Temat: problemy z odżywianiem a chłopak.

ja powiedziałam i nie żałuję. kochał, wspierał, rozumiał, pozwalał jeść jak chcę ale też delikatnie proponował, wiem że mnie kocha więc przy nim łatwo było mi jeść. powiedziałam nawet to, że przez jakiś czas chodziłam do psychologa. zrozumiał wszystko, tu jest potrzebna szczerość i miłość. :)

Ja też mam niekiedy ochotę powiedzieć o tym bliskiej osobie, ale wiem że nie ma sensu skąd wiem, że za rok się nie rozejdziemy z chłopakiem i co on bedzie o mnie takie rzeczy wiedzial? no way, poza tym uwazam ze nikt kto przez to nie przechodzil tego nie zrozumie, co on mi powie nie wymiotuj? smieszne to bedzie ja sie jeszcze bardziej bede meczyc ( on bedzie uwazal ze takim gadaniem mi pomaga, a ja bede siee czula niezrozumiana)

ja powiedziałam raz o wymiotowaniu, ale nie zareagował pozytywnie, powiedział, że powinnam sie leczyć.
Akurat powiedziałam mu bardzo delikatnie i nie wszystko. Ta sytuacja strasznie mnie zraziła i już nigdy więcej nie mówiłam
O to potem się rozstałam, bo nie mogłam wytrzymać tego, że ukrywam.
Mało który facet zrozumie. Albo raczej - niektórzy nie rozumieją, ale starają się wspierać i nie opuszczają.

Ja powiedziałam. I dało mi to bardzo dużo. Szczerze powiedziawszy, to on wyciągnął mnie z tej choroby, obsesji liczenia kalorii, tego całego objadania. On nauczył mnie od początku, jak powinno się normalnie jeść, za co jestem mu  niezmiernie wdzięczna. Pewnie gdyby nie on, to dalej siedziałabym w tym bagnie.