Temat: Zdrowa Rywalizacja Punktowa! Cz. 15: 15.07-11.08

Dziękuję za miłe słowa. Dla mnie jednak ta zmiana to dopiero połowa sukcesu. Muszę sobie poradzić z udami oraz brzuchem.
Waga znowu mi się podniosła, dzisiaj mam brzuszek jak balon. Nie wiem z jakiej strony się za to zabrać.

Zapraszam do następnej edycji.

Aniołku - piękna zmiana! Bardzo fajnie wyglądasz! Teraz pewnie waga i centymetry będzie spadać wolniej, bo już niewiele Ci zostało :) Nie bądź dla siebie taka krytyczna :)
A Skarb mój to wczoraj bardziej mnie rozpieścił niż ja jego :D

Chrisss - Dziękuję :) Dobrze, że masz przy sobie taki Skarb, mam nadzieję, że bardzo milutko spędziliście dzień :)

Aniołek - to mówisz że nie widzisz po sobie różnicy? :D bo się wyrzucę ;) super zmiana - po lewej dziewczyna z normalna fajną sylwetką :) dobrze Ci idzie. A ile czasu minęło między jednym a drugim zdjęciem?

Sweety - Dziękuję za ciepłe słowa. Ja jeszcze różnicy nie widzę, bo mam swoja idealna wizję w głowie i chyba dopiero jak to osiągnę to odetchnę z ulga przed lustrem heh Tutaj sa zdjęcia w ubraniu więc nie widać tego co mnie tak drażni więc musisz mi wierzyć na słowo, że nie jest dobrze. Zdjęcie po prawej to kwietniowe a po lewej wczorajsze.

Co innego w ubraniu, a co innego bez - masz rację. W dużej mierze w ubraniu nie widać przeszkadzających nam niedoskonałości :) Ale Aniołku naprawdę ładnie wyglądasz :)

Ja coś się nie mogę podnieść ostatnio z mojego obżarstwa. Zły jestem na siebie, że jem, ale też zły jestem, że od roku właściwie utrzymuję wagę i centymetry i staram się za mało, żeby mi coś zeszło, za szybko się poddaję. Teściowa wkurza, remont trwa ;) No i to takie zamknięte koło :P

ja w ogóle zastanawiam się czy ze mną wszystko w porządku bo skoro wiem, że źle wyglądam, że powinnam wziąć się w garść i dążyć do celu a to z kolei powinno przekładać się na motywacje to u mnie jest odwrotnie. Załamuje się, że już nigdy nie wrócę do dawnej wagi. Wpadam w jakąś obsesję codziennego przeglądania się w lustrze czy już nie jest lepiej, tam z kolei widzę że nie jest i co... wpadam w dół, płacze i nie wiem co mam ze sobą zrobić :(

Mam wrażenie, że pogubiłam się w tym wszystkim ;/;/;/ próbuję walczyć z kilogramami już od stycznia, niby jest 5 kg mniej ale jakby bez różnicy dla mnie;/ . Niby mówie sobie, że przecież jestem na diecie staram się itd. ale chyba za mało się staram skoro rezultaty są takie kiepskie.

Stosowałam już przeróżne diety ostatnia na której schudłam była ustalona przez dietetyczkę i dostosowana do mojej grupy krwi. jakiś czas temu czytałam o diecie 3 d chili i napaliłam się, że ją zastosuję i w końcu się uda - byłam na niej aż 1 dzień ;/. Aktualnie błąkam się miedzy jedną a drugą np. śniadanie z jednej a obiad z drugiej, ale nacisk kładę na to żeby mniej jeść i 5 regularnych posiłków.

Ehhh takie to wszystko u mnie zagmatwane Przepraszam za zaśmiecanie takimi głupotami ale tak jakoś mnie naszło na wyrzucenie z siebie tego wszystkiego (może nie wszystkiego bo nie wiem ile musiałabym napisać) i za to że kupy się to nie trzyma, ale komu mam się wyżalić jak nie Wam?  Bo mój mąż to ma już dość słuchania o moim odchudzaniu ostatnio nawet się o to pokłóciliśmy. W ogóle chodzę przez tą chęć schudnięcia ciągle zła, sfrustrowana, z wszystkimi się kłócę i nie wiem co mam ze sobą zrobić;/. Czasami zastanawiam się czy ze mną aby na pewno wszystko w porządku i czy inne osoby które są grube też mają takie huśtawki nastroju.

Jedyne co mnie cieszy to to, że w końcu zaczęłam jeździć na tym rowerze i pilnuje aby nie opuścić żadnego dnia.

To żadne głupoty - dobrze, że piszesz. Przecież po to jesteśmy, żeby pomóc :)
Jeżeli mógłbym coś doradzić albo powiedzieć, jak mi się wydaje, to spróbowałbym odpuścić mentalnie, psychologicznie, że jesteś na diecie i koniecznie musi być efekt po tygodniu, dwóch, trzech dniach/tygodniach. Ja właśnie staram się to u siebie wprowadzać :P Systematycznie robić swoje, jeść normalnie, 4-5 posiłków, warzywa, ale nie doprowadzać do tego, żebyś była głodna i przejedzona. Normalne MŻ - dla mnie to najlepsza dieta. Wszystko można jeść i wszystko jest dla ludzi :)
Diet 3d chili nie polecam, jak i wszystkich innych głodówek albo tych, które wykluczają jakieś produkty. Po pierwsze - bardzo wyniszczają organizm, nie dostarczają wartości odżywczych, a po drugie efekt jojo po nich murowany. Bo to jest tak, że np. przez miesiąc nie jesz chleba, a po miesiącu do niego wracasz - automatyczne jesz jego więcej, bo organizm próbuje nadrobić straty.
Nie jesteś gruba, więc pewnie i trudniej Ci jest zgubić kilogramy niż dla kogoś, kto schodzi z o wiele wyższej wagi. Ale przede wszystkim Madziulku - postaraj się wyluzować. Odchudzanie nie ma być katorgą przez którą kłócisz się z najbliższymi i płaczesz - to nie jest tego warte. Ciesz się życiem, korzystaj ze szczęścia, jakie masz i Cię otacza, ciesz się z małych rzeczy :) Spróbuj znaleźć kilka rzeczy, za które lubisz siebie  - przecież te kilogramy na pewno nie odejmują Ci Twoich atutów. Skup się na nich, doceń siebie. Przecież już po Twoich postach widać, że jesteś wrażliwą, empatyczną i bardzo sympatyczną dziewczyną. Sprawiaj sobie przyjemności :) A kilogramy na pewno zejdą. Jeśli będziesz cierpliwa i konsekwentnie trenować i dietować - nie ma wyjścia, żeby nie zeszły.

Sam to zastosowuję u siebie. Jutro zaczynam powrót do akcji. Wystarczy być cierpliwym. Nowa edycja jest od poniedziałku, ale po co tracić ten jeden dzień? Za miesiąc będę żałował, że nie zacząłem dzisiaj - szkoda czasu :)

Właśnie ze znalezieniem tych kilku rzeczy jest najgorzej. U mnie to działa w ten sposób, że w jeden dzień staje przed lustrem i mówię sobie tak - ok nie jest idealnie ale przecież są ludzie, którzy znajdują się w o wiele gorszym stanie niż ja i pewnie wiele by dali za to żeby wyglądać tak jak ja. A na drugi dzień jest odwrót o 360 stopni i krytykowanie samej siebie dosłownie za wszystko i wmawianie sobie, że nigdy się nie uda. A do tego dochodzi złość jak ktoś mówi mi że fajnie wyglądam a ja wiem, że tak nie jest ;/. 

Chrisss dziękuje bardzo za te kilka słów, które mam nadzieje że wiele wniosą do mojego dalszego działania :). Bo często jest tak, że człowiek z pewnych rzeczy doskonale zdaje sobie sprawę i wie jak powinien się zachowywać, ale jak ktoś inny mu powie to samo to już inaczej się na to patrzy :).

Dokładnie tak jest, jak piszesz :) Napisałem to, bo sam radzę to samo sobie, tylko właśnie - jak sobie, to nie zawsze mi wychodzi się do tego stosowanie. I dobrze cię rozumiem, bo też tak czasem mam. Ale nie popadajmy w paranoję, a przynajmniej starajmy się :) Wiem z doświadczenia, że na przykład gdy moja Luba narzeka na to, że przytyła albo że coś się jej nie podoba w sobie i mówi to kilkakrotnie, to dopiero wtedy zaczynam zwracać na to uwagę. A jeśli się nie mówi i traktuje jak coś normalnego, to w ogóle tego nie zauważam. Pewnie i Twój mąż tego wszystkiego nie widzi :)