Temat: są dla mnie szanse ?

Wiem coś o napadzie 'chcicy na słodkie'. Zanim doszłam do obecnej wagi (64kg) ważyłam prawie 90 kg w wieku 13lat... Od tego czasu zaczeły się zmagania z przeróżnymi dietami. Fakt chudłam ale to było na nic bo później obżerałam się słodyczami itp i znowu przybierałam. Dlaczego? dlatego, że czułam niedosyt. Przez całą dietę nie tknęłam nic słodkiego i w końcu hamulce puszczały. W pewnym momencie stwierdziłam, że nie mam nic do stracenia i zaczne regularne w miarę zdrowe odżywianie ALE nie będę odmawiać sobie słodyczy i pizzy ( za którą nawiasem mówiąc dałabym się pokroić ). Zaplanowłam posiłki co 3 godziny (nie były one drastycznie dietetyczne, tyle że porcję były połwę mniejsze). fakt przez pierwsze 2-3 tygodnie było cięzko, ale gdy organizm przyzwyczaił się do tego,że "dostanie jesć"o stałej porze głód przestał mi dokuczać a moim sposobem na 'chcice" okazał się zwany przeze mnie DZIEŃ OBŻARSTWA ;) (w moim przypadku sobota). To był dzien na który czekałam cały tydzień ;p W ten dzień jadłam to co zechciałam ;) Chciałam pizze. Ok czemu nie ;p Więc zjadalismy z moim partnerem duża (naprawdę duża) pizze na pół. Po tej porcji nie mogłam sie wręcz ruszać z przejedzenia ale pożniej miałam przez cały tydzień spokój wiedząc,że znowu bedzie sobota więc znowu będę mogła zaspokoić swoją zachciankę. W taki sposób bez większych wyżeczeń w 6 miesięcy schudłam ponad 15 kilogramów. Racja to nie ekspresowa dieta ale ze wzgledu na to że nie obciązała mojej psychiki czułam się świetnie :) Także moja rada brzmi - ustal dzień i jesli masz ochote na czekolade-zjedz ją. nie ma co się katować i wpędzać w depresję ;)