Temat: Kompulsywne objadanie się - jak z tego wyjść?

od kilku lat jem na tle emocjonalnym. Zajadam nudę, stres, złość, samotność lub jem po prostu jak mam ochote. Od kilku lat ciagle tyje. Jak przestać zajadać emocje i schudnąć trwale? Czy ktoś z was z tego wyszedł? Czuje się bezsilna. Chodziłam na terapie, ale babka zalecała tylko mniej jeść i nic poza tym. 

Cigle myśle o jedzeniu, o odchudzaniu i swoim ciele, którego nie lubię i nie akceptuje. Wszystko kręci się wokół jednego i tego samego tematu. 

Czytałam książkę Wilczogłodnej jak skończyć z dietetyczna recydywa, czyli jeść ponad 2000kcal, do tego ćwiczenia po trochu. Problem w tym, ze jak jem tyle kalorii to lubię zjeść coś słodkiego, albo jem za duzo ilościowo i przekraczam ten limit bo przecież mogę zjeść więcej w tym momencie niż 1500 kcal a potem jem 3000 , mam wyrzuty sumienia i zaczynam diete bo boje się, ze jeszcze bardziej przytyje, po diecie znowu sie objadam i tak w kółko. To jest obsesja i nie wiem jak z tego wyjść. 

Dodatkowo jak licze kalorie to mam tendencje do zawyżania i potem wychodzi, ze chodzę głodna, bo zamiast jeść 2100kcal to zjadam możliwe mniej, albo tak się przejmuje tym liczeniem, ze rzucam to i albo dietuje albo objadam się. 

Czytałam tez, ze powinno się chudnąc 20 kg przez 2-3 lata i wtedy da się oszukać mózg, który „nie zauważy” ze schudlismy i nie będzie próbował  wrócić szybko do starej wagi. Jak chudniemy szybko to ciało chce z powrotem przytyć i często dopada te osoby jojo. Czyli warto chudnąc wolno, tylko jak odpuścić i być cierpliwym?. Coraz gorzej czuje się z tym, ze czas leci a ja coraz grubsza. Pewnie gdybym stosowała się do tego kilka lat wcześniej byłabym już szczupła a teraz najlepsze lata marnuje na bycie gruba. :( Glodze sie a potem objadam zamiast jesc normalnie ponad 2000kcal i ćwiczyć a waga powolutku będziesz spadać do naturalnej wagi ciała.