Temat: po wszystkich porazkach zdecydowałam sie na zmniejszenie żołądka

a ja ogladalam program o osobach, ktore mialy operacje zoladka i pomijajac te osoby z komplikacjami, to wiekszosc odkryla, ze mozna nadal jesc duzo kalorii-wypijajac slodka kawe, alkohol i tym podobne! i przytyli po operacji znowu po roku lub dwoch. tak samo trzeba sie pilnowac! zmniejsz sobie zoladek naturalnie-przejdz np na diete zamienna i zamiast jednego posilku wypijaj slimfast albo cos takiego.powoli kilogramy zaczna leciec. jesli bola cie kolana, to idz na basen i plywaj. albo cwicz nie obciazajace cwiczenia, dywanowki, pilates itp.

a probowalas z dieta vitali?? fajnie motywuje, poza tym moglabys sobie ustawic najwolniekszy tryb chudniecia wiec prawie bys nie odczula odchudzania

ale wspolczuje bardzo bo wiem ze odchudzanie jest po prostu ciezkie , ja drugi raz w zyciu schudlam 25kg i mam ogolnie dosc. wszystko tak samo, przez ciaze , stad boje sie kolejnej bo mi sie juz po prostu nie chce walczyc .

Po prostu źle się za odchudzanie zabrałaś.Ja też w wieku 13 lat ważyłam aż 112kg!Ale wzięłam się za siebie i bez żadnych lekarzy czy dietetyków schudłam!Chcieć to móc...

Prawda jest taka, że źle się do tego zabrałaś i zrobiłaś krzywdę organizmowi. Mimo wszystko ja uważam, że jak się chce to można schudnąć bez ingerencji - przykładem może być program Crisa Powella, który odchudzał ludzi ważących po 200-250kg do wagi w prawidłowym przedziale BMI. To nie jest zdrowe, że całe zycie będziesz musiała jeść porcje dla niemowlaka. Jestem ciekawa czy całe życie nie zjesz tego i tamtego skoro nie potrafisz wytrwać w diecie i jakiś postanowieniach... Moim zdaniem jeśli nie wyleczysz pierw swojej głowy i nie pojmiesz błędów jakie popełniasz nawet jeśli z opaską schudniesz to w przyszłości i tak przytyjesz. Ja takim rzeczom mówię nie, bo uważam że robi się organizmowi jeszcze większą krzywdę. Na Twoim miejscu za te pieniądze poszukałabym jakiegoś mądrego dietetyka i trenera personalnego, który pomógł by Ci nauczyć się żyć zdrowo i prawidłowo oraz psychologa/terapeuty pomogącego zmienić myślenie, bo zapewne większość siedzi w twojej głowie!

Na pokrzepienie w skrócie opowiem Ci historie mojej cioci:

jako nastolatka ważyła 45-48kg przy 160cm - powiedzmy dobre geny, bo opychała się za 10. Po pierwszej ciąży ważyła 60kg przez długie lata - 8-10lat. Po tym czasie zaszła w ciąże z bliźniakami id o porodu szła z wagą 115kg. Po porodzie nie dawała sobie rady sama ze wszystkim i pocieszała się jedzeniem - dodam, że po 2 ciąży chciała schudnąć ale brak efektów ja demobilizowac i jadła, jadła, jadła... Tak w 2010 roku dobrnęła do wagi 160kg. Również chciała poddać się temu zabiegowi - miała już termin, ale zaniepokoiły ją możliwości powikłań po zabiegu. Moja babcia bardzo długo z nia rozmawiała i powiedziała jej, że prosi zanim już pójdzie pod nóż aby udałą się do psychiatry i z nim o tym porozmawiała. Do dziś nie wiemy co ten człowiek jej powiedział - bo nigdy tego nie wyjawiła, ale udała się do dietetyka i trenera, a u psychiatry kontynuowała leczenie. Zrezygnowała z operacji, a dziś prawie 3 lata po  waży 65kg, a w czerwcu będzie miała rekonstrukcje brzucha, bo po tym armagedonie źle to wygląda.

Operacje jakoś mnie nie przekonują.

To jest absolutnie Twoja decyzja i jeśli nie widzisz innej drogi to masz do niej prawo, natomiast myślę, że skoro jest tutaj dziewczyna, która schudła ze 155kg do 55kg to i Ty byś mogła, tylko to od Ciebie dużo pracy wymaga.
Rozumiem Twoją rozpacz i rozżalenie, nie wiem jak ta operacja na Ciebie zadziała, ale myślę, że bez zmiany nawyków żywieniowych to i tak znów przytyjesz, bo nagle nie odechce Ci się tych wszystkich śmieci, które jadłaś do tej pory, moze żołądek nie będzie w stanie przez jakiś czas tego zmieścić, ale w końcu znów się rozepcha. Tak więc operacja ok, ale wraz z nią zmiana stylu życia.
Sa tu tez dziewczyny z niedoczynnością tarczycy, które schudły po 20 i kilka kilogramów, więc wszystko to co piszesz to usprawiedliwianie się. Nie mogę schudnąć bo.
Jak dla mnie miałaś źle skomponowaną dietę i źle ćwiczyłaś. Też swego czasu mówiłam sobie, że "ruszam się i nie chudnę", no nie chudłam, ale jak zmieniłam nawyki żywieniowe to waga zaczęła spadać, dołożyłam do tego ćwiczenia, później więcej ćwiczeń i dalej spadała.
Jestem też zdania, że tyje się od jedzenia, a nie od niedoczynności lub leków, a wiele dziewczyn o tym zapomina, niedoczynność czy też leki na pewno sprzyjają, dlatego należy się jeszcze bardziej kontrolować.
Ale tak jak napisałam, jeśli wolisz operację, to masz do tego pełne prawo i mam nadzieję, że jakość Twojego życia poprawi się.

Byłam w Twoim pamiętniku i kompletnie nie rozumiem dlaczego chcesz poddać się operacji, po pierwsze w pamiętniku miałaś napisane że chudłaś więc jakieś efekty były, zapewne było jojo bo byłaś na złej diecie idź do dietetyka i pomóż sobie bo operacja niczego nie załatwi. A po drugie wcale nie wyglądasz tak najgorzej, gdzie na vitalli widziałam dziewczyny 2 albo i 3 razy większe od Ciebie ktore walczą o swoje życie i próbują. Moim zdaniem idziesz na łatwizne, ale dopóki nie wyrobisz sobie zdrowych nawyków nic z tego nie będzie. Jak wspomniałam nie wyglądasz najgorzej mogłoby się obejść bez wiszącej sóry, a tak kolejna operacja? Przemyśl to jeszcze bo jesteś młoda!

Też miałam mieć ta operację byłam już po wszystkich badaniach w szpitalu za dwa dni miałam mieć operację i zrezygnowałam bo dziewczyna w sali obok zmarła po niej widziałam na własne oczy jak ją próbują ratować i panikuje bo dostała zapalenia otrzewnej i wynieśli ją w tym momencie zrezygnowałam lekarz powiedział mi ,że rozumie to ,że boję się ryzyka i nie żałuję być może teraz by mnie tu nie było a tak walczę z kg sama