzaje aktywności młodej osoby. Chora coraz bardziej izoluje się od rodziny, przyjaciół, zamyka się w sobie. Mogą pojawiać się dziwne rytualne zachowania, jak np. krojenie jedzenia na drobniutkie kawałeczki, liczenie kęsów, sztywny schemat przygotowywania posiłku itp"
TO CAŁA TY!

Bez pomocy specjalisty sama sobie nie poradzisz!
Potrzebna jest ci głównie terapaia psychologiczna, ale jej powodzenie zależy przede wszystkim od pracy i woli samego chorego, a u Ciebie nie widać żadnych oznak chęci wyleczenia.
Na terapię składa się:

• psychoterapia indywidualna,
• psychoterapia rodzinna,
• leczenie farmakologiczne powikłań anoreksji,
• ustalenie zdrowych wzorców jedzenia oraz zdrowego sposu przybywania na wadze

merci a może już nic nie jedz na kolacje? a jutro sobie zrób głodówkę, bo przecież dzisiaj się tak obżarłaś, że Ci powinno na tydzień starczyć... ;// wiesz co, po Twoich postach widać, jak bardzo choroba Tobą rządzi. sama z tego nigdy nie wyjdziesz. powinnaś chodzić na terapię do psychologa/psychiatry. w ogóle najlepiej by było jakbyś była w szpitalu. co z tego, że tam przytyłaś, jak po wyjściu dalej siedzisz w tym gównie i dalej chudniesz? ile chcesz ważyć? podobają Ci się te odstające kości? rozejrzyj się dookoła, ilu ludzi wygląda tak jak Ty. pewnie niewielu. a Ci co tak wyglądają, to pewnie są wyniszczeni przez jakąś chorobę. a Ty z własnego wyboru sama siebie niszczysz. wiesz, że na anoreksję się umiera? w każdej chwili możesz dostać zapaści, Twoje serce może kiedyś tego nie wytrzymać. chcesz w to dalej brnąć? proszę bardz, Twoje życie, Twój wybór. ale nas w to nie wciągaj. bo są tu także takie osoby, którym bardzo zależy na wyjściu z tego bagna i normalnym życiu.

.Ronja. bo bede sie głupio czuła przeciez ja tam nic nie zjem ani nie wypije żadnych %

Czego nie? Może nie masz ochoty?... Nie udawaj, że to o to chodzi. Po prostu boisz się przytyć.

widać, że niektóre dziewczyny wcale nie chcą wyzdrowieć. przykre, ale niestety prawdziwe...